Tag: vraag

5. Moet iemand de leider zijn om een creatief proces te laten functioneren?

11/10/2010

Gisteren twitterde ik: ‘Verantwoordelijkheid nemen is een beetje commitment, een beetje drive en een beetje daadkracht.’ (klik.)

Wat de één makkelijk kan volgen is voor een ander complete vaagheid. Als er een idee geopperd wordt en dat idee gaat door die persoon de wereld in, is het vrijwel zeker dat de mensen die volgen en zich aansluiten bij dat idee er vanuit gaan dat de persoon met het idee de leiding neemt. Mensen zijn groepsdieren en houden van bepaalde hiëarchie en die groep zoekt een leider en die leider hoeft niet per definitie de baas te zijn maar wel de persoon wie men aanspreekt mochten er calamiteiten zijn of verwarring. Wil je alsnog niet de leider zijn dan lijkt het me zaak dat je het in handen geeft aan iemand die wel die leiding ziet zitten en je idee groter kan maken. Misschien heeft die persoon wel de tijd en energie ervoor. Het is dan wel een goed plan om je idee een beetje los te laten. Twee kapiteinen op één schip, dat gaat ‘m vaak niet worden. Zeker werkt het niet als jij liever hebt dat anderen al het werk doen maar jij toch uiteindelijk bepaalt hoe alles reilt en zeilt.

Wil je jouw idee niet uit handen geven maar je wilt ook al geen leider zijn, dan wordt het lastig, zeker voor de mensen die samen met jou hand in hand het idee vorm zijn gaan geven en nu niet meer weten waar zij terecht kunnen voor feedback en vorm. Als diegene dan ook nog in stilte terugtrekt en niemand écht op de hoogte brengt van zijn beslissing en er tevens geen vervanger is, dan is een goed idee gedoemd te mislukken.

Soms maakt dat helemaal niet uit; een idee dat faalt. Kan gebeuren. Maar als er kinderen bij betrokken zijn en je verwachtingen schept en men ondertussen in het duister tast vind ik dat wel een beetje vervelend worden.

Moet iemand de leider zijn om een creatief proces te laten functioneren? Ik zeg volmondig ‘ja’. Zonder leider geen sturing en zonder sturing geen proces en zonder proces geen einddoel. Zo simpel is het. Een leider neemt verantwoordelijkheid waar nodig, laat men ondertussen vrij om een proces te ontkiemen en te laten groeien en ís er als er verwarring ontstaat om waar nodig sturing te geven.

Verder zijn ideeënverzinners nodig en zijn er waarmakers die het proces daadwerkelijk in werking zetten. Zonder waarmakers geen actie. Een ideeënverzinner kan iets op gang brengen door een idee de wereld in te roepen maar de waarmakers mogen wat mij betreft de credit krijgen.
4. Wie waren je leraren?

01/10/2010

Ik begin met een serie vragen aan mezelf. Vragen die een ander aan mij zou kunnen stellen en die ik ook aan jou zou kunnen stellen. Over creativiteit. Waar is het bij jou begonnen en ontstaan en wat doe je ermee, of ben je het kwijtgeraakt? Wil je het (terug)vinden? Doe je mee? Reageer en zet je link in de comments of reageer in de commentbox.

Mijn leraren waren en zijn mensen die op een bepaald ogenblik mij de ogen hebben kunnen openen. Mijn coach bijvoorbeeld van twee jaar geleden. Maar ook mijn leraar Duits die me bijstond in een moeilijke periode op school. Mensen die in mij geloofden terwijl ik de schijn tegen me had. Mensen die me een stem gaven op momenten dat ik dacht niets meer te zeggen te hebben. Mensen die zagen dat ik iets goeds deed en dat stimuleerden zeker als ik het zelf niet echt geloven wilde. Een leraar tekenen die speciaal het eindexamenvak tekenen wilde inlassen omdat ik daarvoor in aanmerking kwam, vond hij. Mensen waar ik bewondering voor voelde. Mensen met een mooi hart.
Zeg het mij! Deel 2.

15/07/2010

Ik plaatste een oproep op twitter. Waarover schrijf ik vandaag? Zeg het me!

‘Ik schrijf over bijensterfte, misschien is dat wat ;-)’ vroeg @jelfring

Nou dacht ik toevallig gisterenochtend, toen ik door het Delftse centrum liep, dat ik weinig bijen gezien had. En dat ik dat graag zo wilde houden. Als je op een terrasje zit wordt het erg irritant als je gepest wordt door een wesp of bij en je amper rustig kunt dooreten of drinken.

Ik kan dit blogstukje misschien wel uitrekken maar feit is eigenlijk dat ik weinig heb met bijen. Of wespen. Of andere zoemende beestjes die van zoetigheden houden en op mijn glas gaan zitten.
15.2

29/04/2010

Het is onvoorstelbaar hoe mensen je steeds de verkeerde kant op wijzen. Mensen die al jaren in een bepaalde vinexwijk wonen en dat hardop tegen je zeggen staan vervolgens met hun armen te zwaaien en te wijzen waar je heen moet om er dan later achter te komen dat ik weer verkeerd zit. Toch had ik het, na een half uur in de rondte gelopen te hebben gevonden; het gebouw waar ik gisterenavond praktijk kinder ehbo had. Gelukkig was ik op tijd.

