werk – Pagina 3 – Karin Ramaker.

Thinglink.

Michael Minneboo beantwoordt blogvragen n.a.v 20 jaar bloggen.

Alweer 20 jaar? dacht ik. En hoe zit het met de Nederlandse bloggers? Hoe hebben zij het bloggen tot nu toe ervaren? Zelf ben ik ergens begin 2000 begonnen, via verschillende platforms, waaronder web-log maar voel me nu alweer jaren ‘thuis’ bij WordPress. Hoe kijken mijn collega-bloggers er tegenaan? Ik vroeg een aantal bloggers 3 vragen te beantwoorden naar aanleiding van 20 jaar bloggen, vandaag beantwoordt Michael Minneboo de blogvragen. Tevens is dit het slot van de blogvragenreeks. Ik bedank hierbij iedereen die heeft meegedaan aan de interviews!

“Blogging is just writing — writing using a particularly efficient type of publishing technology.” — Simon Dumenco.

Michael Minneboo is journalist en audiovisueel programmamaker. Hij schrijft onder andere voor de VPRO Gids, Stripgids, Eppo, Schokkend Nieuws en Nieuwe Revu. Vaak over strips en beeldcultuur. Daarnaast geeft hij geregeld lezingen over zijn favoriete onderwerpen, waarvan Spider-Man er een van is. Hij begon met bloggen in 2006.

1. Wat is de voornaamste reden dat je een blog bijhoudt?

De reden om te bloggen is in de loop der jaren veranderd. Eigenlijk schrijf ik mijn hele leven al artikelen, verhalen en dat soort dingen. Lekker rammen op een oude typemachine. Op de basisschool gaf ik samen met vriendjes diverse krantjes uit. Als tiener en twintiger hield ik een dagboek bij. Eerst in schriftjes, later digitaal op mijn pc. Tijdens mijn studie filmwetenschap ben ik journalistiek werk gaan doen, wat eigenlijk in het verlengde lag van wat ik al deed. Ik ben in 2006 begonnen met bloggen omdat ik als freelancer bepaalde ideeën voor artikelen niet bij opdrachtgevers kwijt kon maar die artikelen toch wilde schrijven. Bloggen was het perfecte medium om mijn activiteiten als schrijver en videomaker voort te zetten en een prachtige mogelijkheid om heel snel en direct mijn fascinaties met de wereld te delen. Online publiceren was een spannend en nieuw avontuur. Al snel werd mijn blog een platform om veel over strips te schrijven. Ik had de hoop dat ik als stripjournalist het medium bij een breed (online) publiek onder de aandacht kon brengen en dat er dan meer mensen strips zouden gaan lezen. Daarnaast was mijn blog een onderdeel van mijn site michaelminneboo.nl en dus tevens portfolio om potentiële opdrachtgevers te laten zien wat ik kan en wat ik voor ze kan betekenen. De laatste tijd besef ik het promoten van de strip toch enigszins een donquichoteske missie is. Over strips zal ik altijd schrijven, want dat is nu eenmaal een van mijn grootste interesses, maar recent heb ik besloten dat mijn blog weer een plek wordt waar ik dingen ga publiceren waar ik zin in heb, zonder rekening te houden met de Nederlandse stripwereld. Al een tijd publiceerde ik namelijk stukken waarvan ik vond dat ik ze moest publiceren: nieuwtjes over strips, aankondigingen van exposities en nieuwe uitgaven, besprekingen, dat soort dingen. Daardoor werd het bloggen onderdeel van mijn dagelijkse werk en ging het me tegenstaan. Eigenlijk hoort bloggen geen werk te zijn. Tenzij je voor een bedrijf blogt wellicht. Om de lol er weer in terug te krijgen heb ik besloten al die verplichtingen los te laten. Nu is het blog dus eigenlijk weer terug bij het begin: Minneboo’s fascinaties en verwonderingen.

2. Wat is altijd constant gebleven in je blog en hoe je blogt en wat is door de jaren heen veranderd?

Ikzelf ben de constante factor: ik ben aanjager, schrijver en hoofdredacteur van mijn blog. Constant zijn ook de onderwerpen waarover ik schrijf: strips, media, koffie en film, daarnaast soms wat persoonlijke stukken, maar ik zou mezelf niet als digibitionist willen bestempelen. Daarvoor hou ik privé toch teveel afgeschermd. De manier waarop ik mijn blogposts onder de aandacht breng is wel aanzienlijk veranderd, wat alles te maken heeft met sociale media. Vroeger plaatste je je artikel online en kwamen mensen uit zichzelf of via rss-feeds bij je langs. Nu moet je veel meer werk maken van het onder de aandacht brengen van je content, via Facebook en Twitter. De bloggers zijn dus marketeers geworden. Eigenlijk is dat een ongelukkige ontwikkeling. Maar goed, als je zegt: ‘het maakt me niet uit hoeveel bezoekers ik trek’, dan hoef je er natuurlijk niet aan mee te doen. Aangezien ik geen adverteerders tevreden hoef te houden, hoef ik niet per se te pluggen op Facebook of Twitter. Maar dat niet doen, scheelt wel bezoekers, aangezien iedereen aan een Facebookinfuus lijkt te zitten.

