werk – Pagina 9 – Karin Ramaker.

Op gevoel af gaan.

Eigenlijk kan ik mezelf wel voor m’n kop stoten. Het is een soort van zie-je-wel-gevoel. Zie je nou wel? Ik wist het! … Bijna een jaar lang gedaan wat anderen zeggen dat ik moet doen want dat is beter, maar ondertussen wel tien keer gedacht: nee, het moet anders. Misschien sta je dan te boek als eigenwijs omdat je zonder bewijzen doet waar je een ánder en vooral béter gevoel voor hebt. Het is alleen totaal niet te bewijzen.

Vandaag had ik de discussie over ondernemerschap. Het is best risicovol het ondernemerschap te omhelzen en te duiken in financiële uitdagingen. Een product groot maken en dan verkopen is een onderneming. Een zakelijke onderneming. Iets namaken en dat ook weer groot maken en verkopen is ook een onderneming. Een zakelijke onderneming maar is het creatief?

En dat is het verschil tussen het creatieve ondernemerschap en zakelijk ondernemerschap. Een creatieve ondernemer wil een nieuw idee, of een klein idee groter maken, mensen erbij betrekken om het nog groter te maken en op die manier geld verdienen. Misschien niet eens verkopen maar er zelf werken. Omdat het creatieve proces altijd groeit.

Combineer het eigenwijze met creativiteit en je hebt offline070. Ik luister voortaan naar wat goed voelt. Als dat (het online gebeuren) voor een traditionele marketeer een beetje absurd aandoet dan is dat jammer. De oude manier is niet voor niets voor de prullenbak.

Zet jij je blog ‘voorop’?

Soms, tijdens een cursus of als ik met bloggers praat over de vorm van je blog vraagt men aan mij wat ik het beste vind. Allereerst kan ik dan alleen maar zeggen hoe het bij mij werkt en hoe ik ernaar kijk bij een ander, maar dat er niet echte richtlijnen zijn. Doen wat je zelf het prettigst vind, is mijn motto. Hoewel ik een voorstander ben van je blog ‘voorop’ zetten, dus niet als zoveelste paginaknop op je site, zijn er natuurlijk altijd uitzonderingen.

Ik vraag me zelfs af of al die richtlijnen wel zo toepasbaar zijn. Is het niet zo dat iedereen op een andere manier surft op internet en dus ook op een andere manier naar een site of blog kijkt? Wat jij belangrijk vindt, vind je buurman misschien helemaal niet belangrijk en andersom. De ene vindt klikken een ramp en de ander vindt scrollen een ramp.

Wat vindt een toevallige voorbijganger nou belangrijker? Dat hij/zij leest wie jij bent en wat je doet of wil hij/zij een leuk blogstukje lezen? Klikt een toevallige voorbijganger door op andere pagina’s of is hij/zij meteen weer weg?

Hoe kijk jij naar een blog? Wat valt jou het eerst op, en wat lees jij meteen? Wat vind jij belangrijk als je een weblog leest en wat helemaal niet?

Van Hotel New York naar Scheveningen.

Vanochtend zit ik in Hotel New York in Rotterdam voor een bespreking. De helft van mijn familie komt uit Rotterdam, mijn vader is een geboren en getogen Rotterdammer en ik ken de verhalen van mijn opa en oma uit de oorlogstijd. Als kind zijnde vond ik Rotterdam fascinerend omdat mijn vader er nu niet meer terug wil. Toen ik een jaar of veertien was zijn nog een maal teruggegaan en zag ik mijn vader’s oude buurt maar het liet een ietwat nare indruk achter. Ik associeer Rotterdam met grauw.

Vanochtend dus weer sinds lange tijd in Rotterdam. Met een geheel andere bedoeling, want als er iets is wat ik nu regelmatig doe is het overleggen en bespreken. Over mogelijkheden. Ongeduldig als ik ben hoop ik wel dat al dat bespreken en overleggen eens ergens naar gaat leiden. Van mij mag het.

