Ik trek een rode lijn.

338 woorden, 2 minuten leestijd.

Ik ben geboren op 10 december, de Dag van de Rechten van de Mens. Die symbolische datum heb ik altijd als een eer ervaren — des te meer omdat ik me al van jongs af aan inzet voor mensenrechten. Als kind collecteerde ik voor Sahelp, later jarenlang voor Amnesty International en andere goede doelen. Ik deed dat met het besef dat mensenrechten op andere plekken in de wereld vaak worden geschonden, en dat het belangrijk is om daar iets tegenover te stellen.

Vanmiddag stond ik opnieuw op het Malieveld in Den Haag bij de Rode Lijn-demonstratie tegen het kabinetsbeleid rond Israël. Het voelt bijzonder om in deze stad — de stad van Vrede en Recht — te demonstreren. Den Haag is de thuisbasis van instellingen als het Internationaal Gerechtshof, het Internationaal Strafhof, het Permanente Hof van Arbitrage, het Internationaal Hof van Justitie, Europol én van vele ngo’s zoals Unicef en Oxfam Novib.

De vorige keer kwamen er 100.000 mensen opdagen; dit keer waren het er naar schatting 150.000. Zelf liep ik deze keer niet mee met de protestmars, maar was aanwezig om de sprekers te horen en de deelnemers aan te moedigen. In rode kleding trokken de demonstranten als een symbolische rode lijn van het Malieveld naar het Vredespaleis. De actie werd georganiseerd door Oxfam Novib, PAX, Amnesty International, Save the Children en Artsen zonder Grenzen.

Wederom werd demissionair minister-president Schoof opgeroepen zich uit te spreken over wat er in Gaza gebeurt — en namens Nederland duidelijk stelling te nemen.

Er werd ook stilgestaan bij de komende verkiezingen en wat wij als burgers kunnen doen. Bijvoorbeeld door gerichte boycots, die wél effect hebben. Hier vind je meer uitleg daarover: BDS Movement – Guide to Boycott. Zelf ben ik jaren geleden al overgestapt van de Rabobank naar Triodos, uit overtuiging.

Ook elders in de wereld vinden Rode Lijn-protesten plaats. In Brussel dit weekend, gisteren in Montreal (Canada), en binnenkort volgen Stockholm (17 juni) en Kopenhagen (18 juni).

We trekken met elkaar een rode lijn — en blijven dat doen, totdat het niet meer nodig is.