Gisteren was ik aanwezig bij het Amnesty International Symposium en later zag ik in het filmhuis, in het kader van de Movies That Matter week in samenwerking met Amnesty, een indrukwekkende film over cyberfeministen die via hun blog de wantoestanden in hun land aankaarten en daardoor onderdrukt, achtervolgt en soms zelfs mishandelt worden. Maar ze gaan stug door.
‘Zij vielen me aan op het persoonlijke vlak, ik bracht de discussie op Cuba, dat altijd belangrijker zal zijn dan deze bescheiden dienares. Ze wilden me lynchen, ik wilde praten. Zij gehoorzaamden bevelen, ik ben een vrije geest.’ — Yoani Sanchez. (via blog)
De bekendste blogger is Yoani Sanchez.
De film, gemaakt door Barbara Miller, gaat over drie bloggers, Yoani Sanchez, Zeng Jinyan and Farnaz Seifi in Cuba, China en Iran die begonnen te schrijven op hun blog over de dagelijkse gang van zaken in hun land. Dat werd en wordt nog steeds niet door het land in dank afgenomen; hun blogs worden gehackt, uit de lucht gehaald en gefilterd. Bovendien werd Yoani een keer mishandeld, kreeg Zeng huisarrest en werd haar man veroordeeld tot een gevangenisstraf. Farnaz kwam op voor de vrouwenrechten in haar land en moest uiteindelijk haar land ontvluchten.
Toch zijn ze strijdvaardig en gaan ze door. Als hun blog gehackt wordt distribueren zij op andere manieren hun woorden en stem.
‘Yoani Sánchez, Zeng Jinyan and Farnaz Seifi are not frightened of their dictatorial regimes. These fearless women stand for a new, networked generation of modern rebels.’
Als je je afvraagt wat je blog kan betekenen, dat je graag geld verdient met bloggen, advertenties zoekt, mee wilt doen met de hype der bloggers, naam wilt maken, ga deze film eens zien. Daar gaat het namelijk over ernstigere zaken. Wat nu als je niet meer mag zeggen wat je op je hart hebt? Wat als de regering jou opdraagt teksten te verwijderen? Wat als je blog ineens uit de lucht gehaald wordt en je niet meer mag Twitteren waar je aandacht voor vraagt? Wat als je huis ineens geschaduwd wordt en je niet meer naar sommige plekken mag?
Wat als je, door het bedrijf waar je werkt, sterk wordt ‘aangeraden’ niets naar buiten te brengen over zaken die spelen? Wat als er dingen gebeuren die het daglicht niet kunnen verdragen en je baas je ‘aanbeveelt’ daar niets over te melden via sociale media of welke media dan ook? Wat als je accounts ineens uit de lucht gehaald worden? Wat als je baas je ontslaat wegens ‘ontoelaatbaar gedrag’?
Als je de kans ziet, ga die film zien. Het opent niet alleen je ogen maar laat ook zien hoe krachtig een blog kan zijn. Internet laat niemand hun mond houden. Da’s maar goed ook.