De deur stond op een kier en er scheen licht onder de rand. Ik lag dan op mijn buik naar dat licht te kijken. Ik kon niet slapen. Het was al lang donker, de nacht was misschien al lang begonnen en de volgende dag moest ik naar school. Maar ik kon niet slapen. Alle kraakgeluiden, gepiep, de wind, de deuren die beneden open en dicht gingen omdat mijn vader of moeder naar en uit de keuken liep waren eerste tekenen van de inbraak van zwarte piet.

Alle kinderen uit mijn klas konden de hele nacht doorslapen en maalden er niet om dat zwarte piet zomaar in hun huis was binnen geweest. Hij liep door de gang, de woonkamer, en liep soms zelfs naar boven om in kleine kinderschoenen cadeautjes te leggen. Er lagen pepernoten in de kamer en soms waren er zwarte vingerafdrukken achtergelaten. En mijn klasgenoten klapten verrukt in hun handen terwijl ik mijn wenkbrauwen fronste. Hoe was zwarte piet dan naar binnen gekomen?

Ik zat in een kring in de aula van school en iedereen zong liedjes en klapte in hun handen. En Sinterklaas zat in een stoel die versierd was. Zijn staf werd vastgehouden door een hoofdpiet met witte vlekken in zijn nek. Sinterklaas las voor uit het grote boek. Stephan had goed zijn best gedaan en mocht naar voren komen om een hand te geven. Sommige kinderen liepen zelfverzekerd naar voren en gaven de man een hand. Anderen waren wat voorzichtiger. Een kind huilde hard en wreef over zijn ogen. Ik bekeek het allemaal. Sinterklaas zijn baard zat scheef. Het was allemaal nep.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.