Tag: opkrabbelen

Recensie.

Zij, Brené Bown, is de ‘best selling author‘ van De Kracht van Kwetsbaarheid, De Moed van Imperfectie en Gelukkig Ben Ik Niet De Enige en nu dus Sterker Dan Ooit – de wijsheid van vallen en opstaan. De tweede titel deed wat met me, omdat ik in 2011 zelf een zelfhulp (doe-) boek schreef over vallen en opstaan. Mijn boek heeft een directere manier van aanpak, maar beiden bedoel(d)en we precies hetzelfde: We vallen allemaal wel een keer, en soms wel vaker, maar als je weet dat het gebeurt en hoe je ermee om kunt gaan, is die val al een stuk minder erg. Je krabbelt op, je staat op, en je leert wat je de volgende keer anders aanpakt maar ook dat je sterker bent geworden.

‘Mijn doel voor dit boek is het proces van het vallen en het opstaan vertragen zodat we ons bewust worden van alle keuzes die zich voordoen op die momenten dat we ons ongemakkelijk en gekwetst voelen en om de consequenties daarvan te onderzoeken.’ — Brené Brown.

Om eerlijk te zijn, ik had er een beetje moeite mee om in het verhaal komen. Pas bij bladzijde 74 kreeg ik ineens de smaak te pakken. Dat kwam door een specifiek onderwerp en de toon waarop Brené ineens sprak. Het was iets meer to the point dan de uitleg ervoor. Dat zorgde ervoor dat ik vlotter las, nieuwsgieriger werd en door wilde lezen.

Tegelijkertijd wist ze vanaf die bladzijdes de kern van kwetsbaarheid en vallen te raken. Het is namelijk een natuurlijke instinct van de mens , denk ik, om juist niet te willen voelen wat we voelen. We zorgen er op allerlei manieren voor om ons zelf af te leiden van deze vaak minder fijne emoties. We willen niet kwetsbaar zijn, ongemakkelijk, verdrietig of boos. We willen altijd blij zijn, tevreden en gelukkig en er zijn ook nog een boel mensen die juist eigenlijk altijd heel erg blij en zich euforisch willen voelen. Het leven zit alleen zo niet in elkaar. (Een eye opener voor mij was, in een heel ander verhaal, de constatering dat verslaving eigenlijk betekent: het niet om kunnen gaan met, en in de ogen kijken van emoties.)

Zodra je gaat nadenken over je eigen emoties boor je een hele nieuwe kern aan. Einstein zei ooit: ‘Het belangrijkste is dat je niet stopt met vragen stellen. Er is een reden dat nieuwsgierigheid bestaat. Nieuwsgierigheid herinnert ons eraan dat we leven.’ Maar willen we ons zelf wel die vragen stellen? Ik ken er genoeg die dit expres niet zullen doen, omdat zij bang zijn voor het effect wat het heeft op hun welzijn, hun leven en hun psyche. Wat als het antwoord je niet zint?

Nieuwsgierig zijn naar jezelf, naar je beweegredenen en wat je voelt is een vorm van dapper zijn. Je veroordeelt jezelf niet, je stelt jezelf alleen maar de vraag: ‘Waarom denk ik dit?’ ‘Waarom voel ik dit?’ Daar is niets zweverigs aan. Dat is misschien wel het hoogste intellect dat je kunt gebruiken. — dat zeg ik dus.

Brené boort dezelfde onderwerpen aan als ik in haar boek. Falen is niet erg, het hoort erbij, niemand kan alleen maar foutloos door het leven en we weten allemaal hoe saai zulke mensen zijn. We weten het wel, we zeggen het allemaal hardop en toch streven we ernaar. Het moet goed zijn. Wat moet goed zijn? Alles. Mijn lijf, mijn gezin, mijn familie, mijn huis, mijn werk, mijn kinderen, mijn geluk, mijn planning en mijn toekomst. Ik wens je veel succes.

Het enige wat mij een beetje stoort in haar boek zijn de voorbeelden die zij laat zien over haar leven met man en kinderen waardoor zij inzicht wil geven in haar eigen zoektocht naar kwetsbaarheid en vallen en opstaan. Ik voel me, tijdens deze scenes met de ruzies, discussies met haar man, een voyeur en voel me een beetje ongemakkelijk. Alsof ik bijna het boek wil sluiten of die scenes wil overslaan. Het voelt privé. De scene dat zij samen op vakantie zijn en gaan zwemmen en er een moment ontstaat van elkaar verkeerd begrijpen en de communicatie traag en moeizaam verloopt is alsof ik erbij ben en getuige ben van deze ongemakkelijkheid. Tegelijkertijd laat het zien hoe die kwetsbaarheid werkt.

Als laatste vind ik het nog belangrijk het onderwerp hulp vragen aan te stippen. Brené geeft aan in haar boek dat mensen liever behulpzaam willen zijn dan hulp willen vragen of aanvaarden. Ik reageerde daar vorige week op nadat ik een interessante TEDtalk met Brené terugkeek. Wat er gebeurt als iemand steevast hulp weigert is het gevoel van wantrouwen dat overblijft. Je geeft mij niet het vertrouwen dat ik je kan helpen. In feite zeg je: Je laat me niet toe. De kwetsbaarheid gooit de deur met een ruk dicht. Mooie constatering vond ik dat. En meteen ook toepasbaar in mijn eigen leven, waar mensen hulp niet willen aanvaarden. (Het moet op hun manier, het kan alleen goed gaan als zij het doen, niet accepteren dat hulp noodzakelijk is maar vooral niet de emotie willen toestaan dat je inderdaad hulp nodig hebt en dus kwetsbaar bent.)

Ik leer met de jaren. Pas geleden had ik nog een moment van kwetsbaarheid, maar daar zal ik in Mijn Moment meer over vertellen. Ik heb geleerd dat hardop uitspreken dat je je kwetsbaar voelt (Ik voel me zenuwachtig, ik voel me verdrietig, ik voel me %$#@!) helpt om de grijze, grauwe lucht te klaren. Toegeven, toestaan haalt al heel veel ellende weg. Waar ik me nu nog op moet richten is wat de ander, de ontvanger, daar dan mee doet en hoe ik me dan weer voel. In het zwemvoorbeeld met Brené Brown stelt zij zich kwetsbaar op maar reageert haar man niet helemaal zoals ze hoopte. Hoe voel ik me als ik me kwetsbaar opstel maar de ontvanger negeert het, haalt schouders op of doet het af als een klein ding?

Als je me niet hoort dan zie je me niet. Als je me niet ziet, besta ik dan niet?

Een hele tijd terug, bij een van de laatste afspraken met mijn acupuncturist, zei ik: ‘Ik had nou wel gehoopt dat het allemaal wat makkelijker zou gaan.’ Ik doelde op het omgaan met die kwetsbare momenten. (Het leven.) ‘Nee, zei ze, -‘ Het gaat erom dat je ziet wanneer dit gebeurt, het niet wegduwt zodat je er steeds sterker van wordt.’

Het boek van Brené Brown (Bruna Uitgevers, A.W.) telt 328 pagina’s. Een aanrader als je van zelfhulpboeken houdt en over jezelf wilt leren! Nog een positief puntje: Brené is open in haar boeken en neemt je mee in haar research en zoektocht over menselijke strijd.