“There is no greater agony than bearing an untold story inside you.”
Maya Angelou
-
Een ode aan het kleine.
Onlangs verscheen er een bericht op de NOS: twee schilderijen in het Mauritshuis, jarenlang toegeschreven aan Rembrandt, blijken niet van de meester zelf te zijn. Ooit pronkten ze in de collectie als hoogtepunt – groots door de naam die erop rustte. Nu zijn ze ‘gedegradeerd’ tot werk van een ander. Of erger: tot minder belangrijk.…
-
Liefde is… een puist uitknijpen op een vieze bank.
“Sommige uitingen van liefde, daar hoef ik niet bij te zijn!” En gelijk had ‘ie. Ik hoefde er ook niet bij te zijn.
-
Hersenwerken.
In mijn droom zat ik tegenover mijn vader. Ik vertelde hem iets, iets wat hij zichtbaar fijn vond om te horen. Zijn ogen twinkelden. Maar toen ik hem iets toevoegde, iets scherps, vulden zijn blauwe ogen zich ineens met tranen.
-
Toegankelijk openbaar vervoer.
Hoe kies je een strategische plek om flyers of kaartjes uit te delen, zó dat iemand de tijd en moeite neemt om te stoppen en te luisteren? En minstens zo belangrijk: wat zeg je als je wil dat mensen niet alleen naar je kijken, maar ook aarzelen – en dan toch stoppen – om dat kaartje…
-
Maat 38, kippenkin en andere waarheden.
Ik oordeel niet over haar. Ik ken die rommelige kaaklijn. Ik heb ‘m ook. Sinds een jaar of drie sta ik ook voor de spiegel en vraag me af waar die kippenkin vandaan is gekomen.
-
Claustrofobisch.
Een MRI hoeft niet per se tot een paniekaanval te leiden, of iets wat daarop lijkt.
Wil je blogposts in je mailbox?