Beethoven 3. Eroica. Beethoven schreef de symfonie ter ere van Napoleon Bonaparte en overwoog om deze de “Bonapartesymfonie” te noemen. Toen Napoleon zichzelf in mei 1804 tot keizer van Frankrijk uitriep, kraste Beethoven echter zijn naam zo heftig van het titelblad dat er een gat in ontstond. Broer en ik zagen een grote afbeelding van deze foto op een doek staan. In de eerste helft kregen we een soort masterclass over het stuk. Alle muzikanten zaten in hun dagelijkse kleding en speelden voorbeelden om het publiek te helpen later beter op het stuk te letten. We leerden dat het stuk uit vier delen bestaat.

Op het scherm zagen we een oud portret van Beethoven en later een door AI gegenereerde foto van hoe hij er echt uitgezien zou kunnen hebben: een man met vele zorgen; kwakkelend met zijn gezondheid, fronsende wenkbrauwen en op het laatst stokdoof. Rond 1819 was Beethoven volledig doof. Na de pauze zou het orkest het hele stuk spelen.

Hoewel het stuk grotendeels lichtvoetig is, klonk er halverwege een somber gedeelte, aangeduid op het scherm met een donkere cirkel die naar het midden toe steeds donkerder werd. Dit was het mysterieuze, duistere deel van de symfonie.

Het Residentie Orkest speelde het magisch in de prachtige zaal van TivoliVredenburg. We genoten van de muziek, van wat we geleerd hadden, en van het napraten tijdens een etentje.