243 woorden, 1 minuut leestijd.
Dat luisteraars van podcasts zich nauwelijks of niet realiseren hoeveel werk erin gaat zitten, is hetzelfde als denken dat een schrijver zomaar een boek schrijft. Daar gaat vooral heel veel denkwerk aan vooraf. Sterker nog, het neemt je gedachten helemaal over.
Sinds ik ben gaan schrijven en interviewen, voelt het alsof ik alleen nog maar met het maakproces bezig ben. Niet alleen overdag, achter mijn bureau, maar ook ’s nachts, als ik plots wakker schrik omdat ik bedenk dat iets anders moet. En er komt veel schrappen bij kijken—zowel in het schrijfwerk als in de audio-opnames.
Een boek of een podcast is niet zomaar af. Het kost tijd, energie en talloze revisies voordat het eindproduct er staat.
Gisteren hoorde ik podcastmakers hierover vertellen tijdens een interview op het Podcastfestival in Utrecht. De uitleg over onderzoeksjournalistiek vond ik heel interessant. Ik werk niet voor de NPO; mijn eigen research begon jaren geleden al. Daarna ben ik met een goede audiorecorder op pad gegaan. Niet alleen voor interviews, maar ook voor reportages. Een podcast maken draait niet alleen om het vertellen van een verhaal, maar ook om het creëren van sfeer.
Het festival was uitverkocht en druk bezocht. Een gemêleerd publiek, jong en oud, was aanwezig. Ik sprak kort met iemand van de organisatie, die vertelde dat dit de derde editie was. Mooi om te zien hoe de waardering voor podcasts groeit—en daarmee hopelijk ook het besef van het werk dat erin zit.
Geef een reactie