levensvraag – Pagina 2 – Karin Ramaker.

9. Wat inspireert jou?

Voor iedereen is het moment van ideeën verzinnen een ander moment. Voor de een is dat een gesprek, voor de ander het alleen zijn of bladeren in een tijdschrift. Het kunnen dromen zijn of woorden die je leest, een voorstelling die je ziet of kleurencombinaties.

Voor mij is het vaak een combinatie van dingen. Wat ik heb geleerd van het bloggen vooral is overal kansen zien. Ik kan bij wijze van overal over bloggen omdat ik elke dag wel iets zie of meemaak wat een verhaal waard is. Ik weet zeker dat het voor anderen ook geldt, alleen blog ik (en jij) niet over alles en iedereen. Je maakt daar een keuze uit.

In de supermarkt, onderweg, bij de tandarts, voor en na een (werk)afspraak, in voorbereiding op, tijdens een congres, workshop of presentatie, op een vrije dag, uurtje factuurtje, belmomenten, verveelmomenten en ook nog vermoeide- en druktemomenten, er valt over alles en nog wat te schrijven. Oren en ogen openhouden, dat werkt.

8. Als je opnieuw mocht beginnen, zou je dan een andere carriere kiezen?

‘Three Rules of Work: Out of clutter find simplicity; From discord find harmony; In the middle of difficulty lies opportunity.’ — Albert Einstein.

Afgelopen vrijdag in de auto vroeg P. hoeveel banen ik heb gehad. ‘Tellen de vakantiebanen dan ook?’ vroeg ik haar. Ik begon namelijk bij de V&D maar hield het daar maar een dag of twee vol. Uren werken zonder pauze ging me te ver. Ik viel bijna van m’n stokje af. Daarna werkte ik nog in de avonduren in een sjiek hotel als afwashulp. Ik hield het niet echt vol om na mijn schooluren en huiswerk ook nog een paar avonden in de week tot elf uur borden te wassen. Ik werkte daar een paar maanden en ging uiteindelijk weg omdat ik steeds achter mijn salaris aan moest. Het werd te laat uitbetaald of helemaal niet. Toch heb ik er veel van geleerd. Vooral hoe je voor jezelf moet opkomen, zeker als je een baas boven je hebt die meent dat hij of zij de oppergod is en men moet luisteren naar alles wat hij/zij zegt. En dat gros van de werknemers precies doen wat er verteld wordt zonder na te denken of er tegenin te gaan. De weg die ik heb gevolgd is er eentje van hobbels. Tegen muren op lopen, verzet, beleidskwesties en doen wat er verteld wordt ook al voelt het diep in je hart als verraad of gewoonweg ontzettend verkeerd.

In het bedrijfsleven ben je soms geen mens met een naam maar een pionnetje. Als er in het ene bedrijf een rotte appel zit en die rotte appel moet bijgetraind worden dan kan management redeneren vanuit bedrijfsoogpunt dat er gewisseld moet worden. Probleem opgelost, alleen hou je ontevreden werknemers over. En die ontevreden werknemers moeten vooral door de zure appel heen bijten en niet zeuren maar werken.

Als ik destijds meer keuzes gehad zou hebben was ik waarschijnlijk eerder de kant van de reclame op gegaan. Of me dat meer geluk gebracht zou hebben betwijfel ik, ik had immers de kinderen om me heen. Toch, als ik terugkijk op mijn beroepskeuze, welke weg ik bewandeld heb en waar ik nu uiteindelijk sta, is het cirkeltje wel rond.

Ik heb geleerd om altijd te luisteren naar gevoel en te handelen naar gevoel ook al betekent dat ruzie, verwijt en opstand. Vele malen zat ik in directiekamertjes omdat ik ongeveer de enige was die vervelend deed of een afwijkende mening had. De andere collega’s hadden diezelfde mening ook, alleen hielden zij hun mond. Het gaf me veel kopzorgen, en zelfs werkzorgen, maar uiteindelijk heb ik altijd gezegd wat me dwars zat.

Uiteindelijk ben ik ervan overtuigd dat niet iedereen geboren is werknemer te zijn. Dat eigenwijze trekje waar werkgevers een negatieve klank aan geven is uiteindelijk omgebogen tot iets positiefs, namelijk op eigen wijze je weg volgen en doen wat goed voelt. Kiezen wat goed voelt.

Ik heb 10 banen gehad. Mijn zelfstandig ondernemerschap niet meegerekend.