Vanmiddag weer een gesprek in Scheveningen. Hopelijk is het dan inmiddels opgeklaard.

Veelzijdig zijn, kan dat wel?

‘Misschien moet ik me op één ding concentreren.’ dubde iemand hardop. ‘Misschien raakt de klant wel het eind zoek als ik in mijn bio omschrijf dat ik diverse verschillende dingen doe. Misschien is het voor mezelf ook makkelijker als ik weet wat écht mijn expertise is.’

Gisteren tijdens het gesprek over mijn boekidee peinsde ook mijn gesprekspartner hardop over haar beginnende zelfstandig ondernemerschap en in hoeverre er al zoveel organisatietalenten waren in Nederland. Op wat voor manier was zij dan onderscheidend en was het niet beter om iets speciaals te hebben?’

Hoeveel coaches zijn er? Hoeveel consultants? Hoeveel adviseurs, workshopleiders, halve en hele goeroe’s? Hoeveel koks zijn er? Vrachtwagenchauffeurs, onderwijzers, sprekers, schrijvers? Misschien is een expertise, een niche wel iets dat zal helpen, maar jij bent als het goed is iemand met verschillende kanten en dus ook kwaliteiten. Stel dat je maar in één ding uitblinkt? Hoe divers zijn we dan met z’n allen?

Misschien is je expertise, je niche of je kwaliteit het unieke wat jij met je meedraagt. Je enthousiasme, je drijfveer, je kracht, je passie of hoe je te werk gaat. Misschien is het je netwerk, je straatje, je omgeving. Misschien zijn die dingen tesamen wel waardoor jij gevraagd wordt en niet je buurvrouw. Gaat het ook niet om jezelf laten zien aan de buitenwereld en ergens zelf op af stappen? Als jij je niet laat horen en zien weet men ook niet dat je bestaat. En dus is je niche; je expertise; wat je onderscheid uit tientallen andere zp-ers, je eigen ik. Er is namelijk niemand zoals jij.

(En mocht je nog niet helemaal overtuigd zijn van je kunnen, zorg er dan voor dat je snapt waarom je daar nog over twijfelt.)

Bloggen is hip!

Of ik dacht dat sinds Twitter er is mensen minder bloggen.

Nee. Ik denk het niet.

Ik legde uit dat een weblog juist in deze tijd iets cruciaals neerzet. Van jezelf. Over jezelf. Je uitgangspunten, visie, drijfveer, worstelingen. Ja, ook worstelingen.

Een blog is niet een vastomlijnd ding. Het is een voortdurende verandering en beweging. Een verandering en beweging van jezelf. Jij verandert soms ook van gedachte. Wat je vandaag wilde eten wil je misschien morgen helemaal niet eten omdat je er gewoonweg geen zin in hebt.

Publiek is op zoek naar een soort van moderne, reële soap. Een kijkje in de wereld van jou als mens en als werker. Als je een blog start voor je werkzaamheden kun je er niet onderuit om ook te schrijven over je hele maakproces want dat bindt jou met je publiek. Men wil juist graag weten waarom je die ene dag geen woord op papier kreeg terwijl je een deadline halen moest. Men wil juist graag lezen dat je een mooi en inspirerend gesprek had met een potentiële klant. Omdat het zo werkt in het dagelijkse leven. Denk aan de babbeltjes bij de koffiehoek op kantoor. Ja, ook dat je een keer vieze koffie gedronken hebt bij een smerige tent.

Ik denk dat bedrijfsblogs die alléén maar bloggen over hun producten, hun diensten en hun klantgerichtheid publiek gaan afstoten op den duur. Het mist persoonlijke benadering. Weblogs zijn juist geschikt voor allebei. Omdat het eenvoudigweg kán.

Dat maakt weblogs hip. Zo hip.