Het moet eruit!

moet eruit.

 Foto gemaakt door Joshua Rappeneker

‘Dat je zakelijk blogt kan ik me voorstellen. Dat heeft een duidelijk doel. Maar waarom zou je persoonlijk willen bloggen? Waarom wil je dat?’

Ik verzuchtte even. Niet omdat ik het een vervelende vraag vond, maar omdat ik geconfronteerd werd met het uitleggen van iets wat bijna niet lukt als je het niet helemaal met woorden kunt vastpakken. Ik haalde mijn schouders op en ik bleef met opgehaalde schouders staan.

‘Dat is denk ik de kern van creativiteit en kunstenaarschap. Je wilt wat je maakt delen. Je wilt uiten. Een beeldhouwer wil zijn werk in een museum zien. Een schrijver wil zijn verhaal, fictief of niet, delen. De blogger wil bloggen, een podium creëren. Het moet eruit!’

Het is ademhalen. Het is een kern aanboren.

Het is bijna niet uit te leggen aan nuchtere, analytische en wetenschappelijke mensen. Dat is hetzelfde voor mij om wiskundige formules niet te begrijpen. Het is mijn wereld en wereldblik niet.

Het is bepaalde kijk en schoonheid zien in alledaagse dingen. Daar moet je een beetje een poëet voor zijn. Een krulletjeszetter op elke gebogen letter.

Kleine details die niet klopten.

aan de zee.
Jaren geleden kwam er een negenjarig meisje elke dag naar de buitenschoolse opvang. Ze had lange blonde krullen en een guitig gezicht. Ondanks problemen, die zij met schouders ophalen van zich af deed, dartelde zij vrolijk rond in de gezellig ingerichte ruimte. In de eerste week dat ik daar werkte had  ik al een vreemd gevoel. Het waren kleine dingen, het kon ergens weinig naam hebben, maar toch bleef ik daardoor alert. Alerter dan bij andere spelende kinderen. Ik besprak het na een maand met de locatiemanager, die het meisje al langer kende omdat het meisje, voordat ze bij mij kwam, vanaf haar vierde in haar groep zat. ‘Nee, ik heb niets gemerkt, hoezo?’ Het zat me niet lekker. Het waren van die kleine dingen.

Kleine opmerkingen, kleine details, kleine dingen die niet klopten. Waar legde ik mijn verhaal dan neer?

Er waren plasonderbroeken. Buikpijnen. Waterschoenen die gedragen werden in de winter. Te kleine jassen. Vertrokken gezichten. Eigenlijk moest je haar altijd naar huis sturen; ze bleef totdat ik de lichten uitdeed en de deur op slot maakte. Altijd alleen naar huis, ook al deden meer kinderen dat. Moeilijk contact met de vader, moeder afwezig en niet capabel een kind op te voeden, dus volledige toezicht van de vader. Kinderen die vertelden dat zij regelmatig tot ’s avonds laat buiten liep en wachtte voor een gesloten deur, ook in de winter. Ernstige blikken. Een kind dat geen kind mocht zijn. Details, kleine dingen die niet klopten. Ik kaartte het nogmaals aan bij mijn leidinggevende. Het zou allemaal wel meevallen. Wat moet een leidster dan?

Mijn gevoel was zo sterk dat ik op een ochtend, met een diepe zucht en trillende handen, het nummer belde van het AMK. (Advies en Meldpunt Kindermishandeling.) Ik had een lijstje voor me liggen met al deze kleine details. Plotseling zag ik dat al deze kleine details grote lijnen vormden.

Later kreeg ik te horen dat ik niet de enige was die het AMK gebeld had. Ook de huisarts, school en buren hadden een melding gemaakt. Dat werd me, off the record, gemeld. Ik heb een gesprek gevoerd met de vader en hij beloofde beter voor zijn kind te zorgen. Hij had het moeilijk, zei hij.

En toen, op een dag, kwam het springerige meisje niet meer naar de opvang. Ze was verdwenen. Meegenomen door haar vader naar het buitenland. …

[Foto gemaakt door Karin Ramaker.]

 

Vallen.

Misschien was hij drie jaar oud. Hij struikelde en viel op de grond. Er was helemaal niets aan de hand. Hij bleef even zitten maar huilde niet, vond het eigenlijk wel interessant op de koude stenen. Er lagen steentjes in de richel, bovendien had hij geen pijn.

‘Waar is …’ hoorde ik zijn vader zeggen.

Toen hij zijn zoon in de gaten kreeg liep hij er snel op af. Alsof er een ramp gebeurd was. Zijn mooie, nieuwe spijkerbroek was misschien wel vies geworden. Waren er kleine kiezels in zijn handen geduwd. Had hij een schaafplek op zijn knie en lag er een dikke traan op zijn wang!

Niets van dit alles.

‘Oh, kom maar hier, schat.’

Papa tilde hem op en wreef over zijn rug. Bracht hem terug naar de tafel. Moeder keek ook nog eens bezorgd naar zijn gezicht. Er waren geen tranen. Geen schaafplek op zijn knie en geen scheuren in zijn broek.

Wie wil hier gerustgesteld worden?

Sporten.

sporten.

‘Kayin, spotten?’

Ik begreep het niet. Spotten?

Hij wees naar mijn (nieuwe) schoenen.

‘Oh! Sporten!’

‘Ja! Kayin, spotten?’

“Refuse to emotionally succumb to the negative events around you and tap your mental toughness to thrive in any environment. The good guy doesn’t always win and justice doesn’t always prevail, but where you direct your mental energy will always determine your attitude and it will always be controlled by you.” — Steve Siebold.

Als je weinig conditie hebt kun je gaan hardlopen. Dat lijkt tegenstrijdig. Je loopt je suf om conditie op te bouwen maar je bent na een half uur zwoegen uitgeput. Soms zit het mee en soms zit het tegen. Soms waait de wind van links en duwt je bijna omver. De vriendin die naast je zit te vertellen over de sores in haar leven galmt maar door terwijl het geluid in je oren lijkt te verstommen en je alleen nog maar een bewegende mond ziet. Het is alsof de woorden eruit zweven maar ze alle kleuren aannemen van de omgeving.

Onzichtbaar.

Wat is Ik,
als Ik niet
meer besta
zoals Ik
ooit was?
En wat doe Jij
met Mij
terwijl je Mij
leest?
Wie was Ik
toen Ik Mijzelf was,
en waar ben Jij
Op de valreep
van Oud op Nieuw?

Ik heb nieuwe schoenen. Nikes. Sportschoenen, of zoals mijn jongste oppaskind zegt: spotgoenen. Ze veren bij elke voetstap en laten me lopen. Het is de beweging die me in werking zet. Ik zet mezelf in werking. Dat doet niemand voor mij, dat doe ik zelf.

Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten