Ik ben vanaf vandaag nu bezig mijn boek te redigeren. De redacteur heeft haar virtuele pen er al op losgeslagenlaten en nu is het aan mij om te zien of de iets veranderde tekst nog steeds past en vooral bij mij past. Niet dat er hele paragrafen veranderd zijn, godzijdank, maar het gaat om kleine details. Zinnen moeten vloeienals golven en kloppen als een hart. Als je iets van 160[?] bladzijdes hebt getikt wordt raak je er zelf getikt van.

Tussendoor heb ik de sleutels opgehaald van het kantoor en nog even ouderwets ge-coworked met Sylvia in Dudok, wat al gauw een godsvermogen een aantal bakken koffie, een jus en een tomatensoep kost en een frambozenkwarktaart. Oké, ik had wel een frambozenkwarktaart.

De ober zong. Hiernaast werd luid geboord waardoor het idee om in een rustige werkplek te werken een erg prettig vooruitzicht bleek. Bovendien is een holle akoestiek [of hoe zeg je dat?[?] niet bevorderlijk voor je concentratievermogen en ik heb al een elastische spanningsboog. [of hoe zeg je dat[?]

Tussen het redigeren door hoorde ik twee oude oma’tjes keuvelen. ‘Ik vind het nu veel beter gaan.’ ‘Wat?’ ‘Ik vind het nu veel beter gaan.’ ‘Ik vind het NU veel BETER gaan!’

Mijn Blackberry 9780 loopt vast en mijn usb maakt geen contact met mijn pc en ik baal. Ik heb te weinig technische know-how om er iets zinnigs mee te doen. En ja, het heeft helemaal niets te maken met het hierboven geschreven tekstje maar dat zal mij een zorg zijn want het is mijn blog.