bloggers

Er zijn 2 berichten getagd als bloggers.

Bloggen 20 jaar.

seth godin

Pas geleden stuitte ik op een artikel in The Guardian:

Blogging turns 20: look back and cringe with us. It’s never easy to face the past, but in honor of the blog’s 20th birthday this month, we asked brave Guardian readers to dig up vintage posts.

Alweer 20 jaar? dacht ik. En hoe zit het met de Nederlandse bloggers? Hoe hebben zij het bloggen tot nu toe ervaren? Zelf ben ik ergens begin 2000 begonnen, via verschillende platforms, waaronder web-log maar voel me nu alweer jaren ‘thuis’ bij WordPress. Hoe kijken Tom Beek, Aleid Landeweerd, Anna-Maria (Puur), Martijn Bloksma, Rob van Dalen, Edwin Mijnsbergen en andere bloggers tegen hun blogverhaal aan? Hoe zijn zij begonnen en hoe ervaren zij het bloggen? Wanneer begon hun eerste verhaal? De komende tijd zul je over deze personen meer lezen.

Ik stelde 3 blogvragen samen. Vragen die mij vaak gesteld worden als ik een blogworkshop of blogconsult geef. Mijn antwoorden vind je hier:

1. Wat is de voornaamste reden dat je een blog bijhoudt?

Het begon zoals ik altijd gewend was te doen; schrijven omdat ik schrijven fijn vind. Omdat het zorgt dat ik gedachten orden zodat ik beter kan verwoorden wat ik ergens van vind, hoe ik ergens tegenaan kijk en hoe ik dit het beste kan uiten. ‘Laat mij maar schrijven.’ zeg ik vaak, als ik moet spreken. Als ik blog vloeien de woorden op het toetsenbord zoals woorden moeten stromen. Als ik mijn gedachten en bevindingen hardop moet uitspreken zit er altijd een muurtje voor die ik moet beklimmen. Deze muur is soms niet zo hoog en het is ook helemaal niet erg, maar vaak is schrijven makkelijker. Het is misschien niet zozeer een uitlaatklep dan wel een uitingsvorm die voor mij vloeiender stroomt dan praten. Bovendien was ik benieuwd wie mijn gedachten zou lezen en waarom en misschien wist ik ook wel dat ik wat te vertellen had niet alleen voor mezelf maar ook voor een ander.

2. Wat is altijd constant gebleven in je blog en hoe je blogt en wat is door de jaren heen veranderd?

Wat altijd constant gebleven is in mijn blog is mijn ‘taal’. Ik schrijf altijd zoals ik praat en denk. Er is geen andere weg. Wat er door de jaren wel is veranderd is mijn vorm, de inhoud. Dat is ook logisch omdat ik me professioneel ben gaan bezighouden met bloggen en dus mijn vorm ging aanpassen. Toch is het altijd een uitdaging geweest om ook de zakelijkere blogs zoveel mogelijk in mijn taal te blijven spreken.

3. Kun je een moment beschrijven waardoor je blog zijn waarde en kracht liet zien?

Misschien denk ik al snel (en jij, als lezer ook) dat de blogs met enorme views de meeste impact hadden. Ja, toen ik een blog schreef over de strubbelingen in aanloop en uitwerking van 7 Days of Inspiration werd dit massaal gelezen en erop gereageerd (op allerlei platforms.) Ik was, na enige twijfel, erg eerlijk geweest over mijn bevindingen. Ik beschreef mijn twijfels, mijn kanttekeningen en mijn eigen worsteling maar ook wat ik ontdekt had. Hart Op Straat begon erg klein maar is na een jaar of 7 groter aan het groeien. Dat gebeurt onder andere door mijn blog. Ik vind dat waardevol en laat heel subtiel zijn kracht zien. Mijn idee voor een boek ontstond op mijn blog. Door erover te vertellen begon het vorm te krijgen. Mensen gingen helpen. De uitgever las mijn blogs om een indruk te krijgen hoe ik vertelde. Een gesprek later had ik al een contract in handen.

Het stuk over 24 Uur Met, de laatste aflevering van interviewer Theo Maassen die Victoria Koblenko op bezoek kreeg, wordt nu nog steeds goed gelezen. Dat Victoria Koblenko zelf in een tweet mij bedankte voor een ‘toffe’ analyse vond ik een groot compliment. Ik was ook trots op dat stuk.

