Karin Ramaker

Tag: tekst

Krabbé zoekt van Gogh en ik zoek de juiste woorden.

Ik begon mijn Facebookbericht afgelopen donderdag met ‘Het was me het dagje wel.’ Het was me het weekje wel, eigenlijk. Soms zwoeg je met je lijf, je hart, je hoofd en je woorden. Ze waren er namelijk niet altijd en als ze er wel waren, de woorden, dan waren ze doorgestreept. Ik kreeg mijn tekst terug van de redacteur. Soms waren de woorden doorgestreept omdat het beter was. Maar halverwege stopte ik met nakijken en gooide de deur achter me dicht. Soms vraag je je af wat je aan het doen bent. Ik zie van dichtbij dat makers, kunstenaars, creatievelingen worstelen met hun eigen maaksels. Is het wel goed genoeg? Kan ik er trots op zijn?

Mijn dagen vulden zich met schrijfdrukte, kinderpret (en opvoedperikels en opvoeddiscussies) sociale uitjes (Social Media Club 070) en een welverdiende vrije dag waar ik van genoot want soms wil je lijf hele andere dingen dan werken en moet je je lijf gehoorzamen. Ik maak er al lang geen ruzie meer mee en laat het toe. Zonder energie is er namelijk helemaal geen productiviteit. Ik ben al lang voorbij aan de onrust van werkdruk en wat anderen mij opleggen. Ik kan niet meer dan wat ik vandaag (aan)kan. Mijn mantra werkt nog steeds: ‘Geen tijd voor bullshit.’ Grenzen stellen.

En dan zat ik naar de film over Amy Winehouse te kijken in een kleine zaal in het Filmhuis over een tengere dame die heel goed wist wat ze wilde maar gaandeweg, door alle bemoeienissen, haar eigen verhaal kwijtraakte. Er waren mensen die profiteerden, haar vriend en zelfs haar eigen vader, en managers die financieel belang belangrijker achtten dan creativiteit en kunstenaarschap en de ruimte die iemand moet kunnen krijgen om te maken. Ze vernachelde het zelf ook. Drugs, verslavende aandacht in het algemeen, deed haar uiteindelijk de das om.

’s Avonds keek ik Krabbé zoekt van Gogh. Een kunstenaar die vervloekt werd en weggeduwd. Zijn kunst was niet goed, niet mooi, werd hem gezegd. Zijn kunst werd amper verkocht en als het verkocht werd hing het in een kippenhok als opvulling. Hij kon echter niet anders. Dit was wat hij moest doen. Er was geen andere weg, geen compromis. Hij had het gekund hoor, vast en zeker; doen wat anderen deden, maar hij kon het niet. Zijn hoofd, zijn handen maakte datgene wat na zijn dood pas gewaardeerd werd.

Soms zwoeg je met je lijf, je hart, je hoofd en je woorden.

Als je de uitreiking afgelopen week zag van de Gouden Kalveren, hoorde je een speech voorgedragen door de zus van een muziekmaker. Deze muziekmaker was allesbehalve blij met deze prijs. Hij verdiende het niet. Hij verdiende het niet omdat hij vond dat zijn muziek vernacheld was. Aangepast, weggeveegd, uitgewist en opnieuw in elkaar gedraaid. Alsof je een deeg zo kneedt dat het een lekker broodje wordt, zoals zovelen die in de winkels liggen. Dat was niet wat hij voor ogen had toen hij zijn muziek maakte.

Ik keek naar mijn tekst en besloot even niets meer te goed te keuren aan alles dat aan zinnen veranderd was. Ik was me terdege bewust van de juistheid van veranderingen, woorden die verschoven konden worden zodat het beter las. Logisch. Maar heel even afstand nemen van alinea’s die niet meer mijn woorden waren was zeker niet verkeerd. Ik luidde het weekend in. (Jij ook nog een fijne zondag.)

6 tips over schrijfdoelen.

1. Informatie.

Als tekstschrijver probeer je zo goed mogelijk over te brengen wat er gebeurt en vaak laat je mening en gevoel achterwege.

Objectieve teksten schrijven (objectief zijn) is sowieso bijna niet haalbaar omdat je altijd denkt met je eigen gedachten, mening en gevoelens.

Wat je wel kunt doen is wat ik moest oefenen tijdens mijn werk: (met kinderen) observatierapporten schrijven. Een minuut of vijf tot tien ergens zitten waar veel mensen zijn, een persoon kiezen om hem of haar vervolgens te observeren en op te schrijven wat die persoon doet. Niet wat hij misschien denkt, vindt of gaat doen, maar wat de persoon doet. Hij zit op een stoel en kijkt. (Niet: Hij zit op een stoel en kijkt vooruit want je weet niet waar hij naar kijkt.)

Met blogs schrijven is het gedeelte dat valt onder interpreteren soms wel nuttig omdat je daarmee een verhaal vormt. Storytelling vanuit jouw visie en inzicht mag dan weer wel. Dat maakt bloggen zo fijn omdat de creatieve schrijfvaardigheden vol aan bod komen.

2. Mening geven.

Voor het schrijven van je blog is het natuurlijk wel prettig als je ergens in je verhaal laat zien en overbrengt wat jij ergens van vindt. Dat is het mooie van een blog maar ook lastig aan een blog.

