Hij kwam met zijn gezicht om het hoekje getuurd, onwennig. ‘Ben ik hier goed?’ Ja, dat was hij. Hij zat tussen de vrouwen, veelal ervaren pedagogische medewerkers, gastouders en een enkele dame die voor het eerst meedeed met de cursus kinder-ehbo. Stabiele zijligging, Rautek, Heimlich, het was ons allen bekend. Epi-pen, sneldrukverband en shock ook. De jonge vader vertelde in het voorstelrondje dat hij onzeker was in zijn vaderschap, dat hij twee jonge kinderen had in de leeftijd van drie en zes jaar, dat hij flauwviel, dacht hij, als hij bloed zag, tanden door de lip, valpartijen hadden ook niet zijn voorkeur. Hij wilde vandaag meedoen om zekerder te worden in zijn handelen, zijn gevoel. Na een korte theorie gingen we in groepjes aan de slag met baby- en kinderpoppen. De AED werd erbij gehaald. De computerstem legde alles rustig uit maar het zweet gutste van zijn voorhoofd.