3. Kun je een moment beschrijven waardoor je blog zijn waarde en kracht liet zien?

Over het algemeen gezegd heb ik door het online publiceren contacten gelegd met mensen die ik in het echte leven niet zo snel ontmoet had. De meerwaarde is dat je eens met elkaar afspreekt. Daar zijn mooie vriendschappen uit ontstaan. Verder heb ik werk gekregen via mijn blog: stukken voor de krant geschreven, blogcolleges en lezingen. Daarbij merk ik dat mijn blog in de stripwereld is opgevallen: mijn artikelen en video’s worden gelezen en bekeken door stripmakers en –lezers. De belangrijkste waarde van bloggen is echter een persoonlijke: je gaat er beter van schrijven, juist omdat je het zo veel doet. En daarnaast is het natuurlijk ontzettend fijn om je eigen podium te hebben.

(Illustratie gemaakt door Paul Stellingwerf.)

Rob van Dalen beantwoordt blogvragen n.a.v 20 jaar bloggen.

“Your ultimate consumers are your users, not search engines.” — David Sinick

Rob van Dalen is beeldmaker van beroep. Hij is zelfstandig ondernemer in Visuele Communicatie en bedient zijn klanten op het gebied van grafisch ontwerp, fotografie, webdesign en video. Daarnaast maakt hij muziek; voornamelijk op gitaar. Bloggen is hij vanaf volgens mij 2012 gaan doen, zijn toenmalige blog is helaas onlangs gecrasht, maar hij is fris weer gestart op robvandalen.nl

1. Wat is de voornaamste reden dat je een blog bijhoudt?

Vooral omdat ik het leuk vind, het is een plek om dingen van mezelf te laten lezen, horen en zien. Maar ook te vertellen wat me bezighoudt en verwondert. Via mijn Twitter-account (@robvandalen) deelde ik al aardig wat over wat me dagelijks bezighoudt, maar soms wil je iets meer vertellen en laten zien. Daarvoor is mijn blog goed geschikt. Het heeft voor mij ook een minder vluchtig karakter dan Twitter. Een tweet piekt mogelijk een keer en is dan in vergetelheid geraakt, een blog-post blijft zichtbaar op je blog en wordt door bezoekers gelezen, ook lang nadat hij gepost is.

2.Wat is altijd constant gebleven in je blog en hoe je blogt en wat is door de jaren heen veranderd?

De inconsistentie is misschien wel de grootste constante in mijn blog. Ik heb geen regelmatige blog-output en de onderwerpen vliegen ook alle kanten op. Dat maakt het vooral ook een persoonlijk blog, en niet een puur zakelijk bedoeld blog. In het begin kon ik vrij lang bezig zijn met posts, nu komen ze er (vaak) makkelijker uit, en schaaf ik er over het algemeen ook niet meer aan. Helaas ben ik kort geleden, door een crash van mijn website, mijn oude blogposts kwijtgeraakt (hoor ik daar back-up?) dus ben ik opnieuw begonnen. Maar zo’n schone lei is soms ook wel lekker. Ik zie het blog ook veel meer als mijn eigen speeltuintje dan als een middel om perse klanten naar me toe te trekken of views te scoren. Het is wat het is, en hoeft ook niet meer te zijn. Er zit in bloggen voor mij een soort gekke paradox; ik doe het eigenlijk alleen voor mezelf, maar plaats het dan wel op internet en vind het leuk als mensen het lezen en er interactie ontstaat.

3.Kun je een moment beschrijven waardoor je blog zijn waarde en kracht liet zien?

Een bijzonder moment voor mij was bij een blogpost op mijn oude blog, waar ik mijn lof uitte over twee posters die voor het RoTheater gemaakt waren, die ik op straat zag. Op die post reageerde namelijk de vader van de ontwerper van de posters, dat hij het zo leuk vond dat ik de posters waardeerde. Op dat moment besefte ik me dat een blog een bereik kan hebben dat je niet van tevoren kunt bedenken. Het was me volkomen raadselachtig hoe men op het blog terecht was gekomen, maar ik vond het prachtig.

Marieke Brouwer beantwoordt blogvragen n.a.v 20 jaar bloggen.

“Blogging is to writing what extreme sports are to athletics: more free-form, more accident-prone, less formal, more alive. It is, in many ways, writing out loud.” — Andrew Sullivan.

Marieke Brouwer blogde sinds 2005 op Spaces van MSN, daarna op een Punt.nl-adres en sinds eind 2007 op Brouwertje.com.

