‘Zandbak.’ Hij wees. Aan het eind van de horizon zag je vage beelden van zeilboten. Dichterbij stond een reuzenrad. Rechts op de boulevard liepen mensen. Het had de dag ervoor stevig geregend; het zand was nat. ‘Zandbak.’
Dat woord bleef bij me hangen. Een kind kijkt naar de wereld met een andere blik. Een groot, uitgestrekt strand is voor een kind een zandbak. In een zandbak kun je spelen. Zand is leuk. Zand kriebelt in je haar, vooral als je per ongeluk een schep zand verkeerd omgooit.
Volwassenen verliezen soms hun fantasie. Ze noemen de dingen bij hun naam en zullen het misschien zelfs verbeteren. Het is mooi om een kind in de waan te laten dat het grote strand een enorme zandbak is.
Ontdek meer van Karin Ramaker.
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.