Tag: brieven aan Q

Lieve Q,

Papa geeft je het boekje. Een boekje dat – aan de vele omgevouwde hoeken te zien- al vaak gelezen is van Woezel en Pip en je begint uit jezelf het verhaal te vertellen bij de plaatjes. Al snel valt me iets op. Je vertelt letterlijk wat er geschreven staat bij elk plaatje. En niet een variabel deel ervan, nee alles, letterlijk. Alsof je het leest. Maar je kunt niet lezen. Je vertelt het aan de hand van het plaatje. Plaatje voor plaatje. Ik sta paf. Hoe is het mogelijk?

Ik ga in de vakkennis modus. Kinderen leren automatiseren. Ik had vroeger moeite met automatiseren, vooral bij het rekenen. Jij, lieve Q, hebt een ander hoofdje dan wij en dus is het frappant dat je, omdat je blijkbaar het verhaal hebt onthouden, woordelijk kunt herhalen waar het verhaal per plaatje over gaat. Het is blijkbaar ook geen toevalstreffer, je doet dit vaker. Hoe kan dat, lieve Q, hoe werkt jouw hoofd?

Ik breek er mijn eigen hersenen over. Ik zou er uitleg over willen. Hoe werkt onthouden in het brein? Ik zou willen weten hoe het werkt als sommige hersendelen niet meedoen omdat ze zijn verdwenen en een ander hersendeel taken overneemt en wat er gebeurt als jij een verhaaltje hoort en dit woordelijk kunt nazeggen omdat je naar het plaatje kijkt. Is dat een soort automatiseren of toch iets anders?

Ik vind het wederom wonderlijk, jouw hoofdje. Ik strijk er vaak over als ik bij je ben. Niet alleen omdat je mooie haren hebt, maar ook om wat er in je hoofd is. En soms is je hoofd een chaos en hoop ik toch echt dat er een oplossing komt om die chaos in bedwang te krijgen. En soms is er die wonderlijke knapheid, waar ik helemaal niets van begrijp. Lieve Q, gisteren kuste ik jouw lieve hoofd. Ik vind je een prachtig kind en je kunt heel mooi uit Woezel en Pip voorlezen.

Lees meer brieven aan Q.

Lieve Q,

‘Zee!’ ‘Zee!’ riep je en wees naar het strand en het water toen we via de boulevard terugliepen richting de tram. We hadden net ervoor onder een grote parasol geluncht terwijl het af en toe druppelde en je kuste haai op zijn snuit. ‘Haai!’ riep je en lachte. Toen de serveerster voorbij kwam gelopen zwaaide je naar haar. Ze vroeg of je haar kwam helpen vandaag. We waren naar Sea Life geweest in Scheveningen. Dat waren we vorig jaar al van plan maar dat ging door omstandigheden niet door. En nu was het zover.

Alles was mooi. De kleine vis, de grote vis. ‘Vis!’ riep je en wees naar een aquarium waar je op ooghoogte naar kon kijken. Alles was op ooghoogte voor jou en alles was toegankelijk en ruim. Maar ook de schitteringen van het water en het licht dat reflecteerde op het plafond vond je mooi. Het leek bijna, met alle bubbels, water, lampjes en vissen één grote snoezelhoek.

We wandelden onder een reservoir door met roggen en een grote schildpad die langzaam voorbij zwom. Er was een waterval (‘Fontein!’) en Nemo! Even daarvoor kreeg je een kleurplaat van Nemo en die hield je goed vast want die kleurplaat vond je heel mooi. Nu zag je de echte Nemo en kraaide je ‘Nemo!’ uit van plezier.

Lieve Q, van de tramrit genoot je ook. Je trappelde met je voeten en zag honden in de tram en zwaaide naar mensen. Ze zwaaiden allemaal terug. Ik vroeg toen we weer thuis waren of je het leuk had gevonden vandaag. Je lag op het kleed even bij te komen met haai bij je. Volgens mij wel. Toen richtte je je weer even op en riep: ‘Zee!’ Ja, vandaag was je bij de zee. ‘Applaus!’ riep je. Ik klapte in mijn handen.

Lieve Q,

Gisteren vierden we je verjaardag. Zes jaar geleden belde papa op en zei dat Jan was geboren. Maar dat was een grapje. Vorige week was ik bij de boekwinkel voor heel iets anders maar zag een klein boekje over Klein Jantje die jarig was en ik nam het zonder aarzelen voor je mee.

‘Jan.’ zei je en wees naar de vogel. Hij had een feestmuts op. ‘Jan is jarig.’ Ging je verder. Want verhalen vertellen gaat je steeds beter af.

