Doen wat je leuk vindt.

Wat zijn de leuke dingen die je doet?
Ik doe nu helemaal precies wat ik leuk vind, maar pas sinds een jaar of twee. Daarvoor deed ik leuk werk maar liep tegen muren op. Het was nooit écht helemaal 100% je-van-het. Dat wilde ik veranderen. Dat móest veranderen anders trok ik het niet meer.
Ik ben creatief ondernemer. Dat wil zeggen: creatieve projecten doen, evenementen organiseren met creatieve inslag (zoals creatieve borrels) en creatieve blogworkshops organiseren of in opdracht uitvoeren bij bedrijven, zzp-ers en scholen. Ik noem mezelf ook creatief ondernemer omdat ik op een andere manier mijn werk en/of opdrachten uitkies.

De rest van het bloginterview lees je bij Katyo.

Lady who has lunch.

Het blijft aantrekken en afstoten. Amsterdam. De route van de trein er naartoe vind ik mooi; op sommige routes rij je langs het Ij.

Bij het station begint het paradoxale gevoel; de rotzooi, de mensenmassa en de haast komt je als een lawine tegemoet. Eenmaal buiten neem ik een grote hap lucht. Even aarden; beide voeten op de grond. Terwijl ik in Rotterdam meteen een grijze deken voel die treurig en traag over me heen glijdt, is Amsterdam een mix van vrijheid en …iets anders. Iets tegenstrijdigs. Iets indefinieerbaars. De woorden zijn er teveel en te weinig. Misschien is het zelfs een soort grenzeloosheid. En die grenzeloosheid kent voor- en stevige nadelen.

ladies who lunch by Raaphorst

De grenzeloosheid is rood licht en dronkenschap. Het zoekt je op in nauwe straten, verlate steegjes en oude stenen. De grenzeloosheid is de kerk naast de coffeeshop, de hoeren naast een restaurantje en de rommelmarkt naast het viersterrenhotel aan de overkant. Het kan. Het mag. Het is oneindig.

De diversiteit lijkt mogelijk maar een affiche op het raam geplakt van een ouderwets oudhollands beeldje van twee boertjes die elkaar kussen en de schreeuwende roep om vrijheid zegt heel wat anders. Het is het plastic naast het glas en beiden breken een keer.

In de Marie Claire staat een artikel over ondernemerschap. Terwijl de zon achter de wolken dreef en de mensen een plekje zochten buiten op het terras las ik wat een aantal wijze vrouwen zeiden over ondernemen terwijl ik een kop koffie dronk en wachtte op de lunch.

‘Weinig mensen geven toe dat ondernemen overleven is, maar dat is precies wat het is. Dat is ook wat het creatieve denken stimuleert.’ — Anita Roddick, oprichter The Body Shop.

Seminar.

Seminar: Bijeenkomst met het doel over een bepaald onderwerp nieuwe kennis te vergaren. Zie ook symposium.

Vanochtend had ik een gesprek bij de Kamer van Koophandel. Een leuk en vlot gesprek waarin ik vooral uitlegde en vertelde over het creatief ondernemerschap en de inzet van social media en weblogs met name. ‘Internet is niet meer weg te denken hè, daar moeten we wat mee.’ zei mijn gesprekspartner nog.

Nee, het is inderdaad niet meer weg te denken. Het is een essentieel onderdeel van je werk geworden; hoe jij jezelf ‘verkoopt’ online om klanten te werven op een nonzakelijke manier. Vooral er creatief mee omgaan is wat er misschien ‘nieuw’ aan is. Je verpakt je produkt, je dienst of jezelf in een cadeaupapiertje met een mooie ludieke strik eromheen en zegt tegen de potentiële klant: ‘alsjeblieft, maak maar open, het zal je heel goed bevallen!’

Linkedin is leuk als online CV maar zeer statisch. Een weblog is een bewegend visitekaartje en dat is precies wat het zo uitdagend en effectief maakt. Ook de inzet van Twitter is dus, als verlengde, niet meer weg te denken.

Met een blog laat je zien wat je kan en wie je bent. De balans van werk en persoonlijk is wat iemand zal triggeren om je te blijven volgen en misschien je eens zal bellen omdat je iets kunt toevoegen voor de ander. Betaald.

Een seminar over creatief webloggen. Voor creatieve, startende ondernemers. Eh ja. Natuurlijk. Dat kan ik best. (Hoewel ik dus wel lichte jeuk krijg van het woord seminar. Doe mij maar een prikkelpresentatie. En ja, laat het woord prezi ook maar achterwege. Blegh. Ik ga voor enthousiasme en authenticiteit. Blogsgewijs!)