Waarom voel jij je zo onbegrepen?

172 woorden, 1 minuut leestijd.

Het is alsof je je telkens in een doolhof bevindt wanneer je probeert iemand anders te doorgronden. Sommige doolhoven, breinspinsels, zijn echter niet te doorgronden. Soms wil je die diepte ingaan omdat je de ander beter wilt begrijpen, terwijl je er op andere momenten liever ver vandaan blijft, omdat het onbegrijpelijk is.

Waarom voelt de ene persoon de constante behoefte om een punt te maken, enkel om gehoord te worden, om de aandacht naar zich toe te trekken of een ander te overschaduwen, terwijl een ander zwijgt en zijn gedachten voor zichzelf houdt? Iedereen gaat op een eigen manier om met die dynamiek.

Het is fascinerend om van een afstand te kijken naar diegene die, zelfs als alles al gezegd is, nog iets toevoegt – niet per se omdat het nodig is, maar omdat het lijkt te gaan om het willen maken van een punt, om de aandacht te vangen, begrepen te worden. Waarom voel jij je zo onbegrepen? Ik observeer, registreer en denk er het mijne van.