Ook was er een walvisdolfijn. Het was een dolfijn. We rekenden walvis goed, ze lijken op elkaar. De heliumballon schoot naar het plafond in de kamer. Want Q, vorig jaar zou je met je oom en tante naar de vissen gaan maar dat ging helaas niet door. Oma Ria werd ziek en zou niet meer beter worden. ‘Q, als het straks vakantie is, moet je maar tegen papa en mama zeggen wanneer je naar de vissen wilt. Misschien zie je dan ook de pinguins.’ Je keek naar de cadeaukaart.

‘Vis.’ zei je. Ja, we gaan gauw een datum prikken.

Ook kreeg je van opa en oma een zitzak. Prinsheerlijk zat je erin het boekje van Jan te lezen. Wat was Jan ooit een frummeltje. Je paste in mijn onderarm. We kochten bij een mevrouw een zelfgemaakt pyjama pakje met sterren. Je bent nu ineens zes jaar geworden. Je hebt net een nieuwe rolstoel gekregen met blitse wielen. Je bent blij als je naar school mag. Je vindt de juffen lief en de kinderen ook. Je werkt hard, leert graag en bent moe als je thuiskomt. Maar dan is die zitzak misschien ook zo gek nog niet.

Lieve Q, we maken grapjes over Jan. Je bent natuurlijk, Q.

Lieve Q,

Gelukkig was het net droog en piepte zelfs de zon erdoor. Je kreeg eerst eten en toen gingen we naar de speeltuin. Waar het allemaal begon. Er waren een paar ouders met kleine kinderen aan het spelen. Papa ging met jou op de rolstoelwip. Heen en weer, sneller en sneller. Je moest lachen. Dat was voor mij de échte opening.

Ook de draaiborden vond je leuk. Je kon op ooghoogte de borden omdraaien en kijken welk figuur erop stond. Er waren tekeningen van vissen en krokodillen op het pad, die had je ook in de gaten. Het is fijn dat kinderen met een handicap hier nu ook kunnen spelen. Binnenkort, dit jaar, zal er ook zo’n rolstoelwip in je eigen stad in je eigen straat te vinden zijn. De speeltuin in je buurt wordt aangepast. Met dank aan de gemeente en donaties van mensen.

Spelen is heel belangrijk voor kinderen. Ze leren verbindingen leggen, hun fantasie gebruiken, ze leren de taal. Ze zijn in beweging tijdens spel. Ook voor kinderen met een handicap is spelen belangrijk. Lekker buiten, in de natuur, met andere kinderen. En kinderen vinden het niet erg als er verschillen zijn. Spelen is veel belangrijker. Spelen is genieten en spelen is plezier hebben. En ieder kind heeft recht op een buitenspeelplek in de buurt.

Lieve Q, na het spelen was je een beetje moe en viel je tegen je tante aan in slaap. Even een dutje doen, daarna weer een boekje lezen van Tante Perenboom. ‘Tante Perenboom in de auto in de glijbaan.’ (De achtbaan.) In het restaurant las je verder terwijl papa, mama en je oom en tante genoten van een borrelhapje. Toen je weer naar huis ging was het stil in huis. Maar je tante glunderde want het was een mooie dag geweest.

Lieve Q,

Voor jou gaat alles door en dat is maar goed ook. Zo had je geleerd op school dat er carnaval was en ging je hossen in de aula met de juf. Je had zelfs een carnavalsprinsenmuts op. Ik was stikjaloers! Jij wel! En ik zag aan je gezicht op de foto’s dat je er heel erg van genoot. Jij houdt wel van een feestje.

In een feestwinkel in Den Haag waren er alleen volwassen feestpakken te koop. Een boerenkiel of een tijgerpak voor kinderen was er niet. Ik vertelde dat jij in Brabant woont en papa en mama geen aandacht schenken aan carnaval. ‘Het neigt toch een beetje naar verwaarlozing.’ moest ik kwijt aan de verkoper. Hij was het met me eens.

Gisteren waren je oom en tante op visite en was er toch een beetje carnaval. We bliezen serpentine en er was muziek op de radio. Papa hoste door de kamer met serpentine op zijn hoofd en jij moest hard lachen. Je tante bemoeit zich niet met de opvoeding van haar neefje, daar zijn papa’s en mama’s voor maar als er niets gedaan wordt aan carnaval vindt je tante het toch welletjes.

‘Alaaf!’ riep ik een paar keer. ‘Alaaf!’ riep jij ook.

Jij bent een feestbeest en houdt van gezelligheid. Veel mensen bij elkaar, veel te zien en te horen. Aan tafel toen we gingen eten keek je iedereen even aan, je ogen glunderden. Wat had je het naar je zin.