1. Wat is de voornaamste reden dat je een blog bijhoudt?

Schrijven heb ik altijd leuk gevonden, op de basisschool begon dat al. Toen deed ik het in papieren schriftjes, nu online op mijn blog. Ik vind het fijn om een eigen plekje op het grote wereldwijde web te hebben, mijn eigen uitlaatklep waar ik al mijn hersenspinsels kwijt kan. Ik blader vaak door mijn archief om te lezen wat ik allemaal heb meegemaakt, gedacht en gevoeld. Superleuk, zo’n naslagwerk. Verder hou ik gewoon van het internet en de vele gelijkgestemden die ik door mijn blog (en ook social media) ontmoet. De interactie met mensen die je (in eerste instantie) eigenlijk helemaal niet kent is geweldig leuk.

2. Wat is altijd constant gebleven in je blog en hoe je blogt en wat is door de jaren heen veranderd?

Ik blog al vanaf het begin over van alles en nog wat. Brouwertje.com is begonnen als een persoonlijke blog en dat is het nog steeds. Super handig, want ik hoef zelden na te denken of iets wel past. Zolang het mij interesseert, kan het erop. Reizen, food, hardlopen, series, boeken, verhalen uit de oude doos, een vleugje fashion, persoonlijke stukjes… Ik hoor vaak dat niche-blogs je-van-het zijn, maar dat is niks voor mij. Ik wil niet beperkt worden. Wat wel is veranderd, is dat ik nu veel meer bezig ben met bezoekersaantallen en het aantal blogs dat ik schrijf. Vroeger schreef ik écht alleen wanneer ik zin had, nu probeer ik dagelijks een blog online te zetten. Omdat dat een positief effect heeft op mijn statistieken en dat geeft -heel eerlijk- gewoon een kick. Stiekem zou ik het natuurlijk geweldig gaaf vinden als mijn blog ooit nog eens heel groot wordt, maar gezien de tijd en energie die dat kost, is dat voor mij (met een fulltime baan) nu niet haalbaar. Er zijn vergeleken met ‘vroeger’ (ik klink oud!) ook zó veel blogs nu, dat het moeilijk is om je écht te onderscheiden.

3. Kun je een moment beschrijven waardoor je blog zijn waarde en kracht liet zien?

Dat zijn er meerdere. Het zijn vooral de mensen die ik via mijn blog heb ontmoet, aan wie ik veel te danken heb. Zo ontmoette ik via mijn eerste blog op MSN Spaces Marlies, die mij aan mijn eerste baan bij Randstad hielp. Daarna kwam ik bij internetbedrijf Four People te werken als hoofdredacteur van Ze.nl. Zij durfden het ondanks mijn ‘verkeerde’ vooropleiding Personeel & Arbeid wel met me aan, omdat ik onder meer via mijn blog liet zien veel affiniteit met internet te hebben. Toen ik van Utrecht naar Rotterdam verhuisde, naar een voor mij vreemde stad, boden Rotterdamse bloggers Jolien en Lindsey aan me wegwijs te maken. Inmiddels zijn het twee goede vriendinnen geworden. Wat kan ik zeggen? De blogwereld voelt voor mij als een enorm warm bad.

Martijn Bloksma beantwoordt blogvragen n.a.v 20 jaar bloggen.

“Blogging is like work, but without coworkers thwarting you at every turn.” — Scott Adams.

Martijn Bloksma leerde ik kennen in Den Bosch omdat wij beiden meeschreven aan Slimmerkunde. Hij is eigenaar van Afrit 22 Hij noemt zich Social Mediaat de hele dag door, is een kritische koffiedrinker, atleet in dromenland en ondernemer in deze wereld. Hij blogt sinds: 2007 (begon op Hyves.)

1. Wat is de voornaamste reden dat je een blog bijhoudt?

Voornamelijk omdat ik het leuk vind om kennis te delen. Daarnaast is het ook mijn #1 “marketing” kanaal.

2. Wat is altijd constant gebleven in je blog en hoe je blogt en wat is door de jaren heen veranderd?

Ik ben erg constant in het toepassen van humor. Moeilijk soms, maar het maakt wel een “Martijn” tekst. Met name het laatste jaar is mijn schrijfstijl erg veranderd. Spreektaal en schrijftaal liggen tegenwoordig erg dicht bij elkaar.

3. Kun je een moment beschrijven waardoor je blog zijn waarde en kracht liet zien?

Een paar weken geleden heb ik geblogd over een behandeling door een holistisch coach en masseur. Deze behandeling heb ik als ervaring gedeeld en daar hebben 2 hoofdpersonen, Jennifer Hoffman en Jochem Myjer op gereageerd. Erg leuk. Maar ook voor de masseur die met 1 artikel de waarde en kracht van bloggen zag.