Lieve Q,
Er reist sinds deze week een leeuw in mijn tas. Sinds je boeken bekijkt ben je fan van de leeuw. Als je de leeuw ziet maak je hoge geluiden en leg je je snoet op de bladzijde, alsof je wilt knuffelen. Je vindt leeuw overduidelijk lief. Ook kleine puppies, babyeendjes en andere kleine dieren en kinderen vind je lief. Je ziet het verschil tussen groot en klein. Je reageert daarop.
Leeuw reist mee in mijn tas en als ik thuis ben zet ik leeuw op de tafel. Leeuw kan namelijk zitten. Jij ook, sinds kort. En hoe! En sinds je zit ontdek je de wereld weer opnieuw. Alles is van een andere hoogte. Je hebt ook meer bewegingsvrijheid; je kunt een rondje draaien met je benen, je kunt voorover leunen en spullen pakken. Je kunt rechtop kijken, je kunt zittend televisie kijken en dus zitten op de eerste rang en je kunt schuifelend de kamer door. En alles wat hoger staat kun je aanraken. Wat een ontdekkingstocht! Het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend. Ja, voor kinderen zonder een beperking wel.
We hoopten het maar we wisten niet of het echt zou lukken. Voor je tweede verjaardag zitten? Misschien. Je hebt de afgelopen tijd zo hard gewerkt en geoefend. Niet omdat het moest van de fysiotherapeut, maar omdat je het zelf steeds weer probeerde. Ik had er vertrouwen in dat het ging lukken. Ik durfde het zelfs hardop te zeggen, en even later zei ook de fysiotherapeut het. Voor je tweede verjaardag zou je gaan zitten. Q, je doet alles in je eigen tempo. De wereld heeft geen uitgewerkt plan, dat plan verandert waar je bij staat. Wat het ook is, het is zo. Maar je doet je best en je best is genoeg.
Leeuw gaat vandaag op reis in de tas naar jou toe. Hij zal je feliciteren met je verjaardag en in je oor fluisteren dat je het goed doet. En dat is genoeg. Samen met leeuw kun je spelen. Ik hoop dat hij je beste vriend wordt. Lieve Q, wat wordt je groot. Gefeliciteerd met je tweede verjaardag!
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.