7. Wat is je favoriete kleur? Zegt die kleur iets over je persoonlijkheid?

Ik begin met een serie vragen aan mezelf. Vragen die een ander aan mij zou kunnen stellen en die ik ook aan jou zou kunnen stellen. Over creativiteit. Waar is het bij jou begonnen en ontstaan en wat doe je ermee, of ben je het kwijtgeraakt? Wil je het (terug)vinden? Doe je mee? Reageer en zet je link in de comments of reageer in de commentbox.

Een favoriete kleur. … Het is bij mij sterk gevoelsgebonden, tijdgebonden, sfeergebonden. Er is een favoriete bloemkleur, kledingkleur, spullenkleur. Al die kleuren zijn weer anders en betekenen ook wat anders.

Mijn favoriete gevoelskleur is blauw, donkerblauw.

Een lange periode tijdens mijn puberteit droeg ik veel zwart. Officieel is dit geen echte kleur, toch koop ik veel zwarte kleding en voel ik me prettig bij zwarte elementen in mijn kleding. Zwart is sjiek, stijlvol, krachtig en sterk.

Ik hou van gerbra’s in allerlei kleuren. Oranje, dieprood, geel en roze. Die kleuren vind ik alleen mooi bij bloemen. Ik zelf zou nooit oranje (of geel) dragen. Alleen als het Nederlands elftal speelt.

Bij welke kleur voel jij je op je gemak? Zegt het iets over jou?

Wat doe je?

‘What are you doing?’

Zelfs Twitter vraagt het aan je. We doen de hele dag. Zelfs ik vind het best een prettig gevoel eerst iets te doen om erna uit te rusten en niet andersom. We doen van alles. We werken, praten, besluiten, schrijven, telefoneren en zijn onderweg. Wanneer mag je van jezelf even niksen?

5. Moet iemand de leider zijn om een creatief proces te laten functioneren?

Gisteren twitterde ik: ‘Verantwoordelijkheid nemen is een beetje commitment, een beetje drive en een beetje daadkracht.’ (klik.)

Wat de één makkelijk kan volgen is voor een ander complete vaagheid. Als er een idee geopperd wordt en dat idee gaat door die persoon de wereld in, is het vrijwel zeker dat de mensen die volgen en zich aansluiten bij dat idee er vanuit gaan dat de persoon met het idee de leiding neemt. Mensen zijn groepsdieren en houden van bepaalde hiëarchie en die groep zoekt een leider en die leider hoeft niet per definitie de baas te zijn maar wel de persoon wie men aanspreekt mochten er calamiteiten zijn of verwarring. Wil je alsnog niet de leider zijn dan lijkt het me zaak dat je het in handen geeft aan iemand die wel die leiding ziet zitten en je idee groter kan maken. Misschien heeft die persoon wel de tijd en energie ervoor. Het is dan wel een goed plan om je idee een beetje los te laten. Twee kapiteinen op één schip, dat gaat ‘m vaak niet worden. Zeker werkt het niet als jij liever hebt dat anderen al het werk doen maar jij toch uiteindelijk bepaalt hoe alles reilt en zeilt.

Wil je jouw idee niet uit handen geven maar je wilt ook al geen leider zijn, dan wordt het lastig, zeker voor de mensen die samen met jou hand in hand het idee vorm zijn gaan geven en nu niet meer weten waar zij terecht kunnen voor feedback en vorm. Als diegene dan ook nog in stilte terugtrekt en niemand écht op de hoogte brengt van zijn beslissing en er tevens geen vervanger is, dan is een goed idee gedoemd te mislukken.

Soms maakt dat helemaal niet uit; een idee dat faalt. Kan gebeuren. Maar als er kinderen bij betrokken zijn en je verwachtingen schept en men ondertussen in het duister tast vind ik dat wel een beetje vervelend worden.

Moet iemand de leider zijn om een creatief proces te laten functioneren? Ik zeg volmondig ‘ja’. Zonder leider geen sturing en zonder sturing geen proces en zonder proces geen einddoel. Zo simpel is het. Een leider neemt verantwoordelijkheid waar nodig, laat men ondertussen vrij om een proces te ontkiemen en te laten groeien en ís er als er verwarring ontstaat om waar nodig sturing te geven.

Verder zijn ideeënverzinners nodig en zijn er waarmakers die het proces daadwerkelijk in werking zetten. Zonder waarmakers geen actie. Een ideeënverzinner kan iets op gang brengen door een idee de wereld in te roepen maar de waarmakers mogen wat mij betreft de credit krijgen.