Er was een mannetje aan de telefoon van Vodafone die mij heel erg enthousiast meedeelde dat hij me kon helpen aan een prachtige deal. Dat zei hij niet letterlijk (we zouden het telefoongesprek eens moeten terug kunnen luisteren) maar het kwam erop neer. ‘Vertel.’ zei ik en luisterde. ‘Ik zie dat u een Ziggo abonnement heeft thuis?’ Ja, dat had ik. Dat was mooi! Ik kon gebruik maken van de voordelen van de combinatie Vodafone en Ziggo! Dat betekende dat ik naar 1G zou gaan en minder zou gaan betalen per maand. Ik vond Vodafone al zo duur worden en ik twijfelde elke keer of ik niet zou overstappen. Maar deze verlenging zou best fijn zijn. Ik ging akkoord en hij ging in razend snelle tempo het hele gesprek nog eens na en vroeg me akkoord te geven op wat we besproken hadden. Maar na een paar weken en telkens mijn app in de gaten gehouden zag ik dat ik zelfs was teruggegaan in MB’s. Ik fronste mijn wenkbrauwen.
‘Het overzetten duurt soms wat langer.’
Ik wachtte nog eens af maar besloot toch maar even te bellen. ‘U heeft geen digitaal pakket mevrouw, u heeft geen recht op deze deal.’
Wat? Maar die meneer van Vodafone zei…
‘Nee, dat heeft hij echt verkeerd met u afgesproken. Hij had na moeten kijken of u gebruik maakt van Ziggo met zo’n kastje voor de tv. ’
Ik vond dit een beetje vreemd. ‘Maar, dat deze meneer dit met mij verkeerd heeft afgesproken, wiens fout is dat dan?’ Dat kon deze meneer door de telefoon niet echt zeggen. Het kon gewoon niet. En het was ook technisch niet mogelijk om dit anders te doen. Er kwamen geen non stop voordelen. En dat was ook het einde van het gesprek.
Wacht even, dacht ik. Hier klopt iets niet. Ik belde weer. Een aardige meneer gaf me voor een keer 1G om het leed te verzachten. Hij maakte meteen een case aan want het telefoongesprek zou teruggevonden moeten worden.
‘Ik zie dat er verder geen log is bijgehouden van het vorige gesprek…’
Ik rolde mijn ogen en zuchtte.
Vorige week belde een aardige mevrouw met Limburgs accent.
‘Nee, dat is inderdaad niet de bedoeling. Als dit u beloofd is moeten we dit gaan regelen. Maar ik kan deze case niet meer afhandelen. Ik open een nieuwe case voor u en dan wordt u terug gemaild.’
Ik hoorde niets. Ik zag niets. Ik vond het te lang duren totdat ik een mail kreeg. De case was gesloten. Gesloten? Er zouden telefoongesprekken nagekeken worden maar daar kreeg ik geen reactie op. In plaats daarvan was de case opeens gesloten? Ik belde weer. Op hoge poten. Ik zei iets over een kastje en een muur. Ongeduld. Kwaadheid. Een schandalige manier van afhandelen.
‘U klacht is ongegrond verklaard, twee keer dus….’
Wat nou dus?
‘Nou, dat de klacht afgehandeld en gesloten is.’
‘Ik wil mijn abonnement opzeggen want hij klopt niet!’
Maar de persoon gaf aan dat ik voor twee jaar verlengd had. ‘U had binnen twee weken de tijd om uw abonnement op te zeggen…’ Ik stond paf. ‘Iemand geeft me een verlenging op basis van foute informatie maar ik kan nu, met een abonnement waar ik niet om gevraagd heb, twee jaar vooruit?’
‘The Future is Exciting. Ready?’ Ik heb geen &^%$#@! keus!!
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.