Ik heb er lang over nagedacht en ben eigenlijk pas sinds kort tot de conclusie gekomen dat ik eigenlijk niet zo’n beller ben. Vooral als het gaat om zakelijke telefoontjes. Meestal heb ik tijd nodig om belangrijke zaken te overzien. Dat gaat het beste als ik een email ontvang met belangrijke zaken zodat ik op later tijdstip nog eens rustig kan nalezen. Met een telefoontje heb je vaak een eenmalig gesprek waarin iemand het een en ander uitlegt en je hebt geen zwart op wit ‘bewijs’ zodat je het nog eens kunt lezen. En nog eens. Om zeker te zijn dat je het snapt bijvoorbeeld.
On the spot vol intunen als iemand belt is soms voor mij een lastig ding. Soms komt het niet echt gelegen, dan zeg ik het ook, maar ook al komt het wel gelegen, heb ik gemerkt dat een mailtje ook best oke geweest was. In sommige gevallen is mail juist niet zo fijn, bijvoorbeeld als je niet helemaal op een lijn zit. Er kan miscommunicatie ontstaan. Toch, bij veel gesprekken zou ik het prettig vinden als er nog een samenvattend mailtje volgt. Zodat ik op een rustig tijdstip kan lezen en kan beslissen wat ik ermee doe. Een ander vervelend iets vind ik dat een telefoontje soms dwingender kan zijn. Iets belangrijks wat eigenlijk niet kan wachten hoor je dus toch even aan. Tegelijkertijd zit jij net met een goed idee in je hoofd of iets anders dat gedaan moet worden. …