Een best grappige avond waarbij de groep van dertien mensen op zeer verschillend niveau zat. Zo wilde iemand een kind reanimeren met volle vuisten en dan vijftien keer om twee. Of was er iemand die tijdens het beademen met haar mond niet van de pop af kwam en maar door ademde.

We herhaalden hoe je een mitella omdoet, officieel heet dat weer anders, onzin, maar dat oefenden we. Wat te doen bij tweedegraads brandwonden; prik je die door of niet? Botbreuken, shock, vergiftigingen en verstikkingen. Ook herhaalden we de stabiele zijligging.

Ik hoop dat ik nooit in de positie kom dat ik alle geleerde acties moet toepassen. Tijdens mijn werk in een kinderdagverblijf heb ik eenmaal een kind over de knie moeten leggen omdat hij dreigde te stikken in een stukje fruit. Het kind liep blauw aan en mijn reactie was meteen slaan op de rug. Toen dat niet werkte heb ik hem zo goed en zo kwaad als het kon uit de kinderstoel gehaald en over de knie gelegd om nogmaals te slaan op zijn rug. Gelukkig kwam het stukje eruit. (Slaan op de rug is trouwens ook niet zomaar wat slaan op de rug. je moet ook weten hoe je dat doet en waar.)

Het meest relevante in zulke situaties is dat je zelf kalm kunt blijven. Op andere momenten moesten wij een andere collega de groep uit sturen omdat zij helemaal in paniek was.

Ik raad alle ouders en iedereen die met kinderen werkt een gifwijzer te kopen in de apotheek. Heel handig om in de keuken op te hangen of neer te leggen. Kleine kinderen eten vanalles en nog wat. Je wilt graag weten wanneer je een kind water moet laten drinken en wanneer niet. En een verbandtrommel. Zorg dat de verbandtrommel een tekenpen heeft. Zorg ervoor dat de verbandtrommel in de keuken ligt op een vaste plek. In de volle zon, zet bij kleine kinderen een pet op of hoedje. Smeer ze regelmatig in. Kleine kinderen raken snel oververhit. Laat kleine kinderen die veel buiten zijn vaak drinken.

Weet je wanneer je met een coolpak moet koelen en wanneer niet? Weet je hoe je een wespenangel eruit haalt en hoe niet? Weet je hoe je moet reanimeren bij een kind? Bij een inwendige bloeding heb je niet door dat het kind achteruit gaat maar als het in shock raakt, hoe merk je dat en wat doe je? Maar, bij elke twijfel bel 112.
Kotsen doe je alleen.

02/02/2010

Het is een nare gewaarwording maar achteraf een bijzondere. Of misschien is bijzonder het verkeerde woord, maar heeft het een bepaalde invalshoek; de manier waarop je lichaam wilt afstoten wat afgestoten moet worden. Verkeerd voedsel bijvoorbeeld. Of anderzijds een één of ander ‘iets’ dat in de weg zit en eruit moet omdat het schadelijk is. Een lichaam is een huis waar indringers niet welkom zijn.

Het wordt bijna een symbolisch ding. Ik vind het wel iets moois hebben; overgeven. Ja, ik heb nu makkelijk praten, ik geef niet meer over. Ik gaf over in de nacht van donderdag op vrijdag. Er lag een baksteen in mijn maag die met zijn randen tegen mijn maagwand wreef. Heen en weer. Ik wilde slapen maar ik kon niet; ik had het stervenskoud en lag met een dik vest in bed, een dekbed eroverheen en een fleece deken. Ik bibberde en de nacht tikte zijn minuten weg.

Sommige mensen weten precies wanneer zij moeten overgeven en sommige mensen niet. Met een opgeblazen buik, aankomende misselijkheid gooide ik het dekbed van me af. Het is de afstand van slaapkamer naar w.c dat alles zo ondraaglijk maakt. En je voelt je alleen op de wereld, ondanks dat iemand die je dierbaar is zachtjes vraagt of hij iets voor je kan doen. ‘Nee hoor.’ kermde ik. Ik kots wel alleen. Sommige dingen in deze wereld doe je gewoon alleen. Ze zeggen dat je alleen geboren wordt en alleen sterft maar kotsen is ook een allenigding.

Het moment van de omgedraaide maag; spieren die zich ineens samenspannen, de overgave van het overgeven zodat de maaginhoud via de slokdarm naar buiten wordt geduwd, alles geconcentreerd op maar één activiteit namelijk het kotsen, is een inspanning zoals je een berg op sjokt. Of te weinig lucht krijgt, pijn hebt overal en neervalt. Of persweeën riep iemand. (Ik weet het niet, van die persweeën, maar ik kan de connectie moeilijk leggen tussen kotsen en een kind baren.)

Overgeven is letterlijk over • geven = Abandonneren, Capituleren, Eraan geven, Laten varen, Zich uitleveren; Braken, Uitbraken, Vomeren; Kotsen, Overdelen, Spugen. Het moet eruit. Of je nu wilt of niet.

Ik heb een enorme fascinatie met overgeven. Ja, natuurlijk. Ná het feit.

Tag: vraag

5. Moet iemand de leider zijn om een creatief proces te laten functioneren?

4. Wie waren je leraren?

Zeg het mij! Deel 2.

15.2

Kotsen doe je alleen.