Als je zegt dat je blogt maar nooit je mening geeft blog je niet maar schrijf je verslagen zonder gevoel.

Je mening geven lijkt risicovol en toont enige kwetsbaarheid. Geen mening geven lijkt logisch en veilig, maar dat is een misvatting. Mensen zoeken niet naar veilig en feitelijk. Ze willen een verhaal lezen over hoe jij ergens over denkt. Men vraagt niet voor niets vaak: ‘Maar wat vind jij?’

3. Overtuigen.

Een stapje verder gaan is overtuigen. Je hebt wel een duidelijke mening of visie maar je wil dat iedereen dit overneemt en gebruikt of toepast want het is geweldig, vreselijk belangrijk of heel nuttig voor een (maatschappelijk) doel. Overtuigingen overbrengen is zeer krachtig en voelbaar voor een lezer. Overtuigen kan op twee manieren; met woordelijk geweld of vol enthousiasme. Zolang je duidelijk weet waarvoor je schrijft en erin gelooft is die volle overtuiging overbrengen krachtig.

4. Amuseren.

Humor. Het laagje strooisel over de tekst. Om het licht te maken en om het met een knipoog te brengen;

Ik zeg het met een lach maar meen alles wat ik je vertel.

Ik zelf lees het liefst grappige blogposts waarin een serieuze boodschap mooi verpakt is met een strikje van humor.

5. Activeren.

Soms zijn er gelegenheden zoals evenementen, wedstrijden en acties waarbij mensen gemobiliseerd moeten worden. Er wordt iets georganiseerd waarbij je veel mensen tot actie wil laten overgaan voor jouw (goede) doel. De toon en de boodschap is heel anders dan wanneer je een verhaal vertelt om te vermaken.

Je wil iets bereiken en je wil dat het snel en effectief gebeurd. Doe nu mee!

6. Gevoelens uitdrukken.

Tot slot, blogposts waarbij je een verhaal vertelt vol afstand zal als afstandelijk ervaren worden. Het komt niet binnen. Er is geen binding. Hetzelfde geldt voor een persoon op een feestje die met zijn handen over elkaar alleen maar ja en nee zegt. Vertel wat het met je doet als je een teleurstelling te verwerken hebt. Je hoeft het helemaal niet inhoudelijk te hebben over die precieze teleurstelling maar een metafoor gebruiken kan ook. Een volle kop koffie kan best staan voor teveel werk die ene week. Beschrijf een volle kop koffie die je vergeet leeg te drinken. Wat gebeurt er als je die kop koffie na een uur nog ziet staan op je bureau? Hetzelfde geldt ook voor plezierige dingen. Kwetsbaarheid hoeft niet meteen geassocieerd te worden met melancholie en verdriet. Kwetsbaarheid zit ‘m in wat jij voelt en wat jij overbrengt in tekst.

Zintuigen trainen zodat je het omzet in tekst.

De ruimte was warm, knus. Er lagen kleden op de grond die ik bij mij thuis ook neer zou kunnen leggen. Er was een grote olifant op de muur geverfd. Jonge meiden zaten al aan de tafel met voor hun neus hun laptop toen ik binnen kwam lopen. Ik was ruim op tijd gearriveerd in Venlo maar mijn navigatie liet het me in eerste instantie afweten. Ik kwam vijf minuten te laat. Iets dat ik altijd zwaar irritant vind. Maar goed, liever vijf minuten te laat dan een half uur, waar sommige mensen een sport van maken. Ik zette mijn presentatie klaar, nam een slok van mijn thee en keek naar de groep voor me. De blogtraining kon beginnen. Maar wat ging ik hen trainen?

In een vorige blogopdracht van Blog Away NL vergeleken we bloggen al met sport. Je bent eigenlijk best sportief als je blogt. Je herhaalt wat je geleerd hebt en probeert te verbeteren waar nodig. Je haalt ook het onderste uit de kan, als het goed is. Wat train ik in mijn blogtrainingen en wat hoop ik te bewerkstelligen?

Bloggen is op een terugkerende manier jezelf uitdagen, versterken, positioneren.

Bloggen moet je eigenlijk ervaren. Ik kan je vertellen dat het makkelijker is dan je denkt maar dat geloof je alleen als je het zelf ervaart. Ik kan je meedelen dat een alinea deze aandachtspunten heeft maar dat merk je alleen als je bezig bent. En dat je blogtitels ook uit je eigen tekst kunt halen is ook iets waar je zelf naar moet zoeken.

Trainen is blogstructuur toepassen maar eigen blogstijl behouden. Het is oproepen wat er al in je hoofd zit en via je arm, pols en vingers op een tekstbestand verschijnt of meteen in een concept van je blog. Trainen is meteen toepassen en dan uitgebreider toepassen en oefenen met vormen en structuren.

Trainen is een ander laten ervaren en laten voelen wat houvast is en waar je houvast vindt en dat er houvast is.

https://twitter.com/MooiLogisch/status/517998631711166464

Je niet laten afleiden. Weten wat je wilt melden en waarom, waar de kern is van je stuk, waar je de informatie vandaan haalt, wat er nodig is om sfeer te scheppen en waarom je die sfeer nodig hebt. Ik ging de zintuigen trainen zodat zij het gingen omzetten in tekst. Ergens hoopte ik dat het bloggen daarom ook leuker zou zijn; er is zoveel te zien!