Tag: brieven aan Q

Lieve Q,

Er staat een grote hijskraan bij ons in de straat als ik in de tuin kijk. Soms beweegt hij langzaam heen en weer. Ik moet denken aan wat je vorige week vertelde toen je aankwam bij je tijdelijke nieuwe huis. ‘Toren!’ riep je naar de hijskraan. Een torenhijskraan. We rekenen het goed. Al van kleins af aan vind je het een beetje spannend als er een toren van blokken wordt gebouwd. Je wordt onrustig en wil dat het stopt. Als er een toren wordt gebouwd kan het omvallen en dat kan best herrie maken en dat vind je eng. En dan moet je huilen.

Op school werd er een toren gebouwd. Je was er niet blij mee. Je moest heel erg huilen. Mama vertelde dat de juf je mee moest nemen naar een andere ruimte om tot rust te komen.

Tijdens een filmpje vroeg mama waarom je verdrietig was.

‘Toren!’ zei je.

‘En wat gebeurde er met de toren?’

‘Boem! Boem!’

‘En toen was je…?’

‘Driet.’

Het was even stil.

‘Huilen.’ zei je en maakte het gebaar van huilen. Een aai met je vinger over je wang.

‘Huilen.’ zei je nog een keer en je keek naar mama.

Het was een beetje sneu om je zo te zien. Je was helemaal onder de indruk zelfs nadat je was opgehaald van school en weer thuis op de bank zat. Maar wat kon je het goed vertellen! En wat was ik blij dát je het kon vertellen. …

Wil je mijn blog steunen met een kop koffie donatie? Ik doneer een kop koffie.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.

Lieve Q,

En dan is het zover. In je huis komen er mensen kasten weghalen en de bank en andere meubels en je maakt een beweging met je arm, je beweegt heen en weer en zegt: ‘Weg!’ want alles gaat weg. Het maakt je misschien een beetje angstig en daardoor verdrietig want jouw huis is je veilige plek. Maar het is de langverwachte en broodnodige verbouwing waar iedereen op zat te wachten en die onvermijdelijk is. Je krijgt een benedenkamer met badkamer en hulpmiddelen zodat papa en mama je niet meer naar je kamer boven hoeven te dragen want je wordt al groot en zwaar.

Even was het passen en meten en heeft lieve Sylvia hele mooie plattegronden getekend van jouw huis en ervoor gezorgd dat er nieuwe mogelijkheden zijn zodat jouw huis nog mooier zal worden.

En dan ben je tijdelijk bij opa en oma en ga je nu naar een nieuwe plek. Een plek in een omgeving met zeven heuvels. Maar straks krijg je een mooie nieuwe kamer en krijgen papa en mama nieuwe meubels, een nieuwe keuken, nieuwe kleuren aan de muur en meer ruimte waardoor je met je rolstoel en trippelstoel beter kunt manoeuvreren.

Het zal even wennen zijn misschien maar als het voorjaar is kom je weer terug in je huis en gaan deze nieuwe spullen niet weg. En voor je het weet is het vergeten en ben je daar druk aan het spelen en zing je weer liedjes. En misschien zeg je dan ‘mooi’ als je met je arm heen en weer beweegt.

Wil je mijn blog steunen met een kop koffie donatie? Ik doneer een kop koffie.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.

Lieve Q,

Toen ik het filmpje zag schrok ik me rot. Met een rotgang, je benen als een malle voortbewegend op de trappers, sjeesde je door de gang. Geen enkele angst, geen zicht op gevaar. Alleen maar loeihard fietsen op een driewieler, met je linkerhand in een handschoen vastgemaakt aan het stuur. De begeleider rende achter jou aan. Aan het geluid te horen was zij net zo overrompeld als ik door je snelheid. Ze kon nog net je fiets vastpakken. Jij lachte alleen maar. Keihard. Met twinkel ogen.

Hard is leuk. De wind door je haren. Oh nee, op school hadden ze wel gevraagd om een helm te kopen want je zou best eens kunnen vallen. En inmiddels na het filmpje begreep ik van papa en mama dat je ook al een paar keer bent omgeklapt met je driewieler. Een botsing met een ander kind, of een wheely die net even te hard gaat. Je bent een snelheidsduivel. Hoe sneller, hoe beter.

Ik vind het fijn dat je, als je op je fiets zit, vrijheid ervaart. Je kan buiten spelen en rondrijden zoals jij het wenst. Een rondje, hard, zacht. Soms even stoppen met fietsen en kijken wat de kinderen doen, of naar de juf luisteren die haar gitaar mee naar buiten heeft genomen en speciaal voor jou een liedje zingt, je andere grote hobby. Je kunt, als je fietst, wat zelfstandiger zijn. Jij bepaalt. Jij rijdt. Jij trapt zacht en hard. En bij deze vrijheid moet je ook leren dat vallen erbij hoort. En dat je soms moet oppassen, rekening moet houden met anderen. En nu ik dit stukje zit te tikken, besef ik dat je groter wordt. Je groeit en ontwikkelt je. Wat is dat in de afgelopen maanden snel gegaan.

