‘Een mug is eenvoudig beschouwd een primitieve versie van een vlieg en heeft een klein, dun en fragiel lichaam, zes dunne pootjes, meestal twee veer-achtige antennes waarmee zeer goed geur waargenomen kan worden en een kleine kop met vaak zichtbare zuigsnuit. Er zijn wel soorten die wat groter worden maar deze hebben steeds een langwerpige bouw en meestal sprieterige poten.’ [Bron: Wikipedia.]
Toen we ons bij de receptie meldden en een pakketje linnen meekregen vroeg we naar de klamboe die voor ons geregeld zou zijn. ‘Maar er zijn hier geen klamboe’s. Bovendien hebben we hier geen last van muggen hoor.’ We keken elkaar debielig aan. ‘Maar daar heb ik juist naar gevraagd in het telefoongesprek. En toen werd gezegd dat ze er hingen.’ Maar de campingmevrouw schudde haar hoofd. ‘En we hebben nooit mensen gehoord over muggen.’
Die zelfde nacht om half drie zaten vader en dochter op de vide muggen te jagen. Met kranten, tijdschriften en citroenspul jaagden ze zeker op vier of vijf van die krengen. Daarna vielen ze in slaap om de volgende dag meteen bij de receptie te klagen. Want er was toch echt afgesproken dat er een klamboe zou hangen. ‘Je zit toch aan het water?’ riep vader geïrriteerd uit. Maar de campingmevrouw gaf geen sjoege. Er waren hier geen muggen. Nooit hadden vakantiegangers erover geklaagd. Ondertussen krabde dochter aan kweetniet hoeveel muggenbeten, werd er besloten dat ik naar de vide zou verhuizen, want ik had blijkbaar vies bloed en werd niet gestoken, en lazen we in de tussentijd het boekje met anekdotes van vakantiegangers die voor ons in het waterchalet gelogeerd hadden.
‘Nee. Er zijn hier geen muggen.’ riep vader cynisch terwijl hij het laatste stukje voorlas in het boekje. ‘Prachtige natuur. Alleen stikt het hier van de muggen, muggen en nog eens muggen.’ Ik liep met het boekje naar de receptie. De campingmevrouw fronste haar wenkbrauwen. ‘Oh, dat heb ik niet gelezen. Maar als je een klamboe koopt wil meneer eigenaar wel een haakje in het plafond duwen.’
In het noorden des lands kennen ze geen Xenos. Of jawel, maar dan reed je kilometers ver weg via alle Blokkers, Formido’s en Gamma’s. Eindelijk vonden we bij de Marskramer een klamboe, namen het mee naar het waterchalet en liepen naar de receptie. ‘We hebben een klamboe gekocht hoor.’ lieten we weten. ‘Dan schroef er maar een haakje in.’ werd verteld. We raakten er inmiddels aan gewend. Dat het ene niet persé hetzelfde betekende. ‘Ja, ik geloof echt dat het miscommunicatie was, van die klamboe.’ vertelde de campingmevrouw daags ervoor.
Vader en dochter sliepen de rest van de nachten onder een klamboe. Ik sliep moederziel alleen in de vide. Ik werd in de eerste nacht vijf keer gestoken, de tweede nacht nog een paar keer en de laatste paar avonden raakte ik erg bedreven in het afslachten van diverse vieze, met bloed gevulde, muggen. Het is net als met pingpongen of voetballen; je wilt toch altijd winnen.
