Tag: boek

De mens is mooi?

Er zijn altijd drie manieren om een situatie te bekijken. Je bekijkt het vanuit een zwart perspectief, wit perspectief

of het grijze.

Nu bekijk ik de situatie vaak vanuit persoonlijk humeur. Heb ik een chagrijnige dag, zijn de mensen om me heen er vaak niet best aan toe. Het zijn zeurpieten, trutten of asociale horken, vooral op straat. Voel ik me goed schijnt de zon. Neurie ik op de fiets, wacht ik in de rij van de supermarkt en vind het niet eens erg dat een oude tang voorkruipt. ‘Ik heb tijd zat!’ Wanneer ik helemaal blanco uit mijn bed stap ’s ochtends kan het alle kanten uit gaan. Bekijk ik de situatie per situatie. Is voorkruipen in de rij van de supermarkt niet zo netjes en zeg ik dat ook, heeft iemand zijn auto op mijn plek gezet denk ik: ach.

Als je focust op positief, zie je positief.

En ook dat kan weer drie kanten op. …

28/04/2013
Wat als het morgen over is…

Photo made by Vermin Inc.

Dat het zomaar afgelopen kan zijn is iets waar je liever niet al te vaak over nadenkt. Op het moment dat je er wel over nadenkt gaat er soms een vervelend nieuwsmoment aan vooraf. Dat iemand, expressief en vol positiviteit en eigenzinnigheid ineens wegvalt. Niet persé iemand waar ik een vriendschapscontact mee had maar wel een paar keer koffie mee gedronken had.

Terwijl ik in de bus zat naar Zeist richting boekhouder, die langs weilanden reed met een lange lus van wolken die in oneindigheid aan me voorbij trokken, bedacht ik me dat je alles uit je leven moet halen. Als het de les is dat je op een maandagmiddag nietsvermoedend op weg bent (naar huis? naar een afspraak?) en naast een vrachtauto rijdt die wil afslaan en jou raakt waardoor je valt…

YOLO!

We maken ons soms zorgen om niets. Piekeren om niets; om kleine dingen die in ons hoofd alleen maar groter en groter worden. We vergroten onze nukken en mopperen over irrelevante zaken. We durven de drempels niet over en nemen geen risico’s omdat we niet vooruit willen. We willen veel maar doen er weinig aan. We stagneren, draaien om ons as en vullen de gaten met smoesjes. We houden ons zelf soms gruwelijk tegen en doen niet waar we gelukkig van worden. Dat is voor mij de les van vandaag. Haal eruit wat erin zit. Voor je het weet lig je op een maandagmiddag ineens onder een vrachtauto die rechtsaf wilde terwijl jij rechtdoor ging.

24/04/2013
Und ich bin gar nicht traurig.

Ik besloot deze keer vroegtijdig te stoppen. Deze keer had ik alles anders gedaan. Omgedraaid. In reverse. Alles anders gedaan zoals ik ergens niet mezelf was. Daar leerde ik weer van, en ik wist nu ook dat mijn eigen weg de beste was.

Dat vertelde ik ook. Dat ik wilde horen dat de woorden die hardop uitgesproken werden waarde hadden. Dat de belofte niet zomaar een luchtige belofte was. Een beetje zwevend in de lucht. Beloftes sprak je niet zomaar uit.

Sommigen beloofden met een achterliggende gedachte. Proberen kon altijd. Wie niet waagt… Ik besloot vroegtijdig te stoppen. De pijn voor te zijn. Warmte voelen was fijn. Warmte voelen was altijd gedachteloos en een stille momentopname. Die arm om je heen kon fijn zijn. Als een warme jas. Kon.

Warmte zonder levensvisie te delen, dromen te delen en vriendschap te voelen voelde een beetje leeg zonder vol te zijn. Dus warmte zonder waarde was niets. Jas uit.

21/04/2013
Waarom maak je er zo’n punt van?

.

Dat ik er zo’n punt van maak. Soms. Dat ik er, na lang nadenken, een punt achter zet.
Dat een zin zonder punt een beetje teveel vaag blijft en de punt het allemaal overzichtelijk en concreet maakt.

Een ‘punt’ klinkt best hard
maar het is rond.

Een punt is een soort definitie; er is een heikel punt, een teer punt en als het puntje bij paaltje komt is het punt uit.

Soms kan ik er een puntje aan zuigen maar dat klinkt zo arrogant. Het is dan ook echt geen punt, dus waar hebben we het over.
Er zijn momenten dat ik er een punthoofd van krijg. Dan moeten er werkzaamheden tot in de puntjes verzorgd worden en denk ik alleen maar aan het eindpunt. De puntjes moeten nu eenmaal zo nu en dan stevig op de ‘i’ geplaatst. Geen einde, geen punt.

Ik drijf het graag tot een punt. Het maakt af.
En ik weet dat ik daar een punt heb.

19/04/2013
Recensie Opkrabbelen PSC Magazine.

Hier een mooie recensie van mijn boek uit het voorjaarsnummer van PSC magazine, voor professionals in de psychosociale gezondheidszorg die aangesloten zijn bij de NFG, Adiona en Rosegarden:

19/03/2013

Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie