[Foto’s gemaakt door Linda Stam.]
Hart Op Straat bij DOK.
Tag: delft
Hart Op Straat in de bibliotheek Delft.
Vanochtend liep ik bij de bibliotheek van Delft binnen. Ik was er nog nooit binnen geweest al was ik al meerdere malen langsgelopen. Een prachtige bieb; heel modern, strak maar wel gezellig.
Ik sprak met Linda Stam die me de expositieplek liet zien. Een geweldige plek! Terwijl ik de koffie vergat en druk aan het foto’s plakken was liepen er al wat mensen langs, op weg naar de eerste etage. In het voorbijgaan stopten ze een moment om eigenlijk weer door te lopen maar de foto’s lieten hen stilstaan.
‘Neem nog wat van je koffie!’ stelde Linda voor, en terwijl we kletsten over vervelende nieuwsberichten op televisie en waarom Hart Op Straat juist het tegenovergestelde vertegenwoordigt, spotte ik warempel een hart aan de rand van mijn koffiekop.
De rol van social media is cruciaal geweest voor dit project. Zonder mijn blog en de spontaan toegestuurde harten via email en daardoor de gestarte Flickrgroup was dit nooit zo groot gegroeid. Social media wordt snel gezien als staren naar een pc scherm maar er ontstaan echt veel initiatieven via social media die creatieve inslag hebben en positiviteit.
De foto expositie kun je een maand lang bekijken (tot en met 24-8) in de bibliotheek van Delft. Heb je zelf een hart gevonden en heb je het gefotografeerd? Stuur ‘m op (zie contactpagina) en ik zet het bij de andere harten. Heb je zelf een Flickraccount? Drop je hart dan in de groep!
Voorheen was Hart Op Straat te zien bij Theater aan het Spui en Bink36 in Den Haag. Heb jij als bieb, school of bedrijf plek voor deze expositie en wil je informatie? Mail me dan even of bel!
Expositie Hart Op Straat bij DOK.
[blackbirdpie url=”https://twitter.com/#!/DOKDelft/statuses/95441259585482752″]
Woongenot.
Ik heb een dak boven m’n hoofd. Ik heb geld om de huur te betalen en om de kachel aan te zetten als het winter is en koud. Ik heb een toilet en ik heb een douche om me te wassen als ik op een zomerse dag buiten heb zitten zweten in de bakkende zon. Ik heb zelfs een balkon waar ik op zit om te genieten van het groen om me heen. Ik heb het best goed.
Vorige week wandelde ik met twee kleine koters in een tweelingbuggy in het Delftse centrum. Ook zij hebben het goed. Ze hebben mooi houten speelgoed en elkaar. Ze genieten van de treinen die voorbij rijden en van een ijsje als het mooi weer is. Ze hebben een lieve papa en mama en een prachtige tuin om in te spelen.
Er liep een man in snelle pas heen en weer bij de gracht. Hij droeg een afgesleten fleecejack en grijze oude spijkerbroek. Zijn schoenen waren zodanig afgesleten dat zijn ene teen er bijna doorheen kwam. Hij sprak een jonge vrouw aan die heftig ‘nee’ schudde en verder liep. Hij keek schichtig om zich heen toen hij mij zag. Snel liep hij op me af.
‘Mevrouw, wilt u helpen? Ik heb namelijk mijn auto daar staan en hij doet het niet en nu wil ik bellen maar heb twintig cent tekort.’
Ik had mezelf een belofte gemaakt begin dit jaar. Ik zou weggeven wat ik kon missen als een dakloze het me zou vragen. Ik dook in mijn tas.
‘Nou, als u vijftig cent hebt ben ik meer geholpen. Of een euro, of…’ Ik keek op. ‘Als u kunt wisselen van-‘
‘Ik geef u wat ik missen kan, oké?’ vroeg ik en keek hem aan. ‘U heeft helemaal geen auto hè?’
Zijn schouders zakten naar beneden.
‘Ik ben geen sloeber hoor.’ hoorde ik hem zeggen.
Het raakte me.
‘Ik zou ook geven als u een sloeber was. En wat is een sloeber?’
Ondertussen was de oudste koter een beetje ongeduldig geworden dus gaf ik de man mijn overige kleingeld en vertrok weer. Het is onvoorstelbaar te bedenken dat wij geen ijsje zouden kunnen kopen of toiletpapier. En dat je de hele dag mensen moet aanspreken om een beetje geld te verzamelen. Dat de prettigste manier om de dag door te komen zou zijn dat je blowtjes ging roken of erger.
Had ik al gezegd dat ik best blij ben met mijn dak boven mijn hoofd? Met de keuken en de koelkast en dat ik brood kan kopen bij de supermarkt of bakker? En dat ik zelfs af en toe een hapje buiten de deur eet in een eetcafé of restaurant?
Count your blessings.
Genoeg is genoeg.
Het is een enorm goed gevoel als je veel te doen hebt. Als je weinig tot niets te doen hebt word je als zzp-er onrustig. Als het goed loopt met betaalde opdrachten, projecten en ‘dingetjes er naast’ is het zaak deze werkzaamheden goed in een kader te zetten. Voor je ik het weet werk ik me het rompschomp.
Gisterenavond even een hapje buiten de deur gegeten. Omdat we het beredruk hebben. In een vorige baan mochten we dat trouwens niet zeggen ‘druk’. Drukke kinderen. Drukte. Druk man!
Even gechilld, het menu opgenoemd en het voor onze neuzen gezet gekregen. Toetje na. Geen boodschappen, gekook en afwas. Heerlijk.
P.S Druk is alleen maar naar als er druk op je gelegd wordt. Dat vermijd je door op tijd ‘nee’ te zeggen. Of te verzetten. Of in de ijskast te doen. Druk handelen is tussen de drukte door chillen en bijkomen en hangen op de bank. Daar maak je dan tijd voor in je agenda.