Ergens.

Alles is rustiger. Mijn gemoedstoestand, mijn adem, mijn tijd. Sterker, ik heb mijn horloge afgedaan en gok hoe laat het is. Meestal zit ik er niet eens zo ver vandaan; kan ik het aanvoelen.

waar in Den Haag?

Ik lees een boek, drink een kop koffie, kijk naar de zwaluwen die in een sneltempo over het meer vliegen, duikelend, en weer omhoog zoeven ze de lucht in. Het is niet koud, niet warm en soms verschijnt de zon heel even.

De mensen lopen langzamer. Ze praten langzamer. Het leven is gedwee en rustiger. Men wacht rustig in een rij. Men is kalm en heeft weinig expressie. De koeien grazen, de lammeren liggen loom in de wei en het verkeer is rustig. Het is hier vlak, uiteengestrekt en lijkt in de avond alleen maar stiller. Als ik ‘s ochtends opsta hoor ik helemaal niets, alleen het lichte suizen van mijn oren. En het pruttelen van een koffiezetapparaat, het doortrekken van een w.c of het gekraak van een plastic zak bruine broodjes.

Als ik hier ben zou ik kunnen verdwalen in een hele lange mijmering. Ik zou kunnen verdwalen in een dagdroom of helemaal niets. Ik zou eenzaam worden als ik hier helemaal alleen zou zijn, voor een langere tijd. Ik zou teruggeworpen worden naar mijn eigen onvermogens, mijn inadequaatheid en wensen die ik hier niet vervullen kon.

Ik hou van de stad. Van de gekte, diversiteit, alles anders, kleuren. Ik hou van de exentrieke hilarische, dolkomische identiteit. Ik hou van raar en niet te peilen clowneske vreemdheid. Ik mag het niet saai noemen of hetzelfde omdat het mijn eigen interpretatie is van saai maar er is hier geen gekleurdheid van huizen, van kleding, zelfs van mensen. …

[Foto gemaakt door Marco Raaphorst.]

Huis gezocht.

Met een donderwolk boven mijn hoofd plofte ik neer bij Crunch. Even uitblazen. Ik pakte de telefoon en belde mijn moeder maar ze nam niet op. Na een cappuccino en een tosti kaas kalmeerde ik wat. Daarvoor had ik een tsunami in mijn lijf vergelijkbaar met pre-menstruatie en nog meer vrouwzijn en had zin een fietsenrij om te trappen.

Crunch

Doordat je heftig op zoek bent naar een nieuwe woning kom je in contact met makelaarkantoren en makelaarsmensen. Ook met makelaarswebsites en makelaarspraatjes. Ik geloof dat ik al aardig de makelaarscodes ontcijferen kan. Als de site bijvoorbeeld vermeldt ‘Douche/toiletcombinatie aanwezig’ dan weet je dus dat dit een hok is waar jij je hoofd stoot tegen de wastafel als jij je handdoek hebt laten vallen op de grond. En ‘recent gerenoveerd’ wil ook niet zeggen dat het hele huis gerenoveerd is. ‘Een geheel nieuwe keuken’ geeft meestal toch nog ‘een puntje’ en ‘een eigen voordeur’ wil zeggen: een eigen voordeur. Dat wil niet automatisch zeggen dat die voordeur heul stevig is zoals een normale voordeur behoort te zijn. Kortom, ik had er weer een middagje huis kijken op zitten. …

A House is not a home but energy is.

Mijn voeten trapten op de nieuwe pedalen en de zon scheen op mijn gezicht. Wat een heerlijke dag. Ik was even naar het centrum gefietst. Eigenlijk zonder doel; ik wilde fietsen op mijn nieuwe fiets en ik wilde de zon in. Na een paar aanvullingen op wat hoofdstukken geschreven te hebben was het daar hoog tijd voor. Naar buiten!

Er ging een gedachte door mijn hoofd van een paar weken geleden. Ik stond op een verlaten station in het zuiden des lands en op de een of andere manier gleed er als vanzelf een grijze deken over alles heen. Ook al scheen destijds ook de zon, op een bepaalde manier wilde het niet zo glanzen zoals hier.

Ik fietste voorbij skatebanen en het begin van een bos en door de takken heen scheen de zon met bewegende schaduwen op het asfalt. Ik voelde vrijheid. Ik snapte vrijheid. En dat woord kwam ook steeds vaker voor in mijn gedachten dan wel als woord achterin mijn keel. Soms had ik het erover met anderen. Het meeste benauwende van je niet vrij voelen was het gevoel hebben vast te zitten. Vastzitten kan op vele manieren. Ook alleen maar in je hoofd. Het is lastig om gevoelens van vastzitten los te peuteren.

Hoe werkt vrijheid in je hoofd, stelde ik mezelf de vraag. Vele malen schreef ik over dat je huis niet perse je thuis hoeft te zijn. Soms is je huis een rugzak of is je huis op verschillende plekken en kun je niet kiezen. Misschien is het gevoel van thuis bij diegene die je het liefst om je heen hebt of het meest veilige plekje dat je bedenken kunt. Misschien is een thuis zoals een woonplaats geen thuis maar een thuisgevoel.

Thuis.

thuis.

Toen we in Parijs waren stuurden we ons zelf een kaartje naar huis. We deden hetzelfde toen we in Barcelona waren. Ik was het alweer vergeten, dat we de kaart gekocht hadden, geschreven en opgestuurd. Thuis, tussen de andere post, lag ie ineens. Post krijgen is cool. Ook als je het zelf hebt verstuurd.

Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten