Ik kijk naar een geel groen blad dat heen weer dwarrelt maar niet valt. Als ik beter kijk zie ik een flinterlicht draad dat het zwaardere blad laat zweven waardoor het niet valt. Niet veel later lees ik een bericht dat het kleine baby jongetje begraven is zonder naam. Hij zou toch op zijn minst een naam moeten hebben, blijf ik maar denken.
Jij was als een zwevend blad. Een blad, teer met nerven, vel over botten en aders licht zichtbaar onder zachte roze huid. Als je nog geleefd had.
Er trekt opeens een bries voorbij dat het blad tegen de muur duwt. En het vederlichte gesponnen draad van een kleine spin laat los.
Het is herfst vandaag. …
