Het valt me op dat wanneer ik mijn gastkind naar haar tennistraining breng, er veel ouderen op de tennisbanen te vinden zijn. Ze huren de baan voor een uurtje, of soms zelfs korter. Toen ik aankwam en op een bank buiten ging zitten, keek ik rustig om me heen. Mevrouw S was er niet, en ik zag dat vier oudere mensen de voorste baan in gebruik namen.
Misschien mag ik het niet zeggen, zeker niet als ik zelf geen talent voor tennis heb, maar terwijl ik naar hun heen en weer geslagen ballen keek, dacht ik dat ze misschien beter een portie bitterballen konden bestellen en een borrel konden drinken op het terras. Hun spel was traag en daardoor miste de tegenstander vaak de bal, die tegen het net vloog of er ver naast. Ik hoorde regelmatig gevloek als het weer mis ging.
Op een gegeven moment keek ik op mijn mobiel om te zien hoe laat het was, toen er een windvlaag rakelings langs mijn wang zoefde. Verbaasd keek ik op en fronste mijn wenkbrauwen, beseffend dat er zojuist een tennisbal bijna tegen me aan gevlogen was.
‘Die ging verkeerd,’ hoorde ik iemand zeggen.
Amateur tennis. Levensgevaarlijk.
Ontdek meer van Karin Ramaker.
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.