Liefde is… een puist uitknijpen op een vieze bank.

357 woorden, 2 minuten leestijd.

Er wordt veel geromantiseerd in dit leven. Zonsondergangen, champagne-ontbijtjes, handgeschreven liefdesbrieven die zogenaamd “spontaan” op je kussen liggen. Maar, de echte liefde, die zit niet in een boeket bloemen of een serenade. Die zit in iets veel minder elegant, bedacht ik toen ik richting station liep. Samen op een gammel, smerig parkbankje zitten en, zonder enige gêne, een puist op elkaars neus uitknijpen.

Met je benen over die van hem heen, scheef voorovergebogen, het puntje van je tong net uit je mond in opperste concentratie. En dat allemaal op een plek waar je eigenlijk liever een tetanusprik zou halen dan vijf minuten zou willen doorbrengen. Dat is geen filmromantiek. Dat is biologie, vertrouwen en een soort alledaagse overgave die je pas snapt als je er middenin zit — of er met een grote boog omheen loopt, zoals die man die voor mij liep in het park. Die riep nog iets als: “Sommige uitingen van liefde, daar hoef ik niet bij te zijn!” En gelijk had ‘ie. Ik hoefde er ook niet bij te zijn.

Als buitenstaander wilde ik er niet per se onderdeel van zijn. Het is het soort intimiteit waar geen bloemenwinkel een kaartje voor heeft. “Gefeliciteerd met jullie gedeelde mee-eter.” Bestaat niet.

Maar goed, dat is misschien ook precies het punt. Liefde is niet per se groots of meeslepend. Het is vaak juist kneuterig. Een beetje lullig zelfs. Ze zaten daar. Geen gêne. Geen afkeer. Alleen maar… gemak. En misschien is dat dan de werkelijke liefde: niet de kriebels in je buik, maar het moment waarop je beseft dat je je nergens meer voor hoeft te schamen. Dat je gewoon, zonder op te kijken, kunt zeggen: “Blijf even stil zitten, je hebt er nog eentje.”

Het is geen ansichtkaartmateriaal. Niemand maakt hier een Tiktok van die viraal gaat. Maar ergens, onder die viezigheid, zit misschien wel de enige liefde die écht werkt: de liefde die zich nergens iets van aantrekt. Ook niet van het feit dat jij er op dat moment toevallig langsloopt en je opeens geen honger meer hebt. Sommige uitingen van liefde zijn niet voor jou bedoeld. Je bent er ondertussen wel getuige van.