Ik hou van impact, waarde en kracht via een omweg, subtiel en door mensen omarmd ook al weet je het lang niet altijd. Het spreidt zijn weg via kanalen die wij niet doorgronden. Views, cijfers en aantallen zijn kortstondig. Natuurlijk zet je jezelf dan even in de schijnwerpers, maar ik heb ontdekt dat die schijnwerpers al snel weer weg zijn.

Bloggen heeft impact. Op allerlei vlak. Of je nu een techblog hebt, een fashion of beautyblog, stripblog, muziekblog, je verslag doet van rechtzaken, tips geeft op advocatuurgebied, duurzaamheid, vegetarisch voedsel, management, evenementenorganisatie, mediawijsheid, grafische vormgeving of op auteurs- of journalistengebied, het geeft een lezer inzage in die specifieke wereld. Mooi toch, dat dit kan?

Volgende week bijt Puur het spits af met haar antwoorden op de 3 blogvragen! Hou mijn blog in de gaten!

Lees hier meer over 20 jaar bloggen via The Guardian! En hier een stuk van Kirsten (BlogToday/Sanoma) over bloggers; rockstars of the future!

Forbidden Voices.

Gisteren was ik aanwezig bij het Amnesty International Symposium en later zag ik in het filmhuis, in het kader van de Movies That Matter week in samenwerking met Amnesty, een indrukwekkende film over cyberfeministen die via hun blog de wantoestanden in hun land aankaarten en daardoor onderdrukt, achtervolgt en soms zelfs mishandelt worden. Maar ze gaan stug door.

‘Zij vielen me aan op het persoonlijke vlak, ik bracht de discussie op Cuba, dat altijd belangrijker zal zijn dan deze bescheiden dienares. Ze wilden me lynchen, ik wilde praten. Zij gehoorzaamden bevelen, ik ben een vrije geest.’ — Yoani Sanchez. (via blog)

forbidden voices

De bekendste blogger is Yoani Sanchez.

De film, gemaakt door Barbara Miller, gaat over drie bloggers, Yoani Sanchez, Zeng Jinyan and Farnaz Seifi in Cuba, China en Iran die begonnen te schrijven op hun blog over de dagelijkse gang van zaken in hun land. Dat werd en wordt nog steeds niet door het land in dank afgenomen; hun blogs worden gehackt, uit de lucht gehaald en gefilterd. Bovendien werd Yoani een keer mishandeld, kreeg Zeng huisarrest en werd haar man veroordeeld tot een gevangenisstraf. Farnaz kwam op voor de vrouwenrechten in haar land en moest uiteindelijk haar land ontvluchten.

Toch zijn ze strijdvaardig en gaan ze door. Als hun blog gehackt wordt distribueren zij op andere manieren hun woorden en stem.

‘Yoani Sánchez, Zeng Jinyan and Farnaz Seifi are not frightened of their dictatorial regimes. These fearless women stand for a new, networked generation of modern rebels.’

Als je je afvraagt wat je blog kan betekenen, dat je graag geld verdient met bloggen, advertenties zoekt, mee wilt doen met de hype der bloggers, naam wilt maken, ga deze film eens zien. Daar gaat het namelijk over ernstigere zaken. Wat nu als je niet meer mag zeggen wat je op je hart hebt? Wat als de regering jou opdraagt teksten te verwijderen? Wat als je blog ineens uit de lucht gehaald wordt en je niet meer mag Twitteren waar je aandacht voor vraagt? Wat als je huis ineens geschaduwd wordt en je niet meer naar sommige plekken mag?
Wat als je, door het bedrijf waar je werkt, sterk wordt ‘aangeraden’ niets naar buiten te brengen over zaken die spelen? Wat als er dingen gebeuren die het daglicht niet kunnen verdragen en je baas je ‘aanbeveelt’ daar niets over te melden via sociale media of welke media dan ook? Wat als je accounts ineens uit de lucht gehaald worden? Wat als je baas je ontslaat wegens ‘ontoelaatbaar gedrag’?

Als je de kans ziet, ga die film zien. Het opent niet alleen je ogen maar laat ook zien hoe krachtig een blog kan zijn. Internet laat niemand hun mond houden. Da’s maar goed ook.