levenslessen – Pagina 6 – Karin Ramaker.

Downshiften.

Zingeving. Een trend, of zijn er steeds meer carriëregerichte werkers aan het overstappen van een goed verdienende baan naar een meer ideële baan?

Is het in deze huidige maatschappij belangrijker om een huis te kopen, een auto te hebben, liefst twee, of gaan we zelf brood bakken, truien breien en tuinieren? Of is het gewoon eens goed kijken naar waarde en wat spullen, voedsel en mensen om je heen aan waarde bijdragen of wat jij in de maatschappij aan waarde kunt bijdragen? Ook qua werk bijvoorbeeld?

Simpeler leven is streven naar wat er is en daar tevreden mee zijn. Niet streven naar groter, mooier en anders. Niets is zo veranderlijk als de mens. Waarom kun je niet eens kijken naar je huis, je woonomgeving en je leven en accepteren hoe het is met alles aan waarde aan spullen om je heen?

Downshiften is ook niet aan jezelf voorbij lopen. Drukte downsizen dus. En of je dat nu mindful omgaan noemt met je tijd of downshiften, het zal me een worst wezen, allemaal moderne woorden om een actie of levenshouding te benadrukken. Wat ik wel waar vind is het feit dat het soms best goed is te voelen dat je leeft. Dat kan ook met een lekkere fles wijn die je gekocht hebt voor tijdens het avondeten. Of als je een keertje bedenkt dat je ene muur best wel vrolijker geverfd mag worden. Zolang je dan maar ten volle geniet van wat je veranderd hebt. En dus niet heel snel wéér wat anders, beters en groters wilt. …

Kotsen doe je alleen. Deel 2.

Het was hier behoorlijk rustig de afgelopen dagen. Dat kwam omdat ik geen spier in mijn vingers had die wilde bewegen, zo slap als een vaatdoek was ik. Vrijdagavond zat ik bij de huisartenpost omdat ik alles wat ik at weer eruit gooide en me strontmisselijk voelde en dus niet wilde eten, waardoor dus … Het herkenbare cirkeltje. Bovendien had ik behoorlijke pijn aan mijn buik. De huisarts wilde me even zien. Ik zou me normaal gesproken rot schamen dat ik in mijn slordigste outfit de tram in stapte samen met vriend om naar de eerste hulp te rijden waar de huisartenpost te vinden was. We moesten wachten in de wachtkamer. Wachten duurt dan een eeuwigheid als je ontzettend misselijk bent en hoopt dat je dáár niet hoeft te kotsen.

‘Waarom zijn we dan hier?’
‘Waarom? Waarom? Omdat je een onwijze maiskorrel in je neus hebt zitten, lieverd. Straks groeit er een maisboom uit!’

Na mijn bezoekje aan de huisarts, een klein onderzoekje en een gesprekje, werden mij medicijnen voorgeschreven tegen de misselijkheid. Voor elke maaltijd zo’n pilletje innemen en ik kon weer wat eten binnenhouden. Het gaat nu ietsje beter. Hopelijk morgen weer fulltime aan de slag.

Check hier Kotsen doe je alleen. Deel 1.

Treingedachte.

‘Eigenlijk is zelfstandig ondernemen een goede les om te kijken hoe je met jezelf omgaat.’

— 3-8-2010 Karin Ramaker.

Flexibel in je hoofd.

Hoe vaak denk je dat iets werkt of besluit je iets gezamelijks waarbij beloftes worden gedaan of je spreekt iets af maar wordt het even later weer ingetrokken of de afspraak gaat niet door om wat voor reden dan ook? Dan voel je een teleurstelling. Als het een groter besluit is voel je enorme teleurstelling. En dat is niet te vergelijken met op zoek gaan naar schoenen die je dan in een schoenenwinkel vindt maar de maat is te klein.

Maar, hoe deal je met teleurstelling? De één probeert het te vergeten. De ander gaat brullen en nog eens heel hard brullen. De ander denkt dat het meteen het einde van de wereld is en laat schouders zakken. De ander gaat feesten. Nog een ander gaat piekeren en piekeren en draait in zijn hoofd hele grote cirkels die, naarmate de nacht intreedt, groter en groter worden.

Gisterenavond was ik even enorm teleurgesteld over een besluit. Een onverwacht besluit. Een besluit dat inhield dat plannen voor de toekomst ineens drastisch veranderd moesten worden. En toen dacht ik: Oké, dit is zwaar PIEIEIEIEIEIEEP! Ik vind het rot en vervelend en jammer en erg maar het wil absoluut niet zeggen dat de wereld vergaat. Bovendien betekent een besluit dat geen doorgang vindt of iets dat opeens niet doorgaat vaak dat er iets beters te wachten staat.

‘A wise man will make more opportunities than he finds’. — Francis Bacon

Beweging in de zaak.

Ik weiger stil te staan terwijl ik kan bewegen. Bewegen is als dansen; langs obstakels, een cirkel draaien met je voeten, zweven boven problemen en eroverheen. Vooruit. Ik manouvreer mezelf om, langs en voorbij de stilstand.

Bewegen doe ik ook in mijn hoofd. Doorschakelen van innerlijke gesprekken, de voors en tegens, de knopen die moeten worden doorgehakt. Ik beweeg mezelf in dromen, vraagstukken en mogelijke scenario’s zodat ik kan besluiten. Mijn weg is een weg van vooruit.

Ik neurie mijn mantra’s, zing mijn doelen en dans mijn onderneming vooruit.

Stil sta ik alleen op heikele punten waarin ik moet overdenken; ga ik rechtdoor, sla ik af of kijk ik achterom naar wat was? Hoewel het achterom kijken me laat stilstaan, wil ik kunnen rennen, springen en vooruit lopen. Omdat vooruit alles in beweging zet. En beweging mij laat groeien zodat ik meer te weten kom over vandaag en heel misschien over morgen.

Wim Aalbers vraagt om een korte en pakkende blogpost onder de titel “Beweging in de zaak”, publiceer die en maak hem er op attent. De tien meest originele, creatieve of inspirerende mini-blogs neemt hij op in zijn blogboek. Zo kun je co-auteur worden van zijn volgende uitgave, die in dit najaar verschijnt.