Frustratie is een vervelend gevoel. Je weet dat je je kwaad maakt of opwindt over iets waar je voor je gevoel niet (voldoende) mee uit de voeten kunt. Soms werkt frustratie juist positief. Door de kwaadheid of opwinding kun je iets buigen wat ervoor recht was.
Wat de frustratie teweeg brengt is vaak dat je het gevoel hebt in cirkels rond te rennen zonder doel en eindpunt, maar sta je even stil en je overziet het geheel, kun je misschien inderdaad oplossingen bedenken of starten met een oplossing of samen zoeken naar een oplossing.
Kleine beetjes maken samen een groot geheel. Een mening, een gil of een statement zal in het groter geheel misschien het gevoel geven dat het weinig helpt, maar niets doen, niets zeggen en alles voor je houden lost sowieso niets op. Wat de uitkomst van iets ook mag zijn, je hebt in ieder geval laten weten wat je ervan dacht en vond.
Ik frustreer me het meest als ik heel graag dingen zou willen veranderen maar het grotere geheel beslist voor mij. Ik frustreer me het meest als ik word verzocht mijn mond te houden omdat het op dat moment beter lijkt te zwijgen. Want wat zal er gebeuren als ik wel zeg wat ik ervan vind? Het risico dat er een conflict begint is dan iets wat de ander niet van me wenst. De belangen zijn soms te groot.
Ook neig ik ernaar in mijn gefrustreerdheid cynisch te worden in plaats van constructief daar te helpen waar het nodig is. Daar werk ik aan. Ik kan beter even in- en uitademen dan meteen er vol in te gaan.
Het is fijn om mensen om je heen te hebben waar je je vrije gedachten de loop kunt laten gaan en waar je kunt zeggen wat je dwarszit en waar je gefrustreerd door bent. Je woorden en gevoelens dwarrelen door de lucht waardoor het vasthouden van boosheid en opwinding in je lijf minder wordt.
Hoe ga jij om met frustraties?
