Alweer 20 jaar? dacht ik. En hoe zit het met de Nederlandse bloggers? Hoe hebben zij het bloggen tot nu toe ervaren? Zelf ben ik ergens begin 2000 begonnen, via verschillende platforms, waaronder web-log maar voel me nu alweer jaren ‘thuis’ bij WordPress. Hoe kijken mijn collega-bloggers er tegenaan? Ik vroeg een aantal bloggers 3 vragen te beantwoorden naar aanleiding van 20 jaar bloggen, vandaag beantwoordt Rob van Dalen de blogvragen.
“Your ultimate consumers are your users, not search engines.” — David Sinick
Rob van Dalen is beeldmaker van beroep. Hij is zelfstandig ondernemer in Visuele Communicatie en bedient zijn klanten op het gebied van grafisch ontwerp, fotografie, webdesign en video. Daarnaast maakt hij muziek; voornamelijk op gitaar. Bloggen is hij vanaf volgens mij 2012 gaan doen, zijn toenmalige blog is helaas onlangs gecrasht, maar hij is fris weer gestart op robvandalen.nl
1. Wat is de voornaamste reden dat je een blog bijhoudt?
Vooral omdat ik het leuk vind, het is een plek om dingen van mezelf te laten lezen, horen en zien. Maar ook te vertellen wat me bezighoudt en verwondert. Via mijn Twitter-account (@robvandalen) deelde ik al aardig wat over wat me dagelijks bezighoudt, maar soms wil je iets meer vertellen en laten zien. Daarvoor is mijn blog goed geschikt. Het heeft voor mij ook een minder vluchtig karakter dan Twitter. Een tweet piekt mogelijk een keer en is dan in vergetelheid geraakt, een blog-post blijft zichtbaar op je blog en wordt door bezoekers gelezen, ook lang nadat hij gepost is.
2.Wat is altijd constant gebleven in je blog en hoe je blogt en wat is door de jaren heen veranderd?
De inconsistentie is misschien wel de grootste constante in mijn blog. Ik heb geen regelmatige blog-output en de onderwerpen vliegen ook alle kanten op. Dat maakt het vooral ook een persoonlijk blog, en niet een puur zakelijk bedoeld blog. In het begin kon ik vrij lang bezig zijn met posts, nu komen ze er (vaak) makkelijker uit, en schaaf ik er over het algemeen ook niet meer aan. Helaas ben ik kort geleden, door een crash van mijn website, mijn oude blogposts kwijtgeraakt (hoor ik daar back-up?) dus ben ik opnieuw begonnen. Maar zo’n schone lei is soms ook wel lekker. Ik zie het blog ook veel meer als mijn eigen speeltuintje dan als een middel om perse klanten naar me toe te trekken of views te scoren. Het is wat het is, en hoeft ook niet meer te zijn. Er zit in bloggen voor mij een soort gekke paradox; ik doe het eigenlijk alleen voor mezelf, maar plaats het dan wel op internet en vind het leuk als mensen het lezen en er interactie ontstaat.
3.Kun je een moment beschrijven waardoor je blog zijn waarde en kracht liet zien?
Een bijzonder moment voor mij was bij een blogpost op mijn oude blog, waar ik mijn lof uitte over twee posters die voor het RoTheater gemaakt waren, die ik op straat zag. Op die post reageerde namelijk de vader van de ontwerper van de posters, dat hij het zo leuk vond dat ik de posters waardeerde. Op dat moment besefte ik me dat een blog een bereik kan hebben dat je niet van tevoren kunt bedenken. Het was me volkomen raadselachtig hoe men op het blog terecht was gekomen, maar ik vond het prachtig.