Vage zwart-witbeelden met poetische onderwerpen. Zichzelf centraal stellend, breekbaar en sterk tegelijk. Ik moet denken, als ik de documentaire zie, aan Sylvia Plath. Francesca Woodman (1958 – 1981) was fotograaf.
“I finally managed to try to do away with myself, as neatly and concisely as possible…” — Francesca Woodman.
Klik op afbeelding om documentaire te zien.
Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.