Internationale Vrouwendag.

544 woorden, 3 minuten leestijd.

Ik kreeg de vraag waarom de Women’s March op Internationale Vrouwendag, 8 maart 2025, zo nodig was. Ik ging erheen en ik vertel je waarom dit nodig was en is.

 Loonongelijkheid
Vrouwen krijgen op sommige werkplekken nog altijd niet hetzelfde betaald voor exact hetzelfde werk als mannen. De smoes dat vrouwen niet goed kunnen onderhandelen, heeft daar niets mee te maken.

Onderzoek naar vrouwengezondheid
Vrouwenziektes krijgen minder prioriteit dan mannenziektes. Symptomen die bij vrouwen anders zijn dan bij mannen, worden onvoldoende onderzocht. Klachten van vrouwen worden vaker afgedaan als “mentaal”, terwijl ze later ernstiger blijken dan gedacht. Hart- en vaatziekten bij vrouwen worden onderschat. Ondertussen krijgt erectieproblematiek bij mannen meer aandacht en geld dan cyclusgerelateerde klachten en ziektes bij vrouwen. (In Frankrijk wordt gelukkig de vrouwenziekte Endometriose gezien als een maatschappelijke ziekte, omdat vrouwen én mannen er last van ondervinden in hun dagelijkse bestaan.)

 Vrouwen en werk
Vrouwen die hun mening geven – zowel privé als op de werkvloer – moeten vaak “een toontje lager zingen” of worden als “bitchy” bestempeld. Mannen die hetzelfde doen, worden gezien als krachtig en standvastig. Vreemd toch?

Nog steeds werken meer mannen fulltime dan vrouwen, mede door de ongelijke rolverdeling thuis. De zorg voor kinderen en het huishouden komt vaker op de schouders van de vrouw terecht. Mannen krijgen lof voor hun “papadag”, terwijl vrouwen die parttime werken worden weggezet als verwend. Ik kan de columns en artikelen van Heleen Mees, Marianne Zwagerman en Liesbeth Staats nog herinneren. Om niet te spreken over de uitingen van Sander Schimmelpenninck. ‘Parttime werken is een luxe, geen grondrecht en is niet meer vol te houden in deze tijd.’ Veel mensen die hierover oordelen, hebben zelf een oppas, gastouder of nanny om voor hun kinderen te zorgen. Misschien zelfs ook een tuinman, en een huishoudelijke hulp. *kuch.*

We kijken te vaak alleen naar betaald werk als maatstaf voor maatschappelijke deelname. Maar mantelzorg – een taak die nog steeds grotendeels door vrouwen wordt uitgevoerd – is óók werk. Veel vrouwen combineren zorg voor hun ouders met de zorg voor hun kinderen en een baan. Ik lees het boek Alle Moeders Werken Al van Anja Meulenbelt. Aanrader!

 Seksuele intimidatie en geweld
Seksuele intimidatie komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Op de werkvloer, onderweg, online. Vrouwen herkennen de reflex om een sleutelbos stevig in de hand te houden wanneer ze ‘s avonds alleen over straat lopen. Ze ontvangen ongevraagde seksuele berichten en krijgen opmerkingen over hun uiterlijk.

Meer vrouwen dan mannen worden mishandeld door hun partner. De meest extreme vorm hiervan is femicide: moord op vrouwen omdat ze vrouw zijn.

 Mansplaining
Veel mannen hebben de neiging om vrouwen op een neerbuigende, kleinerende manier uit te leggen hoe iets “echt” zit, zonder zich af te vragen of hun gesprekspartner misschien dezelfde, of juist méér kennis heeft over het onderwerp.

Zelfbeschikking
Vrouwen hebben het recht om zelf te beslissen over hun lichaam. Dit geldt ook voor abortus. Er zijn schrijnende situaties waarin een vrouw niet in staat is om een kind te dragen – dat is háár keuze en háár lijden.

En dan zijn er altijd mannen die verongelijkt sputteren dat vrouwen óók lelijk kunnen doen. Dat ook zij “maar gewoon man zijn door geboorte”. Maar zelfs dan heb je als man nog altijd meer vinkjes gekregen dan een vrouw.