Het is echt zo. Als mijn hoofd en hart wil bloggen en ik met open blik de wereld in kijk en me verwonder en daardoor kan schrijven en dus bloggen, stroomt het lezerspubliek ook. Heb ik andere dingen aan mijn hoofd, zoals een boek schrijven, ideetjes voor later dit jaar waar ik het nog niet over kan hebben en tussendoordingen, en ik schrijf niet op mijn blog of mijn hoofd is er niet helemaal bij of ik plaats in plaats van langere teksten wat foto’s dan stroomt de energie minder en daardoor voelt het publiek, blijkbaar, ook dat het even minder stroomt.

Dat is een apart en niet concreet gegeven. Waarbij ik me afvraag hoe dat zit met positieve energie en ‘flows’ en dergelijke. Hoe kan iets zo abstracts als energie een ander vaak onbewust wel of niet raken? Hoe kan het dat op het moment dat je vol drive en zin en actie ergens voor gaat ook de goede en positieve schakels gaan raken en gaan klikken en op het moment dat er negatievere energie stroomt, doordat je moe bent of afgeleid door andere taken, andere mensen dit blijkbaar ook aanvoelen en hun rug toewenden?

Feit blijft wel dat mijn blog mijn ‘kindje’ is en blijft. Het is onlosmakelijk verbonden met mijn leven en ik zou me geen raad weten als dit blog niet meer zou bestaan. Ik kan het me nauwelijks voorstellen! Bij de verhalenwedstrijd dinsdagavond waren er zoveel persoonijke en soms ook intieme verhalen gedeeld door mensen zoals jij en ik waarbij Nelleke Noordervliet zich verwonderde dat iedereen zulke levensverhalen heeft en wil openbaren, maar ik verwonder het me niet. Het zijn juist de authentieke verhalen van alledaagse dingen in het leven van de alledaagse mens die ik zou willen lezen. Dat maakt ons kwetsbaar en daardoor menselijker. Dat is uiteindelijk wat iedereen wil delen en wat ons verbindt.

De energie ligt nu even prominent bij het schrijven van hoofdstukken voor Opkrabbelen. De uitgeprinte versie tot nu toe ligt in een map naast me en ik kwam tot de conclusie dat ik hoofdstukken zal gaan verhuizen. Ze passen nu niet bij elkaar, of de ene wel maar de andere sluit niet mooi aan. Verhuizen is een bestaand concept doorbreken en loslaten. Moeilijk vind ik dat. Maar het moet. En door nu mijn energie te focussen op dit blogstukje ben ik vooral aan het uitstellen van een belangrijke taak. …