332 woorden, 2 minuten leestijd.
Ik dacht altijd dat iedereen dat zag. Als ik m’n ogen sluit, zie ik kleuren. Niet gewoon zwart, maar een soort dansend noorderlicht: groentinten, oranje, geel, rood, soms zelfs paars. Het beweegt zachtjes, als rook of een gloeiende stroom. Soms is het als vuurwerk, of sterretjes. Het is best mooi. Toen ik voor een MRI twintig minuten moest stilliggen, mezelf kalm moest houden, concentreerde ik me op die kleurenpracht. Het werkte, ik werd rustig. Ik noem het mijn noorderlicht achter mijn oogleden.
Laatst vertelde ik het aan iemand. Die keek me verbaasd aan: “Huh? Ik zie gewoon zwart als ik m’n ogen sluit.”
Dat zette me aan het denken. Wat is het wat ik zie als ik mijn ogen sluit?
Wat blijkt? Er is wél een verklaring voor: dit fenomeen heet fosfenen. Het zijn licht- of kleurwaarnemingen die je ziet zonder dat er echt licht is. Je hersenen en je ogen blijven actief, ook als je je ogen sluit. Zelfs zonder visuele prikkels blijft het visuele deel van je brein signalen afgeven – en die worden door jouw bewustzijn ‘vertaald’ naar licht en kleur. Soms ontstaan ze ook door restbeelden van wat je eerder zag.
Een arts zou zeggen: niks om je zorgen over te maken. Het is gewoon een teken dat je hersenen actief zijn – zelfs als je de wereld even afsluit.
Dus nee, het is niet raar. Niet eng. Het is gewoon iets wat blijkbaar niet iedereen heeft, maar wat bij sommige mensen een klein, kleurrijk geheim is achter gesloten ogen.
Maar hoe kan het dat anderen alleen zwart zien, en ik kleuren? Iedereen heeft ook zonder prikkels wat activiteit in de hersenen. Ik zocht het op.
Bij sommige mensen is het visuele deel van de hersenen van nature wat actiever. Die activiteit kan soms omgezet worden in lichtflitsen of kleuren; Het zogenaamde “noorderlicht” zoals ik het noem. Bij anderen blijft dat deel van de hersenen rustiger, en dan zien zij gewoon zwart.
Interessant. Herkent iemand dit?
Geef een reactie