• IK VRAAG ME,

  in alle eerlijkheid af,
  waarom op sommige getiepte stukjes
  wel gereageerd wordt
  of veel gereageerd wordt,
  en op sommige stukjes
  helemaal niet. …

  Iemand zin en tijd
  om daar eens een theorietje
  op los te laten?

  05/12/2007

• EEN BEETJE ONSMAKELIJK.

  Een beetje onsmakelijk was het wel, maar het meisje kon er ook niets aan doen dat ze in een overvolle treincoupe voorover ging om haar maaginhoud te ledigen.

  Ze was lijkbleek ingestapt en zat twee stoelen verwijderd van de andere passagiers toen er halverwege de treinreis een penetrerende geur zich via stoelen en rugzakken de neusgaten doorboorden van passagiers. Mensen keken op en haalden hun neus op voordat ze dan toch maar hun spullen pakten en ergens anders gingen zitten.

  Werd er naar de persoon gekeken? Wie was het? Waar zat die persoon en onder welke omstandigheden had ze over moeten geven? Het namelijk net zo goed een meneer of een mevrouw kunnen zijn die een beroerte gekregen had. Gelukkig was het meisje aanspreekbaar maar schaamde zich diep. “Ik kan er ook niets aan doen.” jammerde ze.

  Ik sloot me af voor de vieze geur en probeerde haar een beetje gerust te stellen. Ik ging op zoek naar een conducteur en liep een tussenstuk in. Daar zaten de overige mensen die meteen hun biezen gepakt hadden. “Wat een smerige rotlucht zeg.” mopperde een man. Hij hield een das voor z’n mond. …

  04/12/2007

• HET KLEINE, FRAGIELE VROUWTJE,

  dat er maar stond
  gleed beide vingertoppen
  als in een aaneenschakeling
  van herhalingen, herhalingen
  langs elkaar heen
  terwijl zij met doffe blik
  over het spoor en
  voorbij de bomen —
  langs rommel en tussen takken —
  haar jeugd voorbij zag gaan.

  Met gebogen schouders
  in een beige jasje gehuld
  haar regenkapje bengelend
  aan een van haar gerimpelde vingers
  wachtte zij geduldig
  op de trein die komen ging.

  Zij gleed beide vingertoppen
  als in een aaneenschakeling
  van herhalingen, herhalingen
  langs elkaar heen
  Het lint van haar regenkapje
  zonder enkele notie,
  enige notie,
  omdat het lintje te zacht was,
  glijdend langs oude
  breekbare handen.

  Voorbij de rommel op het spoor
  langs de kale takken van de bomen
  zag zij ergens ver, ver van hier
  een wazig zonnetje
  tussen het witte wolkendek.

  02/12/2007

• IK DEED EEN JULIA,

  Roberts. Geheel onverwacht ook eigenlijk.
  Op zo’n luie zaterdagochtend zit ik met m’n croissantjes met boter en flinke kop koffie op de bank als de telefoon gaat.

  “Goedemorgen, u spreekt met Marijke…..van TV&Film, en ik-“

  “Sorry dat ik u onderbreek, maar is dit een enquete?”

  “Nee, ik-“

  “Een actie misschien?”

  “Eh, niet echt, maar ik,-”

  “Ja, neem me niet kwalijk, ik begrijp, jullie doen ook maar jullie werk,
  maar ik ben ook al zo geirriteerd door al die enqueteurs in het centrum, en ik heb al eens gezegd tegen die mensen hoe irritant het is als je gewoon wilt winkelen enzo, en dan zit je vervolgens ook nog gewoon thuis je ding te doen en dan bellen er van die bedrijven met telefonistes die je dan een actie moeten aansmeren, en dat vind ik ook behoorlijk irri-”

  “Fijne dag nog mevrouw.”

  Ze hing op.

  Hihihihi…

  01/12/2007

• “M’N NEUT ZIT G’WOON DIH..T,

  en ik kan bijh..na nieh..t ah..demen. En ah..demhalen kost zoh..oveel moeih..te, maar ja, je moeh..t g’woon aah..demen he.

  En veh..der kan ik duh..t ook nieh..t slapen, want ik woh..hd dus he..le..maal gek van die neuh..t. Want mijn neuht..pray is op.

  Veh..der gaat alles wel goeh..d hooh..h, maah ik voeh.. me zielig, en dan moet ik huih..len en dan zit die neuh..t noh..g meer dih..t.”

  29/11/2007

Privacyverklaring.