Lieve Q,

Gisteren was een mooie dag, zou Kikker zeggen. Het was niet alleen droog, de zon wilde erdoor, maar het was ook omdat je grapjes aan het maken was toen we bij je op visite waren en zaten te lunchen aan tafel. Je zat erbij en riep: ‘Poepexplosie!’ Dat heb je, denk ik, weleens eerder gehoord als je luier werd verschoond. Even later riep je ‘Toppie!’ en ‘Whoop whoop!’ En je weet dat je iedereen aan het lachen maakt.

Lieve Q, gisteren was het zover. De speeltuin was eindelijk vernieuwd. Die speeltuin op het eind van de straat, waar je zo naartoe kan wandelen. De mandschommel kon weer gebruikt worden, er was een verhard pad aangelegd en een van die paden liep naar een soort brug. En die brug was speciaal want het was een rolstoelbrug. Als je erop ging met de rolstoel, zakte hij naar beneden en weer naar boven. En je kon naar de overkant naar de andere spelelementen.

Er was een officiële opening. De gebiedsregisseur was aanwezig, hij gaf jou nog een boks. Leden van de wijkraad waren er, en ook opa en oma, en de wethouder. Er waren ook kinderen uit de buurt op hun fietsen die, nadat het lintje officieel was doorgeknipt en wij als eersten erover heen reden, ons achterna fietsten. Er is ook nog een geluidsbloem op de route van het looppad. Als iemand anders door de ene bloem roept, hoor jij het bij de andere bloem.

Ik hoop dat je er vaak zult spelen, Q, maar ook dat er meer kinderen met een handicap de weg naar deze speeltuin zullen vinden. Dan is mijn doel bereikt. Whoop, whoop, zou jij zeggen!