Het was benauwd toen ik ging zitten. Ik opende mijn jas een beetje en zette mijn leren tas op schoot. Ik had een krap half uur langer gewacht op de trein naar huis omdat er een persoon langs het spoor gesignaleerd was. ‘De blaadjes vallen weer hè, dan krijg je die ellende.’ zei de grote …
Continue reading “De blaadjes vallen weer hè, dan krijg je die ellende.”
Ik zag haar fietsen op de stoep. Ze fietste me tegemoet en ik zag dat ze een soesje aan het eten was. Haar ene hand aan het stuur, de andere hand bij haar mond. Het smaakte vast lekker, dat soesje met slagroom, maar er zat een toefje slagroom op haar neus. Eerst wilde ik gedag …
Afgelopen week wist ik dat ik het rustig aan moest doen. Rustig aan doen lukte me wel. Ik had immers verse littekens op mijn buik en een flinke nawee van de narcose dus hield ik me erg rustig. Ook wist ik wat me te wachten stond want in 2013 had ik een vergelijkbare operatie. Totdat …
Mijn opa was al oud. Hij lag in een hagelwit ziekenhuisbed en at niet meer. Hij dronk ook niet meer, af en toe wreven we een vochtig doekje over zijn mond. Wat ik jaren later begreep is dat het gewoon een ziekenhuismanier is om iemand te laten sterven. Wat er allemaal in zijn hoofd gebeurd …
Op Hoog Catherijne in Utrecht was het druk. Zittend op een bankje zag ik benen voorbij lopen, stilstaan, wiebelen. Ik was (veel te) vroeg. Mijn broer had gedoe met de trein en was onderweg. Het deerde me niet, bij het grote bord op station Utrecht centraal was veel te zien. Helaas vond een meneer naast …
Continue reading “Gisteren was de dag met onbekende mensen.”
Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