Lieve Q, je zat zelfs vorige week op een paard. Met een stoere cap op. Rug recht, je angst overwonnen want ik begreep van papa en mama dat je eerst niet wilde en keek hoe de andere kinderen paardreden. En later ben je toch gaan paardrijden. Een rondje op een fjord. Je groeit niet alleen in de lengte maar je groeit ook van binnen. Ik ben trots op jou en vind je inspirerend! Applaus!

Wil je mijn blog steunen met een kop koffie donatie? Ik doneer een kop koffie.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.

Lieve Q,

Ik dacht dat ik op de verjaardag was van papa en dat wij hem cadeaus zouden geven want dat hoort bij een verjaardag maar toen kreeg ík een cadeau! Samen hebben we het uitgepakt en wat zag ik? Een heus schilderij!

Op een groot vel had je mooie strepen gezet, puntjes gemaakt, cirkels getrokken en met verschillende kleuren gewerkt. Een bonte variatie van kleuren en strepen. Wat was ik trots. Tante Kah houdt heel erg van kleuren en tekenen en schilderen. Misschien begon ik ook rond jouw leeftijd en ik ben er niet meer mee gestopt! Tekenen vind ik ontspannend en het is altijd leuk om te zien wat een idee doet, of juist als je helemaal geen enkel idee hebt en toch begint en dat is precies wat jij ook had gedaan!

Even later hoorde ik dat het praten ook al een stuk beter gaat. Je vormt meerdere woorden bij elkaar en je spreekt de woorden goed uit. En als je in de gaten hebt dat je het eigenlijk wel goed doet ga je ze vaker zeggen. Ik zie dat je geniet van het uitspreken van je eigen woorden.

Lieve Q, tekenen is voor jou goed maar eigenlijk voor iedereen. Je creëert en maakt nieuwe dingen. Met een kleurpotlood kun je een leeg vel papier opeens vullen met prachtige kunststrepen en andere vormen. Ik ben superblij en trots dat ik een schilderij van jou heb gekregen. Hij staat in mijn werkkamer. Kijk maar!

Lees hier alle brieven aan Q.

Wil je mijn blog steunen met een kop koffie donatie? Ik doneer een kop koffie.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.

Lieve Q,

Maandag ga je naar de speciale basisschool. Naar school! Hoewel ik vind dat je de afgelopen jaren ook al naar school bent gegaan. Je werkte je elke ochtend helemaal uit de naad. Misschien moet ik het de sportschool noemen. Ik weet niet meer welke arts het zei maar die buikspieren van jou lijken op die van een echte sportman. Daar kan geen wasbordje tegenop.
Mama vertelde over je hartruis. Als je je oor op je rug legt hoor je het ruisen alsof je de zee in je lichaam hebt gestopt. Je leeft met een hartruis. ‘Als je hart het maar doet.’ zei ik.

En dan lees ik vandaag over een moeder die haar kwetsbare kind heeft moeten loslaten. Dat ging bij mij door merg en been. Ik zat in mijn werkkamer toen ik het las en staarde met tranen in mijn ogen naar buiten.
‘Wat moet je met de tijd als je geen sondevoeding en medicatie meer hoeft te maken?’ vroeg ze zich af.
‘Een pan soep dan maar.’

Ik dank de zon en de maan en de grassprietjes dat wij je zien opgroeien. En natuurlijk is het anders en niet zoals we het ons allemaal hadden voorgesteld. Als je moeder of vader wilt worden denk je niet na over hoe je leven eruitziet als je kind kwetsbaar het levenslicht ziet. Het leven is niet maakbaar. En ik ben me er zo van bewust dat op het moment dat ik jou via de sondevoeding een medicijn geef dit dus wel degelijk een medische handeling is; ik geef jou geen snoepje. Dat is de werkelijkheid. En toch doen we het. Natuurlijk!

We leven in een kwetsbare tijd. Vanmorgen zei de tandarts tegen mij, die alles weet van jou, doe je voorzichtig? Want zij neemt alle maatregelen rondom corona zeer serieus. We zouden niet willen dat je papa en mama ziek worden zodat ze niet voor je kunnen zorgen. We willen ook niet dat jij ziek wordt. We kunnen jou helemaal niet missen.

lieve Q, als je maandag naar school gaat, geniet ervan! Zoek nieuwe vriendjes op, lach hard en veel en heb het naar je zin! En dan ga ik je snel videobellen om te vragen hoe het was!

Lees hier alle brieven aan Q.

Wil je mijn blog steunen met een kop koffie donatie? Ik doneer een kop koffie.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.