En warempel heb ik toevallig vandaag precies hetzelfde gevoel als wat Michael Minneboo in zijn blog schreef!
Deze reactie gaf ik op dit blogstukje.
Tag: reactie
Wat gebeurde er met de reacties op blogs?
Sinds Twitter bestaat er de mogelijkheid te reageren via Twitter in plaats van een reactie geven op in de comments bij weblogs. Het valt me op steeds dat vaker reacties op stukjes via Twitter gegeven worden en niet meer op het blog zelf. Of ik krijg een reactie via email, ook jammer, want dat lees alleen ik.
Het doel van een reactiemogelijkheid is dat jij je mening, vraag of observatie kunt delen met de rest van het publiek dat het blogstukje leest. Wie weet heeft de ander een toevoeging, een geheel andere mening en ontstaat er een discussie, of kan iemand een antwoord geven op de vraag van iemand. Daarom laat ik mijn reactiemogelijkheid bestaan, hoewel sommige bloggers kiezen voor het uitzetten ervan. Jouw mening, gedachte en tips zijn niet alleen voor mij handig, belangrijk en werkelijk een toevoeging op het blogstukje. Het is ook handig, belangrijk en waardevol voor de rest van het publiek dat mijn blogstukje leest!
De reden om via Twitter te reageren op een blogstukje is mij een raadsel. Oké, ik kan ernaar raden, maar jammer vind ik het wel. Juist omdat een weblog zo breed is qua opzet kán men juist reageren. Wat is de reden om te reageren via andere kanalen? Is het makkelijker, sneller, handiger of heb je geen idee waarom?
Vul je hier dan (wel) dit polletje in? Alvast dank!
Wat in het vat zit.
– Mijn bezwaarbrief naar de HBD, Hoofdbedrijfsschappen Detailhandel en Ambachten.
– Mijn bezoek aan de Kamer van Koophandel. Ik wil graag uitleg.
– De vlogvraag deel 17.
– Een blogstukje naar aanleiding van een reactie in andermans commentbox over gratis content.
– Een verslag van mijn onderzoekje naar webwinkels.
– En ja, ik hoest er tussendoor nog wel een zomaarblogpostje uit.
Reactie geven.
‘En reageer ook bij andere bloggers!’ zo eindigde ik mijn cursus Creatief Webloggen. We bespraken hoe je publiek naar je blog trekt. Om een (vast) publiek te trekken zul je zelf ook wel moeten investeren. Ik bedoel dan niet zomaar overal reacties neerplempen omdat je link daar dan staat in de hoop dat je weer bezocht wordt. Dat gaat eenvoudigweg niet werken. Authenticiteit is zo doorzichtig als wat en dus is oprechtheid erg belangrijk als je besluit wél te reageren. Natuurlijk helpt het wel. Als je reactie boeiend is, oprecht, geïnteresseerd, nieuwsgierig of vragend, zal de schrijver van het blog willen weten wie je bent.
‘Als je menselijk gedrag wilt bestuderen, kan ik je een laboratorium aanbevelen waar je gratis allerlei interessante vormen van menselijk gedrag kunt observeren: de supermarkt. Ik denk dat @jooper zou zeggen dat de trein het laboratorium bij uitstek is maar ik zweer bij de supermarkt.’ Een blogpost bij Peter de Kock.
Ik kreeg meteen een herinnering aan die zaterdag toen ik stond te wachten op een binnenkomende trein in Utrecht:
‘Een paar weken geleden stond ik op Hoog Catherijne te wachten op mijn vriendin die vanuit het zuiden mijn kant op kwam om even gezellig bij te beppen onder het genot van koffie en taart.
Ik zag een Boy George look-a-like, drie mensen kwamen naar me toe en vroegen me (op volgorde) ‘Ben jij toevallig Rianne, Femke*, Kim?’ en bovendien gleed iemand bijna uit, liep er een blinde vrouw bijna tegen een uithangbord van de AH die te laag hing en liet iemand frietjes op zijn arm vallen omdat hij bij dezelfde arm een tas droeg.
Ik vertelde mijn vriendin dat we ook gewoon een paar uur op een bankje konden plaatsnemen met een Starbucks to-go en mensen konden kijken.’
*Femke. Een hele tijd terug vroeg al eens iemand of ik Femke — was. Een paar jaar geleden vertelde een destijds nieuwe collega dat ik best een Femke kon zijn. Ze bedoelde het gevoel bij de naam, niet Femke Halsema. …