blogconsult

Er zijn 2 berichten getagd als blogconsult.

Bloggen 20 jaar.

seth godin

Pas geleden stuitte ik op een artikel in The Guardian:

Blogging turns 20: look back and cringe with us. It’s never easy to face the past, but in honor of the blog’s 20th birthday this month, we asked brave Guardian readers to dig up vintage posts.

Alweer 20 jaar? dacht ik. En hoe zit het met de Nederlandse bloggers? Hoe hebben zij het bloggen tot nu toe ervaren? Zelf ben ik ergens begin 2000 begonnen, via verschillende platforms, waaronder web-log maar voel me nu alweer jaren ‘thuis’ bij WordPress. Hoe kijken Tom Beek, Aleid Landeweerd, Anna-Maria (Puur), Martijn Bloksma, Rob van Dalen, Edwin Mijnsbergen en andere bloggers tegen hun blogverhaal aan? Hoe zijn zij begonnen en hoe ervaren zij het bloggen? Wanneer begon hun eerste verhaal? De komende tijd zul je over deze personen meer lezen.

Ik stelde 3 blogvragen samen. Vragen die mij vaak gesteld worden als ik een blogworkshop of blogconsult geef. Mijn antwoorden vind je hier:

1. Wat is de voornaamste reden dat je een blog bijhoudt?

Het begon zoals ik altijd gewend was te doen; schrijven omdat ik schrijven fijn vind. Omdat het zorgt dat ik gedachten orden zodat ik beter kan verwoorden wat ik ergens van vind, hoe ik ergens tegenaan kijk en hoe ik dit het beste kan uiten. ‘Laat mij maar schrijven.’ zeg ik vaak, als ik moet spreken. Als ik blog vloeien de woorden op het toetsenbord zoals woorden moeten stromen. Als ik mijn gedachten en bevindingen hardop moet uitspreken zit er altijd een muurtje voor die ik moet beklimmen. Deze muur is soms niet zo hoog en het is ook helemaal niet erg, maar vaak is schrijven makkelijker. Het is misschien niet zozeer een uitlaatklep dan wel een uitingsvorm die voor mij vloeiender stroomt dan praten. Bovendien was ik benieuwd wie mijn gedachten zou lezen en waarom en misschien wist ik ook wel dat ik wat te vertellen had niet alleen voor mezelf maar ook voor een ander.

2. Wat is altijd constant gebleven in je blog en hoe je blogt en wat is door de jaren heen veranderd?

Wat altijd constant gebleven is in mijn blog is mijn ‘taal’. Ik schrijf altijd zoals ik praat en denk. Er is geen andere weg. Wat er door de jaren wel is veranderd is mijn vorm, de inhoud. Dat is ook logisch omdat ik me professioneel ben gaan bezighouden met bloggen en dus mijn vorm ging aanpassen. Toch is het altijd een uitdaging geweest om ook de zakelijkere blogs zoveel mogelijk in mijn taal te blijven spreken.

3. Kun je een moment beschrijven waardoor je blog zijn waarde en kracht liet zien?

Misschien denk ik al snel (en jij, als lezer ook) dat de blogs met enorme views de meeste impact hadden. Ja, toen ik een blog schreef over de strubbelingen in aanloop en uitwerking van 7 Days of Inspiration werd dit massaal gelezen en erop gereageerd (op allerlei platforms.) Ik was, na enige twijfel, erg eerlijk geweest over mijn bevindingen. Ik beschreef mijn twijfels, mijn kanttekeningen en mijn eigen worsteling maar ook wat ik ontdekt had. Hart Op Straat begon erg klein maar is na een jaar of 7 groter aan het groeien. Dat gebeurt onder andere door mijn blog. Ik vind dat waardevol en laat heel subtiel zijn kracht zien. Mijn idee voor een boek ontstond op mijn blog. Door erover te vertellen begon het vorm te krijgen. Mensen gingen helpen. De uitgever las mijn blogs om een indruk te krijgen hoe ik vertelde. Een gesprek later had ik al een contract in handen.

Het stuk over 24 Uur Met, de laatste aflevering van interviewer Theo Maassen die Victoria Koblenko op bezoek kreeg, wordt nu nog steeds goed gelezen. Dat Victoria Koblenko zelf in een tweet mij bedankte voor een ‘toffe’ analyse vond ik een groot compliment. Ik was ook trots op dat stuk.

Ik hou van impact, waarde en kracht via een omweg, subtiel en door mensen omarmd ook al weet je het lang niet altijd. Het spreidt zijn weg via kanalen die wij niet doorgronden. Views, cijfers en aantallen zijn kortstondig. Natuurlijk zet je jezelf dan even in de schijnwerpers, maar ik heb ontdekt dat die schijnwerpers al snel weer weg zijn.

Bloggen heeft impact. Op allerlei vlak. Of je nu een techblog hebt, een fashion of beautyblog, stripblog, muziekblog, je verslag doet van rechtzaken, tips geeft op advocatuurgebied, duurzaamheid, vegetarisch voedsel, management, evenementenorganisatie, mediawijsheid, grafische vormgeving of op auteurs- of journalistengebied, het geeft een lezer inzage in die specifieke wereld. Mooi toch, dat dit kan?

Volgende week bijt Puur het spits af met haar antwoorden op de 3 blogvragen! Hou mijn blog in de gaten!

Lees hier meer over 20 jaar bloggen via The Guardian! En hier een stuk van Kirsten (BlogToday/Sanoma) over bloggers; rockstars of the future!

Klim uit je dip.

Een organogram zou ik het niet willen noemen, trouwens, als je een mindmap wilt maken van je gepieker. En mijn foto was niet ‘mij’. Ben ik nu te onzeker over mezelf, te kritisch, te flauw?

Het interview in het Algemeen Dagblad afgelopen zaterdag was groot. Ik bedoel groot! Twee pagina’s in de weekendeditie! Ik schrok toen ik in een sigarenwinkeltje de krant gekocht had en pontificaal in de winkel er doorheen ging bladeren. ‘Jeeezus!’ riep ik uit met rode konen. Je weet verstandelijk dat je in de krant komt, en ik wil niet arrogant doen maar ik heb vaker in de krant gestaan, ook met foto, maar zo groot!

Ik heb nog steeds moeite met mijn woorden aan een journalist ‘geven’. Een journalist maakt namelijk van een opname; van een interview een verhaal, en het verhaal, die woorden, hebben niet altijd precies mijn ‘klank’. Dat is zo, dat gaat zo en dat accepteer ik… met moeite. Toch ben ik dik tevreden. Als een journalist je ‘klank’ kan bewerken is dat knap.

En foto’s. Tja, zelden ben ik tevreden. Ik kijk overkritisch naar mezelf. Zoals vele mensen (vrouwen?) dat doen. Steeds meer laat ik los. Ik ben wie ik ben en soms kijk ik zo, ja. Of draai ik net op een fotomoment m’n hoofd weg. Of voel ik me door de lens in mijn gezicht niet op m’n gemak. Duurt het te lang. Vraag ik me af of ik geen sesamzaadje tussen mijn tanden heb zitten omdat ik ervoor nog gegeten heb.

Ik hou niet van standaard foto’s. Doe mij iets geks. Rafeligs. Anders. Lomo. Groezelig. Niet perfect. Vooral niet perfect. Schuin. Dwars. Mij. Ik.

En ik riep gisteren op Twitter (wat blijft dat een machtig medium) of er iemand de uitdaging aan wil gaan een fotoshoot met mij te doen met deze voorwaarden. Ik wil namelijk voortaan mijn eigen foto kunnen aanleveren, mocht een krant of tijdschrift dat willen. En dan kunnen ze alsnog kiezen uit een paar, maar dat zijn wel de foto’s waar ik dik tevreden over ben. Die mij zijn.

In ruil voor een uitgebreide privé blogconsult. Waar we samen gaan sparren, gaan oefenen met creatieve oefeningen en een blog gaan schrijven. Of twee. En mijn boek. Die krijgt de fotograaf sowieso. En het mooie is dat er dan iemand belt en het binnen een minuut of vijf geregeld is en de datum al vaststaat. Hatsjikideej!

Zie hier de pdf.