Die vlag aan de overkant.

357 woorden, 2 minuten leestijd.

Aan de overkant van de straat hangt een Nederlandse vlag te bungelen. De wind waait hem lichtjes heen en weer. Ik kijk ernaar en snuif. Wat een hypocriete shit, denk ik.

Gisteravond keek ik via mijn laptop naar de live-uitzending van de Dodenherdenking op de Dam in Amsterdam. Martijn Bosma was de eerste van wie ik dacht: jij weet toch zelf ook wel dat je hier niet hoort? Tot mijn grote verbazing gaf minister-president Schoof vervolgens een toespraak. Ik dacht, om de een of andere reden, dat Philip Freriks daar zou staan — om over zijn te vroeg gestorven broertje Jantje te vertellen, die aan het eind van de oorlog door een verdwaalde kogel omkwam.

Freriks gaf elders een lezing, waarin hij zei dat we de afgelopen tientallen jaren vooral genoten hebben van de voordelen van vrede en welvaart — alsof alles vanzelf goed zou blijven gaan. We dachten dat grote gevaren en conflicten voorbij waren en negeerden waarschuwingen dat er opnieuw problemen konden ontstaan. Sommige mensen geloofden zelfs dat de geschiedenis ‘klaar’ was: dat democratie en vrijheid definitief hadden gewonnen. Maar misschien zijn we daardoor juist te gemakzuchtig en te zelfverzekerd geworden.

Maar nee. Geen Freriks, maar Schoof. Die durfde met droge ogen te vertellen:
“Het was mijn moeder die ons, ondanks haar eigen verdriet, over haar vader vertelde. En haar kinderen leerde met liefde en mededogen naar de ander te kijken, ook als die verschilde van hoe wijzelf waren.”

Verder benadrukte hij hoe moeilijk het was om tijdens de oorlog de ander te blijven zien.
“En helaas weten we dat het ook vandaag niet eenvoudig is,” besloot de premier.

Hij had gelijk. Het is vandaag niet eenvoudig — zeker niet met zo’n verdeelde regering. De oorlog tussen Israël en Gaza? Daar is blijkbaar ‘geen rode lijn te trekken’. Ook daar kijkt Nederland weg. Op Bluesky schreef ik een paar dagen geleden dat wij, Nederland, ooit te boek zullen staan als het land dat aan de verkeerde kant stond.

Wat een blamage, die toespraak. En wat een toneelstuk, die vlag daar aan de overkant.
Ik vier geen bevrijding vandaag. Ik ga naar een lezing.