Kramp.

Foto gemaakt door Steve Rhodes.
Foto gemaakt door Steve Rhodes.

“…and that visibility which makes us most vulnerable is that which also is the source of our greatest strength.” -― Audre Lorde.

‘Wat gebeurt er als je kramp krijgt in je been?’
‘Dan spannen je spieren zich op een vervelende manier samen.”
‘Ja, en wat gebeurt er dan?’
‘Je krijgt pijn, het voelt verschrikkelijk en je kunt je niet bewegen.’
‘Wat is de oplossing tegen deze kramp?’
‘Je spieren zo spannen dat de kramp weggaat, juist het tegenovergestelde doen.’
‘Precies.’

Met kuitkramp kun je niet lopen. Of liggen. Slapen lukt ook al niet. Het enige wat helpt is masseren en je spieren strekken en erop vertrouwen dat het een keer weggaat. Krampen ontstaan door extreme kou, vermoeidheid of lichamelijke inspanning. In een krampstaat kun je niet vooruit.

‘There’s a hole ahead.’

Ja.En?

Kun je nagaan dat mensen, mensen in het algemeen, mensen in bedrijven, management worstelen met identiteit, transparantie en zelfvertrouwen. Dat willen en kunnen twee verschillende dingen zijn maar dat er steeds meer moet en gewild wordt maar dat men erachter komt, vaak tijdens het proces, dat het niet echt wil en verkrampt. Dat het enige wat oplost is dat men leert hoe de verkramping tegengehouden wordt en mocht de verkramping toch gebeuren men weet wat te doen. There’s a hole ahead; maar je kunt er omheen als je voldoende communicatieskills hebt, zelfvertrouwen hebt in je eigen kunnen en weet waarop je kunt antwoorden.

Voordat je met sociale media aan de slag wilt, bedenk je dan eerst of je geneigd bent kramp te krijgen.

Dit is een test.

De kassière van de supermarkt keek me even fronsend aan. ‘Wat?’ Ik had de boodschappen netjes in mijn plastic tas gestopt en ik vertelde haar dat ik volgende week kwam afrekenen. Het kwam nu even slecht uit.

Dit is een test.

‘Ja, ik denk, mijn opdrachtgevers betalen me niet uit, dus komt er niets binnen. Ik verreken het volgende week wel.’
Ik neem aanstalten de supermarkt te verlaten als de kassière de telefoon opneemt en een melding maakt van wangedrag. Er snelt een bedrijfsmanager naar me toe, voordat ik kans zie de supermarkt te verlaten. ‘Ho ho, mevrouw, dat gaat zomaar niet!’

‘Hoezo niet?’
“U moet betalen wat u meegenomen heeft, mevrouw. Zo regelen wij die dingen. Als u niet netjes betaalt, neemt u de spullen ook niet mee.’ De man is resoluut.

Nu zul je zelf ook wel bedenken, wat doet zij raar ineens, daar bij die winkel. Je betaalt toch voor de producten die je koopt? Wat is dat voor raar gedoe? Maar zo denkt niet iedereen erover blijkbaar. Sommige bedrijven nemen het niet zo nauw. Ze maken graag gebruik van diensten maar betalen niet of na twee herinneringen pas. Op scholen is het helemaal verschrikkelijk. Daar staat een ‘normale tijd’ van twee maanden voor, als het niet langer is. Het gaat bij grote bedrijven van bureau naar bureau en hun financiële administratie betaalt maar eens in de zoveel tijd uit. ‘Zo gaat dat bij ons.’

Ik ga me de komende periode eens bedenken hoe ik dit ga aanpakken. Het is namelijk helemaal niet leuk om herinneringen te sturen en achter bedrijven hun broek te zitten en steeds te bellen. Ik mag aannemen dat een betalingstermijn van twee weken netjes is. Hoe ga jij daarmee om?

‘Ons bedrijf wil gaan bloggen!’

Steeds meer bedrijven voelen de noodzaak sociale media in te zetten om hun bedrijf zichtbaar naar voren te schuiven. Maar waarom precies? De klant houdt van transparantie. Een kijkje in de keuken van een bedrijf via een breed opgezet blog zou een mooie reden kunnen zijn.

‘We moeten ook gaan bloggen.’ Ik hoorde het pas nog. Als een bedrijf geinteresseerd is om mij in te schakelen voor een blogworkshop of training of zelfs langdurige begeleiding dan zou ik eerst met het team om de tafel willen. Waarom kies je voor bloggen, wat wil je naar buiten brengen en wat is je doelstelling precies? Mag een werknemer daar tijd voor nemen of moet dat ‘een beetje tussendoor?’ Laat je je werknemers bloggen, geef hen dan een serieuze taak en vorm een team dat elkaar aanvult en aflost en kan motiveren. Verplicht bloggen heeft weinig zin, beter is het om een team van werknemers te verzamelen die zin hebben om iets te doen met sociale media en die snappen wat de essentie is en die de creativiteit in zich hebben om de pareltjes te beschrijven en ook kunnen omgaan met gevoelige informatie. Bovendien, zet geen beginnende stagiaire aan de Twitter of blog. Doe dat samen of geef de stagiaire andere taken.

‘What’s in it for me?’ zal een werknemer vragen zodra de manager wil dat er geblogt gaat worden. Daar kan ik wel wat meer over vertellen. En misschien kiest het bedrijf er uiteindelijk voor dat externen gaan bloggen of samen gaan bloggen. De externe verzamelt de interviews en de scoops en de parels. De externe zorgt dat het bedrijfsblog loopt. Allemaal opties die ik met een bedrijf bespreken kan. …

[Foto blokje gemaakt door Shashi Bellamkonda.]

Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten