Wow!

Dit is de eerste officiele #wow op dit weblog. Marloes heeft de laatste (toepasselijke) overdracht gedaan en dus vanaf nu om de twee weken, op woensdag, een nieuwe #wow hier te vinden.

De spelregels zijn simpel.

* Elke twee weken wordt op woensdag het nieuwe thema bekend gemaakt.
* Ga nadenken, schrijven, schrappen en nog meer schrappen tot je uiteindelijk ongeveer 250 woorden overhoudt. Mocht je daar overheen gaan, geen nood. Hoewel die limiet wel een uitdaging is.
* Plaats je verhaal op je eigen blog of weblog en plaats een link op deze site, onder de log die bij het thema hoort.
* Alles is mogelijk, van fictie tot non-fictie, van kinderverhaal tot 18+. Als dat laatste het geval is, meld het dan bij je link. Dit om vervelende situaties te voorkomen.
* Het is nooit verkeerd om feedback op je verhaal te krijgen. Hier leer je van! Moeilijker is het om feedback te geven. Respecteer elkaar!

Nieuwe woord:

car·ri·è·re de; v(m) -s loopbaan: ~ maken (in zijn werk) goed vooruitkomen

In een gedachte van sprookjes.

‘Hoe kan je in een gedachte vol sprookjes, je staande houden in de boze wereld?’

Dat was mijn vraag op een verzoek tot vragen stellen.

Nu kwam het antwoord in de vorm van een .mov wat ik niet kon downloaden. En later weer wel maar moeilijk alles goed kon verstaan.

Los daarvan wilde ik mijn eigen vraag wel kunnen beantwoorden.

Ooit dacht ik, en misschien denk ik het soms nog, dat de wereld mooier kan zijn. Vroeger dacht ik dat er ergens een land was dat Utopia heette. Inmiddels weet ik dat er mensen leven op deze aardkloot en mensen er soms een potje van maken. De idealogie van sprookjes; leven in een lala land, is tot zoverre aan mij besteed dat ik hoop dat men wakker wordt, bedenkt dat negatief zijn niet werkt en dat krachten samenbundelen mensen versteld doet staan.

laatste paar blogjes:
Guerilla
Over verbindingen gesproken.
Basis Cursus: Creatief Webloggen.

Ik herhaal je.

Ik herhaal je
zonder begin of einde
herhaal ik jouw lichaam
De dag kent een smalle schaduw
en de nacht gele kruisen
het landschap is onaanzienlijk
en het mensdom een rij kaarsen
terwijl ik jou herhaal
met mijn borsten
die de holtes van jouw handen imiteren

Ingrid Jonker.

Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten