Gooi het er gewoon uit!

Voordat het eruit komt ben je in stil gevecht. Soms niet eens in een stil gevecht want je denkt dat kreunen lijkt te helpen. Je voelt je warm en koud tegelijk, je voelt je omgeving draaien en je hoopt dat je niet ter plekke omvalt en doodgaat. Er gaan scenario’s aan je voorbij waarbij je directe familie op de deurbel drukt en door het raam probeert te kijken. Je bedenkt je dat je verdorie niet in je meest charmantste nachthemd bent. In je hoofd zijn alle scenario’s levensechte films.

Voordat je moet, wil je niet. Je wil wel maar je wil niet echt want als het eenmaal zover is betekent het kots uit je neus blazen en de vieze bittere nasmaak wegspoelen. Je kronkelt in je bed want je wil niet in je bed overgeven. Je weet dat je naar de badkamer moet maar lopen is een pelgrimstocht naar Spanje. Waarom is die badkamer opeens zo ver weg? Bij elke voetstap duizelt het meer en voel je alles om je heen draaien en tollen. Je reikt naar de deurknop en opent de deur. Het licht knippert aan. Je sluit je ogen want ook je ogen doen pijn. Alles doet pijn.

photo made by OrchidArts
photo made by OrchidArts

Je zakt door je knieën en voelt de steen in je buik in je maag naar boven duwen.

Als alles straks over is voel je je weer beter.

Er flitst een beeld langs van een broodje hamburger. Ook een cheesecake, appelflap en een bord dampend hete uiensoep. Terwijl je denkt aan eten dat je normaliter erg smaakvol vindt volgt de eerste stuwing. Maar je geeft niet over.

Waarom je juist aan voedsel moet denken op het moment dat je in je versleten nachthemd zit; op je blote knieën voor de toiletpot met een doorweekte rug en pieken haar vastgeplakt in je nek, is je een raadsel. Er flitst heel even een frietje met mayonaise voorbij en de tweede stuwing komt op gang.

Overgeven is overgeven. Je geeft over aan de ellende die je lijf eruit wilt hebben. Je geeft je over aan het benauwende gevoel van onbehagen. Je geeft je over aan bacteriën, schimmels en vergif. Je geeft je over aan je eigen lijf. Je geeft over aan wat er op dat moment aanwezig is. Felle belichting in een hagelwitte badkamer met stukjes fijngekauwd avondeten liggend in een troosteloze w.c-bak waar jij, groen en geel, boven hangt.

Lucht op hè?

Kotsen doe je alleen.

Het is een nare gewaarwording maar achteraf een bijzondere. Of misschien is bijzonder het verkeerde woord, maar heeft het een bepaalde invalshoek; de manier waarop je lichaam wilt afstoten wat afgestoten moet worden. Verkeerd voedsel bijvoorbeeld. Of anderzijds een één of ander ‘iets’ dat in de weg zit en eruit moet omdat het schadelijk is. Een lichaam is een huis waar indringers niet welkom zijn.

Het wordt bijna een symbolisch ding. Ik vind het wel iets moois hebben; overgeven. Ja, ik heb nu makkelijk praten, ik geef niet meer over. Ik gaf over in de nacht van donderdag op vrijdag. Er lag een baksteen in mijn maag die met zijn randen tegen mijn maagwand wreef. Heen en weer. Ik wilde slapen maar ik kon niet; ik had het stervenskoud en lag met een dik vest in bed, een dekbed eroverheen en een fleece deken. Ik bibberde en de nacht tikte zijn minuten weg.

Sommige mensen weten precies wanneer zij moeten overgeven en sommige mensen niet. Met een opgeblazen buik, aankomende misselijkheid gooide ik het dekbed van me af. Het is de afstand van slaapkamer naar w.c dat alles zo ondraaglijk maakt. En je voelt je alleen op de wereld, ondanks dat iemand die je dierbaar is zachtjes vraagt of hij iets voor je kan doen. ‘Nee hoor.’ kermde ik. Ik kots wel alleen. Sommige dingen in deze wereld doe je gewoon alleen. Ze zeggen dat je alleen geboren wordt en alleen sterft maar kotsen is ook een allenigding.

Het moment van de omgedraaide maag; spieren die zich ineens samenspannen, de overgave van het overgeven zodat de maaginhoud via de slokdarm naar buiten wordt geduwd, alles geconcentreerd op maar één activiteit namelijk het kotsen, is een inspanning zoals je een berg op sjokt. Of te weinig lucht krijgt, pijn hebt overal en neervalt. Of persweeën riep iemand. (Ik weet het niet, van die persweeën, maar ik kan de connectie moeilijk leggen tussen kotsen en een kind baren.)

Overgeven is letterlijk over • geven = Abandonneren, Capituleren, Eraan geven, Laten varen, Zich uitleveren; Braken, Uitbraken, Vomeren; Kotsen, Overdelen, Spugen. Het moet eruit. Of je nu wilt of niet.

Ik heb een enorme fascinatie met overgeven. Ja, natuurlijk. Ná het feit.

Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten