Tag: gedicht
De paradox van stilte.
Er bestaat een paradox
als het gaat om stilte
Zelfs stilte schijnt te spreken
in heldere vocale koorden
En als stilte spreekt zegt het:ssshhhttt.
Teveel woorden. Teveel fratsen. Teveel ruis. Teveel meningen. Teveel marketing. Teveel alles om je heen is belangrijker dan waar je voor staat. Teveel gedoe. Teveel chaos. Te ver verwijderd van wat je werkelijk wilt. Teveel omgeving. Teveel wat andere mensen ook doen. Teveel hetzelfde. Te weinig concentratie en te weinig ik.
Emmer vol.
We doen het allemaal
wel een keer
en sommigen meer;
iets achterhouden dat
niet perse iemand,
om wie we geven, denken we
hoeft te weten
Niet echt in iedergeval,
of maar voor de helft,
een beetje van het
gehele verhaal, kort of lang
Baat het niet
dan schaadt het niet
wat niet weet
wat niet deert
Maar geweten is
een machtig goed
Het wurmt zich onzichtbaar
in andermans veren:
fluistert intuitie
zodat de druppels in
andermans emmer
zwaar doet overlopen
DRUP DRUP DRUP
2007.
Breuklijn.
Waar sommigen denken
aan een kantelpunt,
iets positiefs;
iets veranderlijks dat goed is,
denken anderen aan een breuklijn.
Het scheiden van wegen;
het scheuren van grond.
Apart.
Niet samen.
Gedicht: Ruwe lijn.
Ik vraag me af
wat het litteken doet
op mijn lijf
Of het iets is als
krokodillenleer
Als een diepe rimpel
in m’n voorhoofd
Of is het een landkaart
ergens naartoe
De rimpels in mijn voorhoofd
zijn er, denk ik,
omdat ik teveel gefronsd heb
tot nu toe.
december 1997.