• We moeten echt bellen.

    ·

    Gisteren lag ik met mijn hoofd in de wasbak en hoorde ik de ene kapper tegen de ander zeggen: ‘Als die dame terugkomt, dan moeten we echt gaan bellen.’ Mijn oren stonden meteen op scherp. Welke vrouw? En waarom moest er gebeld worden als ze terugkwam?

    Lees hier verder –>

  • Bommetjes onder de glijbaan.

    ·

    Je zou denken: met die NAVO-top in Den Haag deze week is een speeltuin in Arendsdorp wel zo’n beetje de veiligste plek ter wereld. Toch blies de wind er gisteren vrolijk zand in de ogen van rondrennende kinderen, terwijl er een luchtmachthelikopter rondjes draaide boven de schommels en het klimrek. Ik weet niet wat Defensie…

    Lees hier verder –>

  • Takkewijf.

    ·

    Thuis noemen we haar inmiddels Takkewijf. Ondanks het dringende verzoek om van onze druivenboom af te blijven, stond ze er een paar dagen later gewoon weer—trekkend aan de takken. De hele rechterkant van de boom was al kaalgeplukt. Nu begon ze doodleuk aan de andere kant. Ik rende naar buiten, gooide de schuttingdeur open…

    Lees hier verder –>

  • Gehandicapt zijn is geen keuze, maar bezuinigen op de zorg wél!

    ·

    Terwijl het debat over de geplande bezuinigingen op de gehandicaptenzorg opnieuw is uitgesteld, blijven de cijfers staan: volgend jaar wordt er 157 miljoen euro gekort, oplopend tot 265 miljoen in 2029. Dat wordt onvoldoende onderbouwd, is onrealistisch en gaat merkbare gevolgen hebben voor een grote groep kwetsbare mensen, volgens de Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland. Het debat…

    Lees hier verder –>

  • Ik trek een rode lijn.

    ·

    Vanmiddag stond ik opnieuw op het Malieveld in Den Haag bij de Rode Lijn-demonstratie tegen het kabinetsbeleid rond Israël. Het voelt bijzonder om in deze stad — de stad van Vrede en Recht — te demonstreren. Den Haag is de thuisbasis van instellingen als het Internationaal Gerechtshof, het Internationaal Strafhof, het Permanente Hof van Arbitrage,…

    Lees hier verder –>

  • Noorderlicht achter de oogleden.

    ·

    Ik dacht altijd dat iedereen dat zag. Als ik m’n ogen sluit, zie ik kleuren. Niet gewoon zwart, maar een soort dansend noorderlicht: groentinten, oranje, geel, rood, soms zelfs paars. Het beweegt zachtjes, als rook of een gloeiende stroom. Soms is het als vuurwerk, of sterretjes. Het is best mooi. Ik noem het mijn noorderlicht…

    Lees hier verder –>

Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten