Als docenten en pedagogisch medewerkers vertellen we regelmatig aan kinderen dat het belangrijk is om elkaar niet te slaan. (Duh!) Het is essentieel om van elkaar af te blijven en zelfs niet te dreigen met slaan, omdat dit net zo beangstigend kan zijn als daadwerkelijk geweld gebruiken. Kinderen leren om met elkaar om te gaan, vooral door niet primair te reageren met fysiek geweld, maar door hun grenzen duidelijk aan te geven met woorden. Dit leren ze spelenderwijs, zowel in de klas als daarbuiten, waarbij volwassenen constant aanwezig zijn om te begeleiden en in te grijpen indien nodig. Bovendien geven volwassenen, als het goed is, zelf dit voorbeeld.
Een Tweede Kamer is vergelijkbaar met een speelruimte waarin iedereen heeft geleerd om te communiceren en waar een voorzitter toezicht houdt. Het voorbeeld dat volwassenen stellen is cruciaal, waarbij het vermijden van vloeken, dreigen en fysiek geweld tonen, als manieren om met conflicten om te gaan, centraal staat. Maar, in sommige kamerdebatten lijkt dit goede voorbeeld ver te zoeken te zijn. Volwassenen gedragen zich soms ongepast door bijvoorbeeld afleiding te zoeken op hun telefoon tijdens het spreken van anderen, sarcastische opmerkingen te maken, of zelfs te dreigen met geweld vanwege opgelopen emoties.
Dit werd gisteren duidelijk tijdens een debat waarin Klaver aan Baudet vroeg om bepaalde jaarverslagen. Het was een eenvoudige vraag, maar Baudet reageerde geïrriteerd door te suggereren dat zijn eer werd aangetast. Er was geen beschuldiging geuit. Baudet was boos, zei hij. Hij ging verder: ‘In een andere situatie zou je iemand op je bek slaan als iemand dit van mij denkt.’
Baudet was in zijn eer aangetast, omdat Klaver hem zou beschuldigen van Russische samenwerking en het aannemen van geld. Dit zei Klaver helemaal niet. De context gaf Baudet zelf. Dat Baudet zelf de context schetste en vervolgens aangaf niets te verbergen had maar omdat men hem in een bepaalde context plaatste, ging hij hier geen medewerking aan verlenen. Valt Baudet door de mand omdat hij zelf de context schetst? Een kat in het nauw maakt rare sprongen.
Het is verontrustend dat in het parlement geen effectieve sancties kunnen worden opgelegd aan individuen die zich misdragen, waardoor ze gewoon hun werk kunnen voortzetten, zelfs nadat ze openlijk hebben gedreigd met geweld. In een schoolomgeving zouden dergelijke acties streng worden bestraft, met consequenties variërend van een time-out tot schorsing of zelfs verwijdering van school bij herhaaldelijk wangedrag. Het is tijd voor verandering.
Ontdek meer van Karin Ramaker.
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Naar mijn idee ontbreekt het Meneer Baudet aan fatsoen.
Bezorgde groet,