551 woorden, 3 minuten leestijd.
Gisterenochtend, nog half slaperig, bladerde ik even door het enige social media-kanaal dat ik gebruik: Mastodon. Daar zag ik een toot voorbijkomen (ja, zo heet dat daar) met een link naar gratis ebook-downloads. Boeken worden steeds vaker verboden in Amerika, een ontwikkeling die je snel over het hoofd ziet, maar voor mij is het een verontrustend teken dat we de verkeerde kant op gaan. Ik las de toot en bekeek de titels. Al snel klikte ik op het ebook Hope in the Dark van Rebecca Solnit.
Hoop is iets waar ik altijd bij stilsta. Als je denkt dat je niets meer hebt, is er nog altijd hoop. Zonder hoop gaat het niet goed met je. Voor mij staat dit los van religie. Hoop geeft kracht, het is een essentiële motor om dingen te realiseren.
Rebecca Solnit schrijft:
“Erger nog is de komst van klimaatverandering, sneller, harder en verwoestender dan wetenschappers hadden verwacht. Hoop betekent niet dat we deze realiteit ontkennen. Het betekent dat we ze onder ogen moeten zien en aanpakken door te herinneren wat de 21e eeuw ons nog meer heeft gebracht, inclusief de bewegingen, helden en bewustzijnsverschuivingen die zich nu met deze zaken bezighouden. Dit is een werkelijk opmerkelijk decennium geweest voor het opbouwen van bewegingen, sociale verandering en diepe verschuivingen in ideeën, perspectief en kaders voor grote delen van de bevolking (en natuurlijk ook tegenreacties tegen al die zaken).”
Toen dacht ik: dát bedoelde mijn vriend altijd. Na het nieuws vorige week dat Trump de verkiezingen had gewonnen, voelde ik even de behoefte om het nieuws uit te zetten. Waar was de hoop gebleven?
Zoals Rebecca Solnit zegt:
“Dit is een buitengewone tijd vol vitale, transformerende bewegingen die niet voorzien konden worden. Het is ook een nachtmerrieachtige tijd. Volledige betrokkenheid vereist het vermogen om beide te zien. De 21e eeuw heeft de opkomst gezien van afschuwelijke economische ongelijkheid, misschien vanwege geheugenverlies van zowel de werkende mensen die een daling van lonen, arbeidsomstandigheden en sociale voorzieningen tolereren, als de elites die vergaten dat ze aan sommige van deze dingen toegaven in de hoop een revolutie te voorkomen. De aanval op burgerlijke vrijheden, waaronder het recht op privacy, gaat door lang nadat de rechtvaardigingen van de ‘wereldwijde oorlog tegen terreur’ zijn verdwenen.”
Hoe houd ik mijn optimisme vast, met zulke krachten die hiertegen inwerken?
Ik herinner me een gesprek met vrienden, vlak na de Nederlandse verkiezingen, toen duidelijk werd dat rechts de toon zou gaan zetten. Ik voelde me toen net zo hopeloos. Ze probeerden me gerust te stellen: “Geef dit kabinet een kans.” Maar ik zie inmiddels waar dat op uitloopt…
Patrisse Cullors, mede-oprichter van Black Lives Matter, beschreef de missie van de beweging al vroeg als: “Het bieden van hoop en inspiratie voor collectieve actie om collectieve macht op te bouwen en collectieve transformatie te bereiken, geworteld in verdriet en woede, maar gericht op visie en dromen.” Een krachtige uitspraak die benadrukt dat verdriet en hoop naast elkaar kunnen bestaan.
Schouders recht, kin omhoog. Dat zeg ik altijd. Tegen mezelf, tegen de gastkinderen, tegen mijn stiefdochter, en tegen jou.
“At Haymarket, we believe that books are crucial tools in struggles against racism, imperialism, and capitalism—and for a better world. That’s why we’ve decided to make TEN key ebooks free to download.”