Iedereen heeft er een. Anders was je hier niet. En je mag van geluk spreken dat jij en je moeder een fijne band hebben. Je mag boffen als je nog een ‘op de achtergrond moeder’ hebt die er soms voor je mag zijn en waar je een goed contact mee hebt.
En je mag boffen dat je vriend, vader, grootvader zo attent is om deze dag niet te vergeten. Ze staan in rijen bij de parfumeries, bloemenzaken en andere cadeaushops op de allerlaatste zaterdag hun cadeau af te rekenen.
Je mag boffen dat de bloemenmevrouw op straat, met haar mandje vol rode rozen, niet jou voorbij loopt omdat je wel met je partner bent, maar geen kinderen naast je hebt lopen maar wel de moeder bent van vele kinderen tijdens je werk als verpleegkundige, verzorger, oppas, begeleider of als onderwijzer.
Je mag ook boffen dat de oppas zo attent is om met de oppaskinderen een kaart te kleuren om samen te verstoppen om maar te hopen dat die kaart, als de oppas weer vertrokken is, gevonden wordt. Het liefst op zondag.
Je mag zeker boffen dat je helemaal geen last hebt van gemengde gevoelens op deze dag terwijl je overal waar je loopt ziet dat het aanstaande zondag Moederdag is en de reclameborden, tv spotjes en advertenties in (online) kranten naar je lijken te schreeuwen dat het zondag Moederdag is.
Je mag ook boffen dat je helemaal geen last hebt van de onvervulde wens om zelf moeder te worden. Dat je het achter je hebt moeten laten. Het wil misschien helemaal niet zo vlotjes verlopen of artsen hebben verteld dat je geen kind op de wereld kan zetten waardoor je dus nooit moeder zult worden waardoor zo’n dag, eigenlijk de hele week naar Moederdag toe, een heel scherp, hoekig randje heeft.
Je mag ook boffen dat er mensen in je omgeving zijn die niet vergeten zijn dat je eigenlijk hartstikke moeder bent maar dat het onzichtbaar is want je bent je kind verloren tijdens of na de zwangerschap. Of dat je kind beperkingen kent waarbij je als moeder dubbel en dwars moeder moet zijn.
Je mag ook boffen dat je er niet half aan onderdoor gaat op die dag omdat je moeder (kort of langer ervoor) overleden is en je niets kunt doen op Moederdag. Alleen maar herinneren, misschien je ogen uit je kop janken of een vervelend gevoel van heimwee hebben.
Je mag boffen dat je moeder niet iemand is die je niet wenste, waardoor je nu geen contact meer hebt met je moeder, of dat je moeder ernstig psychisch ziek is, verslaafd, incapabel zodat ze je niet kan opvoeden of er kan zijn. Je mag boffen dat je geen ruzie hebt met je moeder waardoor je haar niet meer ziet.
En je mag boffen dat je er als stiefmoeder ook bij hoort en niet vergeten wordt op die dag. Want ook jij maakt huiswerk met je stiefkind, brengt ze naar school en zorgt voor wezenlijk verschil in het leven van je stiefkind. Want Moederdag is absoluut geen vanzelfsprekende dag. Het is voor sommige vrouwen een moeilijke en rare dag. Denk daar alsjeblieft ook even aan. Dank je wel.
Wil je mijn blog steunen met een bijdrage? Doneren mag hier.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.